magnum44 napisał(a):
Dokumentalny, ale bardzo dobry!
Polecam koneserom sztuki.
:)
Obejrzałem, i... Tak sobie myślę, że wolę już konsumować sztukę, ponieważ sam proces tworzenia bywa dość żmudny, ciężki, niekiedy nudny, a niekiedy nieciekawy. Kiedy oglądam malarstwo, nie muszę znać metod tworzenia. Kiedy podziwiam piękną fotografię, nie muszę wiedzieć ile dziesiątek zdjęć trzeba wykonać, aby powstało to jedno szczególne. Oczywiście to bywa interesujące, ale nie powinno to przerastać samego dzieła. W tym przypadku wydaje mi się tak właśnie jest. Nadużywanie symboli satanistycznych, rażenie kontrowersjami, czy nawet używanie obsceny w poezji, to nie zawsze sztuka. Używanie takich artystycznych środków, często jest nieuzasadnione i nadużywane, dochodzi wtedy do tzw. przerostu formy nad treścią. To mi się w sztuce szczególnie nie podoba.
Fajnie było jednak od kuchni zobaczyć metodologie tworzenia. Zauważyłem tu, że sztuką jest sam człowiek. I jak dużą rolę w sztuce odgrywa pusta przestrzeń, ale też zawężenie futryny dwojgiem nagich ciał ;) To nawet było zabawne. Niezwykle urodziwy był fragment, kiedy bohaterka szła gładziutkim, wygodnym chodniczkiem po wysokiej grani w górach, z wspaniałą panoramą gór, i niepowtarzalną architekturą. To było chyba w Chinach? Okolice muru chińskiego? Może coś istotnego przeoczyłem... ? :)
alter napisał(a): Obejrzałem, i... Tak sobie myślę, że wolę już konsumować sztukę, ponieważ sam proces tworzenia bywa dość żmudny, ciężki, niekiedy nudny, a niekiedy nieciekawy.
Oczywiście to bywa interesujące, ale nie powinno to przerastać samego dzieła. W tym przypadku wydaje mi się tak właśnie jest.
Konsumuj wobec tego do woli. :)
Dla Ciebie nudny, żmudny, nieciekawy, ale dla autora – artysty to coś pięknego.
Dziwię się, że Ty, który przecież tworzysz poezję ,tak napisałeś. :(
Wydawać nam się może wiele. ;)
Co autor miał na myśli?
Standardowe pytanie odnośnie sztuki.
alter napisał(a): Nadużywanie symboli satanistycznych, rażenie kontrowersjami, czy nawet używanie obsceny w poezji, to nie zawsze sztuka. Używanie takich artystycznych środków, często jest nieuzasadnione i nadużywane…
Cóż… to wybór autora i figa nam do tego.
Oczywiście może się podobać lub nie. :)
alter napisał(a): Zauważyłem tu, że sztuką jest sam człowiek. … zawężenie futryny dwojgiem nagich ciał ;) To nawet było zabawne.
Człowiek zawsze był, jest i będzie sztuką! :)
Zabawne?
Hmmm… inaczej to odebrałam, ale widocznie mamy inną wrażliwość odbioru sztuki.
Nie będę na forum się wywnętrzać, jak odebrałam? ;)
alter napisał(a): Niezwykle urodziwy był fragment, kiedy bohaterka szła gładziutkim, wygodnym chodniczkiem po wysokiej grani w górach, z wspaniałą panoramą gór, i niepowtarzalną architekturą. To było chyba w Chinach? Okolice muru chińskiego? Może coś istotnego przeoczyłem... ?
Tak, to był Mur Chiński.
Po 12 latach życia spędzonych razem, Marina i jej partner Ulay ( Frank Uwe Laysiepen ) postanowili zakończyć związek wyruszając na wędrówkę od przeciwnych stron Muru i spotkanie (mniej więcej) w połowie drogi było końcem wszystkiego z przeszłości.
Widoki rzeczywiście bajeczne.
Pozdrawiam :)
Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
magnum44 napisał(a):
Dla Ciebie nudny, żmudny, nieciekawy, ale dla autora – artysty to coś pięknego.
Dziwię się, że Ty, który przecież tworzysz poezję ,tak napisałeś. :(
Wydawać nam się może wiele. ;)
Co autor miał na myśli?
