MKSZG napisał(a): ... Od jutra będę smutny.
Dzisiaj nie.
Wiersz znaleziony w getcie w 1941 r.
Piękny!
Tadeusz Gajcy
Żebrak smutku
światłom jak kurantom złocistym
przebiegł drogę człowiek po drobniutkim świście -
chitynowy niemal.
Dziewczyna stojąca na skraju melodię nakryła fartuchem
jak liściem.
Usta miała maleńkie
i prędkie,
a szyszka świeciła w jej ręku
jak klejnot albo lusterko.
Po śpiewie człowiek się wspinał,
grzbiet wygarbiał jak owad,
pewnie płakał - bo w słowach
jak w bursztynie trzy łzy miał -
Za firanką z barw motylich,
za szybą z źrenic rybich
lepili właśnie serce z gliny
dla smutnych i nieżywych.
Serce było z kształtu jak szyszka,
a śpiewało - jak dziewczyna śpiewa,
więc choć człowiek jak deszcz się przemykał,
ujść nie zdołał -
i wrócił, by żebrać.
Smutek - to najgorsza pora dnia.
Pola Gojawiczyńska
Szczęście robi dobrze ciału, ale smutek rozwija siłę umysłu.
Proust Marcel
Najsmutniej nie tam, gdzie śmiech zakazany, lecz tam, gdzie obowiązkowy.
Dobre słowo leczy smutek
Menander
Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie,
lecz by naprawdę się cieszyć,
trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością.
:)
Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
Tak, piękno prostoty. Bo wiersz jest prosty, ale ile zawiera uczuć, jaką ma niezwykłą siłę. Wiersz napisany życiem, prawdziwym doświadczeniem życia.
Dopisane 07.04.2013r. o godz. 13:06:
konsekwentnie o wiośnie :)
Szydzik Zofia
Wiosna w pączku
Nadchodzisz spóźniona z zimą pod rękę,
przysiadłaś na gałązce bzu skulona...
Wypatrujesz pory, zdaje się z lękiem
w maleńki pączek nieśmiało wtulona.
Jeszcze nie czas by płynąć z obłokami,
śpiewać z ptakiem radośnie w bladym świcie.
Ty jeszcze się rozkręcisz nad ogrodami,
poruszysz niejednego serca bicie.
Przydrożne ołtarze ozdobisz w sploty
z kwietnych girland i barwnych wieńców.
Kosmate wyspy zieleni ozłocisz,
tam gdzie paradują w słońcu kaczeńce.
A gdy staniesz u źródeł w ten czas święty,
w błękit odziejesz niezabudki słodkie;
opatrzysz bagna magiczną pieczęcią
i roztańczysz błędne ogniki błotne...
W taki czas, o zachodzie zbłądzę chwilą,
co niczym modlitwa lub łza gorący.
Ulecę duszą wraz z pierwszym motylem
by z chmur pierzastych patrzyć w słońce.
Dopisane 07.04.2013r. o godz. 13:08:
magnum44 napisał(a):
Tadeusz Gajcy
Żebrak smutku
:)
Smutek? Magnum, proszę nie na wiosnę ;)
Dopisane 07.04.2013r. o godz. 13:09:
to może tak?:)
Konopnicka Maria
Wiosna do poety
Pójdź, pójdź, poeto! Pójdziemy na pole,
Jak skowronkowi, skrzydła ci rozwinę,
Jak rybkę, puszczę na wodną głębinę,
Jak bujnym wiatrom, dam taką ci wolę!
Będziemy słuchać, jak zboża szum rośnie,
W błękit wpatrzeni i w chmurek przeloty,
Jak muszka brzęczy, jak huczy żuk złoty,
Jak dzięcioł puka w gęstwinie na sośnie...
Nad jasną strugą siądziemy na trawie,
Kędy się niebo w wód dwoi przeźroczu;
Ty będziesz patrzał, jak ciągną żurawie,
Ja, jak łzy jasne padają ci z oczu.
Będziesz mi śpiewał, śpiewał... Wszystkie głosy
Dam fletni twojej, słowiki uciszę,
By gaje drżały srebrzyste od rosy,
Gdy nimi pieśń twa, jak wiatr, zakołysze.
Miesięczną pełnię wyzłocę dla ciebie,
Rankom dam świeżość, a nocom tęsknotę
I takie gwiazdy rozpalę ci złote,
Jakie świeciły na młodym twym niebie.
Brzozom twym srebrne warkocze rozczeszę,
Z ziół wonnych stopom zaścielę kobierce,
Wszystko ożywię, rozbudzę i wskrzeszę...
