E napisał(a):

D_T :* staję z Tobą w szranki :|

Lubię poezję, sama nie potrafię.
Pozwala ona przysiąść przy szafie,
wziąć książkę w rękę, ruszyć wyobraźnię.
Tak, ona pozwala zobaczyć wyraźniej.
Wejść w świat daleki, marzenia wielkie,
zobaczyć promienie słońca blasku.
Potem zejść na ziemię, podjąć decyzję i krzyknąć głośno:
JA NIE CHCĘ ODBLASKÓW :D

Składanie słów to niezła zabawa :) też nie chcę odblasków!


Dopisane 21.03.2013r. o godz. 21:03:

Paryż
tylko na Montmartre nie jestem sam
tam pamięć powraca jak proroczy sen
w twoje imię wsłuchane uliczki
alejki ławeczki zazdrosne malareczki
uśmiechają się zalotnie do moich wspomnień
Montmartre magiczne miejsce tylko dla zakochanych

miłość maluje mi Ciebie na ścianach w odbiciach witryn
w zacienionych kapliczkach na ułamek sekundy dostrzegam Cię
w twarzach przechodniów czuję w dotyku splecionych dłoni
to nie miłość łamie nam serca nasze serca łamiemy sobie sami
w lęku wycofujemy się z danych słów z braku wiary nie dajemy
sobie szansy

chciałbym się zgubić w takim miejscu aby się już nigdy z Tobą nie spotkać
jednocześnie każdego ranka budzę się na Montmartre jedynym miejscu gdzie nasze serca są razem

na Montmartre nie jestem sam
tam zawsze powraca do mnie Twoje imię

Myślę, że konkurs nie jest najważniejszy, warto być z poezją na co dzień :)


Dopisane 21.03.2013r. o godz. 21:11:

E napisał(a): Czy Wy wiecie, że przez te 165 stron, tylko kilka wierszy się powtórzyło :| :)

A to i tak ułamek ze świata poezji :)


Dopisane 21.03.2013r. o godz. 21:13:

De_Tourvel napisał(a):


Liczy się, liczy? ;>
Bo jak nie to napiszę coś dłuższego ;) może jakiś sonet albo odę trzasnę ;p

Z pewnością się liczy :) ale wszyscy poczytamy coś dłuższego! Tak odę proszę :)

alter napisał(a): Myślę, że konkurs nie jest najważniejszy, warto być z poezją na co dzień :)

ale po przeciwnych stronach barykady!! :>

~ napisał(a):

alter napisał(a): Myślę, że konkurs nie jest najważniejszy, warto być z poezją na co dzień :)

ale po przeciwnych stronach barykady!! :>

po przeciwnych stronach? :)

alter napisał(a): po przeciwnych stronach? :)

Tak!:>

< kiwa potwierdzająco głową >

śmiało, może rozwiniesz swoją myśl? :)

poezja to magia słów :)

coś nowego...

Tadeusz Boy Żeleński


Pochwała wieku dojrzałego


Marzę często o tym wieku,

Gdy zwierze ginie w człowieku;

Gdy już żadna z ziemskich chuci

Władzy Ducha nie zakłóci.

Jak to musi być przyjemnie!

Nic poza mną, wszystko we mnie:

Zmysłów swoich gęstą pianę

Zbierasz w sobie jak śmietanę

I rzucasz (czy to nie prościej?)

Na ekran Nieskończoności.

Oczyszczony duch ulata

W harmonijne kręgi świata,

Dokoła człowiek spogląda,

Nic nie pragnie, nic nie żąda,

W ciągłej ekstazie na jawie

Żyje się -- za bezcen prawie.

A czas! tu dopiero zyski:

Żaden ciała popęd niski

Roboczego dnia nie kurczy,

Nie zawadza w pracy twórczej;

Z pokoju, mocą tajemną,

Nie wygania cię w noc ciemną;

Gdzież tam! Z niebiańskim spokojem

Siedzisz przy biureczku swojem,

Huczy, dymi samowarek,

Ty równiutko jak zegarek,

Zawsze z jednaką ochotą,

Nizasz myśli nitkę złotą,

Uprawiasz swój interesik

Pogodnie jak drugi Esik.