No więc tutaj dotykamy osobistego odbioru sztuki. Artyści potrafią przewidzieć reakcję odbiorcy. To dlatego niekiedy przedstawiają swoją sztukę, jakiejś zaufanej osobie, aby móc coś jeszcze przed publikacją zmienić na korzyść.
Niepotrzebnie się dziwisz. Tworzenie wynika z wielkiej potrzeby ducha, albo jest tylko lepszym lub gorszym rzemiosłem. Mnie osobiście nudzi i męczy patrzenie na malarza co miesza farbę, czy też rzeźbiarza, który spocony rękami pełnymi odcisków ściskając dłuto rzeźbi... Za to uwielbiam oglądać efekt końcowy. Co innego z poezją, ona kiedy jest pasją rzeczywiście uskrzydla, intryguje, porywa, budzi w nocy gotową frazą... Ale to nie dotyczy każdego rodzaju sztuki, tylko tej, którą się uprawia... Dotyczy to każdego aspektu naszego życia... :)
magnum44 napisał(a):
Cóż… to wybór autora i figa nam do tego.
Oczywiście może się podobać lub nie. :)
Tak-tak, ale sama potwierdzasz drugim zdaniem, że nie do końca. Może się podobać lub nie. Artyście i to chyba każdemu zależy na tym, aby zostać dobrze zrozumianym, nawet prymitywne prowokacje artystyczne mają autorski zamysł. Jakaś papka bez smaku przecież nie zadowala ambitnego kucharza. Kucharz pełen artyzmu nie zadowala się też prostymi znanymi wszystkim przepisami. I kiedy ktoś w sztuce nadużywa prymitywnych i nieuzasadnionych środków wyrazu jest dla mnie pozerem, który nie ma nic do powiedzenia. W tworzeniu poezji, każde słowo ma swoje znaczenie :) Nadużywanie powtórzeń, też bywa nieporozumieniem.
magnum44 napisał(a):
Człowiek zawsze był, jest i będzie sztuką! :)
Zabawne?
Hmmm… inaczej to odebrałam, ale widocznie mamy inną wrażliwość odbioru sztuki.
Nie będę na forum się wywnętrzać, jak odebrałam? ;)
Wrażliwość? tak. Hmm, ten moment prawdopodobnie nie był specjalnie zamierzony, chyba że w wymiarze ogólnym, bliskości obiektów, które coś miały wyrazić. Tymczasem pojawia się metafora sytuacyjna... Odbiorca, przeciska się pomiędzy nagimi ciałami... On jest gustownie ubrany... oni nadzy, zwróceni ku sobie... On zakłóca ich bliskość... Ale co z tego wynika? Mam swoje przemyślenia, ale kiedy z mężem staniesz nago przed lustrem, jakie masz odczucia? Kim jest ten ktoś trzeci? W tym kontekście ciekawa była scena, kiedy dwoje obcych sobie ludzi siada na przeciw siebie i patrzy na siebie... To wtedy przyszła do mnie refleksja, że człowiek w tej pustej przestrzeni sam w sobie jest sztuką. Oczywiście już od dawna o tym wiedziałem, ale w tym konkretnym materiale, zobaczyłem to kolejny raz. I to wydało mi się szczególnie prawdziwe.
magnum44 napisał(a):
postanowili zakończyć związek wyruszając na wędrówkę od przeciwnych stron Muru i spotkanie (mniej więcej) w połowie drogi było końcem wszystkiego z przeszłości.
Widoki rzeczywiście bajeczne.
Obawiam się, że niezależnie od faktu, ta symboliczna scena zaistniała na potrzeby sztuki, i było zagrane? Łzy nie były grą, cisza i spojrzenie też bywają wymowniejsze, od nadmiaru słów... I te momenty podobały mi się najbardziej. Oczywiście sam film, nie był sztuką, a raczej swoistym reportażem. Zbliżeniem do metodyki tworzenia... I na koniec, to co zawsze powtarzam, ocenianie sztuki, jest czymś indywidualnym, czyli jak sama zauważyłaś... podoba się lub nie :) Poezja jest tutaj chyba najlepszym przykładem, ale to tylko moje zdanie... ;):)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
