Ukraińskie dzieci terroryzują te polskiego pochodzenia – zwraca uwagę serwis epoznan.pl. Jak czytamy, “grupa ukraińskich dzieci biegała z nożem w ręku”.Portal epoznan.pl opisał w tym tygodniu wiadomość od zaniepokojonej czytelniczki. Opisywane zdarzenia miały mieć miejsce w rejonie poznańskiego Parku Rataje i osiedla Powstań Narodowych. “Myślę, że warto nagłośnić sprawę zachowań dzieci z Ukrainy, które ostatnimi czasy stały się nad wyraz agresywne i zaczepne w stosunku do dzieci polskich” – alarmuje kobieta.

a dopadnij takiego gówniarza to jeszcze skończysz w sądzie...;D
bo to takie biedne dzieci...;D

A ty co, dalej " dopadasz" dzieci nad bobrem?

kałczyński swoją władzę oparł m.in na pieniactwie, kłamstwie, łamaniu prawa i konstytucji, złodziejstwie, biednej hołocie, zawłaszczaniu religii i zdewociałych durniach.

~~Niebieskawa Jagoda napisał(a): A ty co, dalej " dopadasz" dzieci nad bobrem?

Dlaczego tego nie zgłosisz ? Bo jesteś zwykłą łajzą piszącą z ukrycia a konkretów zero.

Ojców dom pożegnał Głupi Jasio
Szukać Wody Życia rad nierad.
Stopy ścisnął swym niedobrym braciom,
Którzy siłą go wysłali w świat.
Schedę jego wezmą i zmarnują –
Nic powiedzieć nie mógł, choćby chciał,
Więc wyruszył w drogę pogwizdując –
Starczy mu, że mowę zwierząt znał.

– Głupi Jasiu, Głupi Jasiu –
Śmiał się w lesie szczebiot ptasi
– Prawda to, że ci rozumu brak!
Woda Życia nie istnieje,
A w obczyźnie nam zmarniejesz –
Ale on przed siebie szedł i tak.

Szedł za słonkiem tam, gdzie zachodziło;
Pod stopami chrzęścił złoty żwir,
Ale złoto Jasia nie kusiło,
Wsłuchał się w wieczorny ptaków ćwir.
– Idź – ćwierkały – Jasiu do stolicy,
Gdzie umiera Król na łożu z piór.
Uzdrów go wywarem z ziarn pszenicy,
On ci władzę da i jedną z cór.

– Głupi Jasiu, Głupi Jasiu –
Wabił w lesie szczebiot ptasi
– Wszak bogactwo lepsze jest od bied!
Nie istnieje Woda Życia,
Więc przynajmniej miej coś z życia! –
Ale on i tak przed siebie szedł.

Nie chciał władzy Jasio, bo był głupi
I nie myślał o najsłodszym z ciał,
Boby się miłością, władzą upił,
A on Wodę Życia znaleźć miał.
Zawędrował w osypiska dzikie,
Gdzie się węże wiły mu u nóg.
Uciekłby – kto mądry – przed ich sykiem,
Ale Jasio syk zrozumieć mógł!

– Głupi Jasiu, Głupi Jasiu,
Jeśliś nas się nie przestraszył –
Idź przed siebie ścieżką na sam szczyt;
Lecz nie zważaj na uroki,
Nie oglądaj się na boki,
Bo cię wtedy nie ocali nikt.

Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko,
Bo nie takie bajki z domu znał.
Widzi już na szczycie jak ze źródła
Woda Życia tryska srebrną mgłą –
A przy źródle jeden z braci mruga:
– Popatrz Jasiu w dół, tam jest twój dom!

– Głupi Jasiu, Głupi Jasiu,
Coś na złudę się połasił –
Raz spojrzałeś w dół, jedyny raz:
Na nic trudy, droga krwawa,
Zniknął dom i brata zjawa
I zmieniłeś się pod szczytem w głaz.

Wraca teraz Głupi Jaś z kamienia,
Pełznie drogą rok po roku – cal,
Lecz przeminą całe pokolenia
Nim pokonać zdoła złotą dal.
A gdy dotrze już do domu kamień,
Dzieciom ktoś opowie o nim baśń
I pojawi się przy starej bramie
Ożywiony baśnią Głupi Jaś.

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu,
Rozumiałeś mowę ptasią,
Ale więcej już rozumiesz dziś:
W baśniach śpią prawdziwe dzieje;
Woda Życia nie istnieje,
Ale zawsze warto po nią iść.

Jacek Kaczmarski
9.2.1989