Ślub w międzywojennym Bolesławcu

Pod wieloma względami przedwojenni niemieccy ewangelicy mieli tradycje całkiem podobne do zwyczajów powojennych polskich katolików, ale były między nimi pewne różnice.

Kościół na placu Zamkowym (fot. Bolec.Info)

Kiedy pewni narzeczeni chcieli wziąć ślub, raczej nie czekały ich jakieś zawiłe biurokratyczne formalności. Zgłaszali się do pastora, z którym ustalali niezbędne szczegóły, przy czym nie wiadomo, czy odbywali także nauki przedmałżeńskie. Narzeczeni przed ślubem rzadko przyjmowali wspólnie Komunię Świętą, ale jednocześnie pastor nieszczególnie interesował się tym, czy uprawiają oni przedmałżeński seks. Ich przyjaciele i znajomi otrzymywali specjalne ciasto weselne, zaś częstym zwyczajem był tak zwany Polterabend, czyli tłuczenie szkła i porcelany przed domem panny młodej na noc przed ślubem. Miało to oznaczać pożegnanie dawnego stylu życia przez kobietę, która jednocześnie opuszczała dotychczasową rodzinę, aby założyć własną.

W okresie międzywojennym samochody dopiero się upowszechniały, więc tym większą atrakcją dla nowożeńców musiał być przejazd specjalnym autem do kościoła (do ewangelików należał obecny kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bolesławcu). Zazwyczaj śluby odbywały się w sobotę, ale poza kilkoma świętami kościelnymi można było zorganizować nabożeństwo ślubne także w każdy inny dzień. Jeśli para miała nieślubne dziecko, nie mogło ono brać udziału w uroczystości. Z kolei pastora rzadko proszono na wesele, ale niezależnie od tego, czy brał udział w imprezie, czy nie, weselisko otwierała wspólna modlitwa przed posiłkiem. 

Źródło: Archiwum Państwowe we Wrocławiu, akta Śląskiego  Konsystorza Ewangelickiego Prowincji Śląskiej we Wrocławiu, sygn. III/9402.