falco napisał(a):
to jest prawdziwa ,,poezja,,
ok już mnie tu nie ma... :D

Oczywiście, wszędzie gdzie pojawia się słowo w połączeniu z muzyką, ale też ogólniej z dźwiękiem, także obrazem ruchomym, czy też nieruchomym... gdzie magia słów tworzy niepowtarzalny klimat, czegoś niedotykalnego, czegoś głębokiego, zwiewnego, kiedy nie wszystko jest powiedziane wprost... kiedy słowa składane w bukiet metafor, przenośni, porównań, pobudza duchowe doznania, pobudza każdy zmysł z osobna, a także w połączeniu... tam zakwita poezja :) a tak naprawdę to nie ma autorytatywnej definicji poezji...


Dopisane 08.04.2013r. o godz. 09:50:

ZAPOMINANIE
ZAPOMINANI
ZAPOMINAN
ZAPOMINA
ZAPOMIN
ZAPOMI
ZAPOM
ZAPO
ZAP
ZA
Z
.

Stanisław Dróżdż

Johann Wolfgang Goethe

Bliskość ukochanego

Gdy słońca blask nad morza lśni głębiną,
Myślę o tobie, miły.
Wzywałam cię, gdy ksieżyc niebem płynął
I zdroje się srebrzyły.

Widzę cię tam, gdzie skraj dalekiej drogi
Szarym zasnuty pyłem,
A nocą gdzieś wędrowiec drży ubogi
Na ścieżynie zawiłej.

Słyszę twój głos w szumie spienionej fali
Bijącej o wybrzeże
Lub w cichy gaj przychodzę słuchać dali
W zamierającym szmerze.

I wtedy wiem, że jesteś przy mnie, blisko,
Choć oddal cię ukryła -
Przygasa dzień, wnet gwiazdy mi zabłysną
O, gdybym z tobą była!
:)

kc napisał(a):
Stanisław Dróżdż

Interesujący artysta! Poetycka synteza słów z obrazem, kształtem, geometrią.

dla zainteresowanych

http://www.drozdz.art.pl/

[img=1365572374_nluqip1.jpg]



Dopisane 10.04.2013r. o godz. 07:43:

zapominanie, to nie tylko słowo! to biel liter na czarnym tle to geometria słów. Ascetyczna forma poezji.[img=1365572635_eh6qvkc.jpg]



Dopisane 10.04.2013r. o godz. 07:48:

Warto poczytać ne jego stronie "interpretacje prac".

Leśmian Bolesław

Miłość stroskana

Która godzina? Która w niebie zorza?
Nie czas na skargi! Świat właśnie jest taki!...
Dawnoś to w zbożu rwał chabry i maki?
Pokochaj zboże! Nic nie ma oprócz zboża

Czemuż tak patrzysz w otchłanie bezczasu -
I mówisz: "Jakże pokocham tę zmorę?" -
Dawnoż to w lesie całował drzew korę?
Więc las pokochaj! Nic nie ma prócz lasu!

"Przyszedłem na świat, poprzedzon żałobą,
I byle jaką odejdę stąd bramą".
A cóż zabierzesz na drogę ze sobą,
Jeśli - nie wszystko, jeśli nie to samo?

Niech dusza twoja, miłością wielmożna,
Takim się żalem po nocach nie trudzi,
Że prócz tych roślin i zwierząt, i ludzi -
Nic na tym świecie pokochać nie można!
:)

Krzysztof Kamil Baczyński

Dary deszczu wiosennego


Świat naprzeciwko zolbrzymiał:

Po snach przewala się ciężko dzień otwarty jaskrawo

i bolą wspomnienia wieków przebytych,

zarastające

urojonym morzem podróżnym i przydrożną trawą.

Dziś: kiedy deszcz wiosenny, drzewa sztywne jak karton,

w pokoju:

pies patrzy w zaprzestrzeń otwartą -

dalszą niż mój wzrok.

Szczeka - wywołuje zaświat ukryty w jaźni.

Dzień odprężony deszczem urywa się w oknie

i najwyraźniej

w obcych ulicach słyszę swój nabrzmiały krok,

gdy ulatuje szary szerszeń szmeru.

Pamiętam, w miastach starych, nie odszukany przez czas,

chodzę długo ulicami - jasnymi kolumnami słoty,

i na najwyższej wieży zegarów

brzask

znajduje mnie nagle skutego w niebo jak w gotyk.

Pamiętam twój uśmiech nie odszukany

w śpiewnym wyrazie krynolin,

wsród srebrnych sygnaturek deszczu

i serce, które boli

wszystkimi domami tych miast opuszczonych.

O norymbergi, awiniony moich wędrówek!

okna wasze - oczy powrotu - gasną.

To ostatnia wieża z daleka ujrzana

jak ołówek

wypisuje w przestrzeni rachunek czasu.

O wiośnie, o lasce złamanej wzrokiem

odnoszę ten ciężar miast przeżytych

do nieskończonych alej kasztanów, do troski mojej,

do mitu.


Przerwa Kazimierz Tetmajer

Ciemny, pachnący las



Ciemny, pachnący, wielki las!

Ile tu kwiatów, ziół i traw!

Jak złotem ku mnie błyszczy mech!

Ile tu duchów lata w krąg!

Jak błyszczą skrzydła pośród drzew!



O Boże! Cóż za cud i czar!

Sto dębów z wiatrem szumi wraz!

Sto dębów mgłę przerzyna wpław,

złotą, słoneczną, letnią mgłę,

i wonny, świeży wiatru dech

złotych rozwiesił arfę wstąg...



Idzie! o! idzie z ziemi zew,

z pachnącej ziemi, z wonnych par,

idzie i woła, gra i grzmi!

To idziesz ty, to idziesz ty,

o Bóstwo święte, święta Moc!

Matko i dziecko duszy mej!.-



O wonny, święty, wielki las!

O blask, co zdołał ciemność zmóc!

O deszczu światła! lej się! lej!

O święto leśne! Lata czas!,..

:)

Jest nowy film o Baczyńskim!

http://www.baczynskifilm.pl/

świetny teledysk!!!
:)

[img=1365594949_87em40u.jpg]



Dopisane 10.04.2013r. o godz. 13:58:

alter napisał(a): Jest nowy film o Baczyńskim!

Już na nim byłam:):)


Krzysztof Kamil Baczyński

Hymn wieczorów miejskich


Miasto tańczy drżącego kankana

w barwnym mleku świateł rozproszone

dyszy niebo jak zgaszony dywan

namarszczony z flandryjskich koronek

asfalt ślisko ucieka przed światłem

w łuk

w umarłym kadłubie ulicy

można bardzo głośno mówić

można... bardzo cicho krzyczeć.

Latarniami miasto zgasi gwiazdy

i dźwięk zacznie w banię nieba wnikać

sam zostanę na czarnym asfalcie

balansując krawędzią chodnika.
:)