Pójdź, pójdź, poeto! -
alter napisał(a): Smutek? Magnum, proszę nie na wiosnę ;)
Alter:*
Smutek tylko w wierszu, w moim sercu zawsze radość i słońce!:):)
Szczególnie na wiosnę!
I... jak kocham zimę, tak w tym roku "przegięła pałę":P i jej nie lubię, do następnej;)
Zacznę i skończę wiosennym kwieciem:)
[img=1365343478_a9ksfq3.jpg]
Julian Tuwim
KWIECIEŃ
Ledwo pierwsze i nieśmiałe
kwiatki z sobą niesie,
a już – widzisz samochwałę:
dumnie kwietniem zwie się.
Ale może i ma rację,
bo w pustym bezkwieciu
on najpierwszy wczesny fiolet
sasanek rozniecił.
On przylaszczki deszczem poi,
słońcem opłomienia,
więc ma chyba pełne prawo
do swego imienia.
Dużo łatwiej by mu było
w ciepłej porze letniej,
kiedy kwiatów mnóstwo wokół,
nazywać się kwietniem.
[img=1365343578_4pvjkga.jpg]
Julian Tuwim
WIOSENNE DRZEWA
[img=1365343660_mzyve4w.jpg]
Połóż dłonie na korze
twardej, szorstkiej jak orzech,
czujesz, jak o tej porze
bije serce w pniu?
W dębie – serce dębowe,
w brzozie – serce brzozowe,
w wierzbie – serce wierzbowe,
serca żywych drzew.
[img=1365343745_ncg5t3a.jpg]
Przyłóż ucho do drzewa...
Czy słyszysz, jak w nim śpiewa
rozigrana ulew,
ten wiosenny deszcz?
Z pąków gęstych, zielonych
drzewom przed naszym domem
wiosna rzeźbi korony.
Koronacja drzew.
[img=1365343972_tikc9jj.jpg]
Jaworów – na wyżynach,
jesionów – na nizinach,
wierzb pękatych w dolinach
wyzłoconych rzek.
Przytul się do gałęzi,
patrz, wiatr chmury rozpędził
i uśmiecha się księżyc
do wesołych drzew.
[img=1365344170_6ygsylj.jpg]
Po dzisiejszym dniu możemy być pewni, że nareszcie jest!
Piękna i prawdziwa!
Długo nas kokietowała;)
[img=1365345151_seqtsf2.jpg]
[img=1365345182_1g7vqu6.jpg] :) :)
Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
A ja też coś wynalazłam ;) o tej naszej tegorocznej, trochę spóźnionej, ale wyczekiwanej wiośnie ;)
Jan Brzechwa "Wiosenne porządki"
Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,
Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,
Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:
- Zaczynamy wiosenne porządki.
Skoczył wietrzyk zamaszyście,
Pookurzał mchy i liście.
Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek
Powymiatał brudny śnieżek.
Krasnoludki wiadra niosą,
Myją ziemię ranną rosą.
Chmury, płynąc po błękicie,
Urządziły wielkie mycie,
A obłoki miękką szmatką
Polerują słońce gładko,
Aż się dziwią wszystkie dzieci,
Że tak w niebie ładnie świeci.
Bocian w górę poszybował,
Tęczę barwnie wymalował,
A żurawie i skowronki
Posypały kwieciem łąki,
Posypały klomby, grządki
I skończyły się porządki.
;)
Żadna kobieta nie byłaby na tyle głupia, żeby zakochać się w facecie tylko dlatego, że on ma długie nogi! G. Garbo
~Pro futuro niezalogowany 7 kwietnia 2013r. o 19:19
"Przyjście wiosny " Jan Brzechwa
Naplotkowała sosna
Że już się zbliża wiosna.
Kret skrzywił się ponuro:
-Przyjedzie pewno furą…
Jeż się najeżył srodze:
-Raczej na hulajnodze.
Wąż syknął :-Ja nie wierzę,
Przyjedzie na rowerze.
Kos gwizdnął: -Wiem coś o tym,
Przyleci samolotem.
-Skąd znowu –rzekła sroka-
Ja z niej nie spuszczam oka
I w zeszłym roku w maju
Widziałam ją w tramwaju.
-nieprawda! Wiosna zwykle
Przyjeżdża motocyklem.
-A ja wam dowiodę,
Że właśnie samochodem.
-Nieprawda bo w karecie!
W karecie? Cóż pan plecie?
Oświadczyć mogę krótko,
Że płynie właśnie łódką!
A wiosna przyszła pieszo.
Już kwiatki za nią spieszą,
Już trawy przed nią rosną
I szumią –Witaj wiosno.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