Od czasu Ducha narodzin

Dzień podwoił liczbę godzin!



A cóż dopiero w podroży!

Żadna chwila się nie dłuży;

Ląd czy morze, ty bez przerwy

Zawsze masz spokojne nerwy;

Nie zachodzisz nigdy w głowę,

Jak blisko miasto portowe;

Nie stajesz calutki w pąsie

Przy podejrzanym anonsie;

Bez żadnej myśli ubocznej,

Jak prosty świadek naoczny,

Badasz sobie obce kraje,

Zwyczaje i obyczaje;

Oglądasz domy, ulice,

Zwiedzasz śliczne okolice,

Bez kłopotów, bez przykrości,

Bez dwuznacznych znajomości:

Nie rozumie ta dzicz młoda,

Co to za wściekła wygoda.



Cóż to za przesąd, zaiste,

Ba, urągowisko czyste,

Ta niby-prawda utarta,

Że tylko młodość cos warta!

Przypomnij sobie, człowieku:

I czym ty byłeś w tym wieku?

Ot, pędziwiatr, dureń młody,

Ślepe narzędzie przyrody,

Wszędzie gotowe po trosze

Wściubić te swoje trzy grosze;

W szaleństwie gorszy od źwirząt:

Wprost już nie człowiek, lecz przyrząd!

I co taki wie o świecie,

O życiu czy o kobiecie?

Czy w tym pustym łbie się mieści,

Co znaczy powab niewieści?

Ta harmonia niesłychana

Po to od Boga jej dana,

By iść przez świat niby święta,

Uwielbiana i nietknięta,

Obca wszelkim ziemskim szalom,

Wieść ludzkość ku ideałom!

Czy taki młokos to czuje?

Czy zrozumie, uszanuje?

On, co żyje jedna chętka:

Dużo, byle jak i prędko!



Inna rzecz, gdy już w nas cudnie

Nieczystość wszelka wychłódnie.

Wówczas, ach, wówczas dopiero

Wraz z tą najpiękniejszą erą --

Wielu z panów mi to przyzna --

Żyć rozpoczyna mężczyzna:

Gdy z płci swojej niewolnika

Zmienia się w pana, w zwierzchnika;

Gdy wolny od grubszych robot

DUCH zażywa pełni swobód.

Czy zrozumie młoda głowa,

Co to na przykład rozmowa?

Gdy dwie płcie, zgoła odmienne,

Wymieniają myśli cenne;



Słowo z słowem igra, skrzy się,

Fruwa jak piłka w tenisie,

Czasem leciutko dotyka

Misternego dwuznacznika,

To paradoksem się mieni,

To liczko wstydem splamieni;

Któż mistrzem w takiej rozmowie?

Tylko dojrzali panowie!

A młody? Głupie to, płoche,

Tylko pobrudzi pończochę,

Bąka coś, pożal się Boże,

To znów kwaśny, nie w humorze,

Jedna myśl go ściga wszędzie:

Będzie... z tego czy nie będzie.

Nigdy pojąć nie był w stanie,

Jak to może bawić Panie.



Słowem, nie przesądzę wcale:

W podróży czy kryminale,

Przy pracy czy przy zabawie,

W każdej sytuacji prawie,

Czy przy politycznej misji,

Czy w teatralnej komisji,

Wiek dojrzały ma, bez blagi,

Tak oczywiste przewagi,

Że życzę wam, bracia mili,

Byście go rychło dożyli.
:)




Wszystko jest głupie


Wszystko jest głupie, co rodzi się z myśli,

A nie z kapryśnych słów zgodnego dźwięku;

Wszystko jest kłamstwem, czego nie nakryśli

Pióro bezwolnie chwiejące się w ręku;



Wszystko jest nudą, co nie jest marzeniem,

Za światem baśni naiwną tęsknotą -

Wszystko jest zgrzytem, co nie jest westchnieniem

Z serca do serca wionącym pieszczotą...
:)

magnum44 napisał(a):

Poezja na wiosnę zakwita najpiękniej :) więc może wreszcie bedzie wiosenniej? :)