Żarty się ciebie trzymają. Ludzie wyrzuceni z pracy nie mieli za co żyć. Pracujący żyli często na granicy egzystencji. Niby skąd strajki co kilka lat, skoro było tak dobrze?
Na plantacji bawełny też istniał przymus pracy. Z tego samego powodu. Właściciele PRL dbali, by mieć kogo okradać.

~normalny napisał(a): Pomyśl więc trochę zanim zechcesz oceniać PRL.

Pomyślałem. Pracując teraz jestem okradany w mniejszym stopniu, niż wtedy. Stać mnie więc na więcej.
Ile ty dzieciaku masz lat, że głupoty wypisujesz? Nie żyłeś w tamtych czasach- znasz je tylko z opowiadań - więc się nie wypowiadaj.Wtedy sąsiad sąsiadowi był przyjacielem, prawie jak rodzina...a dziś... każdy żyje swoim życiem i patrzy wilkiem na drugiego. Może było i biednie, ale za to ludzie byli o niebo milsi dla siebie. Pracę miał każdy, nawet "niebieskie ptaki" zwozili na Żuławy, żeby pomagali przy umocnieniach depresyjnych...bo nikt nie mógł żyć za darmo , trzeba było pracować żeby żyć! Pracowników szanowano, a nie obcinano im palce.

Urodziłem się w 1965 więc coś tam mogę powiedzieć na temat PRL - u. Pamiętam ojca jak jechał pierwszym pociągiem chyba po 4. 00 do Chojnowa żeby kupić mięso na kartki. Pamiętam jak stałem z całą rodziną chyba z 2 tygodnie za pralką na Asnyka. Kto dziś pamieta listę kolejkową ??? Banany, pomarańcze.. W gazecie pisali że płynie do nas statek . Ja tam nie tęsknię za tymi czasami choć były to czasy mojej młodości.

~pinio65 napisał(a): Urodziłem się w 1965 więc coś tam mogę powiedzieć na temat PRL...

Łe , no to mogę Ci po fajki biegać , jestem o rok młodszy :)

Ja również nie tęsknię za tamtym okresem, bo ważniejsza jest przyszłość . Również pamiętam "zdobycze socjalizmu" kolejki, reglamentacje, narzucane ceny i wszechobecną szarość. Ale trzeba przyznać rację Ojcu , ludzie się uśmiechali. Szczególnie Kobiety. Pokazałeś nam mamę na zdjęciu( chwała , że wciąż w zdrowiu). Moja dla przykładu potrafiła z uśmiechem na ustach wychować dwójkę potomstwa , bo miała poczucie bezpieczeństwa gwarantowane przez Państwo. Pamiętam ten Jej uśmiech i optymizm , pomimo choroby. Dzisiaj Kobiety już się tak nie uśmiechają , bo brakuje Im poczucia bezpieczeństwa, żyją zestresowane w nieustannym zagrożeniu. Wtedy tego nie było.
Młodzi ludzie dzisiaj , startujący w życie , o ile znajdą robotę za 1200-1400 , to mogą sobie wynająć mieszkanie na wtórnym rynku za 800 i założyć nogę na nogę , ale nie Rodzinę. Takiż to Świat , okrutny Świat, czas to zmienić:)

Miłego dnia Wam życzę :)

~ napisał(a): Ma ktoś zdjęcia dawnego POMU?ul Gdańska? ??

?

no fajne to czasy były,pamiętam je i nikt tak nie latał jak teraz.

~pinio65 napisał(a): Pamiętam jak stałem z całą rodziną chyba z 2 tygodnie za pralką na Asnyka.
Kto dziś pamieta listę kolejkową ???

Kto pamięta? Ci, którzy na początku lat osiemdziesiątych zarabiali tyle, że stać ich było na pralkę albo na lodówkę i stali w tych kolejkach.

Tak to prawda świat wtedy był inny ,pomarańcze jadło się na święta ale jak smakowały?Mój ojciec sam pracował starczało nam na życie ,ubranie i mogłam się z bratem wykształcić,a nie zarabiał kokosów.Wszyscy żyliśmy spokojnie byliśmy szczęśliwi. Teraz jest pogoń za pieniądzem ale to jest zrozumiałe bo na nic nie starcza kredyt goni kredyt a w telewizji wciąż namawiają na nowe.Jestem 1964 rocznik i jestem szczęśliwa że żyłam w tamtych czasach mam porównanie wtedy i teraz nie to nie ma porównania............... ;(

~fanka napisał(a): Tak to prawda świat wtedy był inny ,pomarańcze jadło się na święta ale jak smakowały?Mój ojciec sam pracował starczało nam na życie ,ubranie i mogłam się z bratem wykształcić,a nie zarabiał kokosów.Wszyscy żyliśmy spokojnie byliśmy szczęśliwi. Teraz jest pogoń za pieniądzem ale to jest zrozumiałe bo na nic nie starcza kredyt goni kredyt a w telewizji wciąż namawiają na nowe.Jestem 1964 rocznik i jestem szczęśliwa że żyłam w tamtych czasach mam porównanie wtedy i teraz nie to nie ma porównania............... ;(

Masz rację, nawet jeżeli tylko jeden z małżonków miał zwyczajną pracę, nie zarabiał "kokosów" to i tak nie było problemów żeby dziecko wysłać na kolonie czy obóz lub całą rodziną pojechać na wczasy. Fundusz socjalny i mieszkaniowy funkcjonował w każdym przedsiębiorstwie. Oprocentowanie pożyczki z zakładowego funduszu mieszkaniowego wynosiło 1% !. A pożyczka starczała niemal na połowę budowy domu lub wkładu członkowskiego na mieszkanie w spółdzielni. Mieszkań w Bolesławcu w latach 70-tych budowano ok. 400 rocznie. Po 1989 r. nigdy nie osiągnięto nawet połowy z tego.