magnum44 napisał(a): Ten cytat - myśl, coś wspaniałego! kc :*

Szczerze mówiąc , magnum44, nie zgadzam się z tą myślą, wkleiłam ją dla żartu. Moim zdaniem, kobiety bardzo często są bardziej wyrachowane, niż subtelne ( co ma często podłoże w tym, że muszą sobie jakoś radzić w tym świecie stworzonym dla mężczyzn ) a mężczyźni wcale nie są tacy prostaccy, jak by się mogło wydawać : ).

Pozdrawiam : ).

alter dobry kawałek

~emeryt napisał(a): alter dobry kawałek

Poezja śpiewana piękna i liryczna :)


Dopisane 23.03.2015r. o godz. 19:20:

magnum44 napisał(a): Carlos Ruíz Zafón
"Poez­ja kłamie, choć ład­nie to czy­ni."

Cała prawda o poezji!

A ja z pewnością nie zgodzę się z powyższym.


Dopisane 23.03.2015r. o godz. 19:59:

Myślę, że jednak lepiej skupić się na poezji :)

Adam Zagajewski - Spróbuj opiewać okaleczony świat

Spróbuj opiewać okaleczony świat.
Pamiętaj o długich dniach czerwca
i o poziomkach, kroplach wina rosé.
O pokrzywach, które metodycznie zarastały
opuszczone domostwa wygnanych.
Musisz opiewać okaleczony świat.
Patrzyłeś na eleganckie jachty i okręty;
jeden z nich miał przed sobą długą podróż,
na inny czekała tylko słona nicość.
Widziałeś uchodźców, którzy szli donikąd ,
słyszałeś oprawców, którzy radośnie śpiewali.
Powinieneś opiewać okaleczony świat.
Pamiętaj o chwilach, kiedy byliście razem
w białym pokoju i firanka poruszyła się.
Wróć myślą do koncertu, kiedy wybuchła muzyka.
Jesienią zbierałeś żołędzie w parku
a liście wirowały nad bliznami ziemi.
Opiewaj okaleczony świat
i szare piórko, zgubione przez drozda,
i delikatne światło, które błądzi i znika
i powraca.

:)

kc napisał(a): … kobiety bardzo często są bardziej wyrachowane, niż subtelne ( co ma często podłoże w tym, że muszą sobie jakoś radzić w tym świecie stworzonym dla mężczyzn)…

Tak, z tym „ podłożem” się zgodzę, choć niekiedy i bez tego potrafią być wyrachowane.
Mężczyźni też potrafią tacy być, bez „ podłoża”.

kc napisał(a): … mężczyźni wcale nie są tacy prostaccy, jak by się mogło wydawać : ).

Wcale ich za takich nie uważam, wręcz przeciwnie, są bardzo wrażliwi, inteligentni i tak dalej, dalej…
:)
Podoba mi się ta myśl Zafona, nie napisałam, że się z nią zgadzam ;)
Również pozdrawiam :)

alter napisał(a): A ja z pewnością nie zgodzę się z powyższym.

Masz takie prawo.
Wkleiłam to i napisałam pod wpływem emocji, bo przyznam szczerze, że również do końca się z tym nie zgadzam. :)
Podobnie z tym:
C.R. Zafon „ Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.”

Miłego wieczoru!


PS. Obiecuję już nie zaśmiecać tematu moimi "wstawkami".

magnum44 napisał(a):
PS. Obiecuję już nie zaśmiecać tematu moimi "wstawkami".

Wymiana opinii na temat poezji nie zaśmieca tematu. Myślę, że lubisz poezję, więc dziel się nią z nami, jak najczęściej :) pozdrawiam


Dopisane 23.03.2015r. o godz. 20:28:

... tutaj Zagajewski jest ciekawy :)

Adam Zagajewski - W pierwszej osobie liczby mnogiej

Julianowi Kornhauserowi

Nosimy używane słowa, wzniosłość i rozpacz
zjedzone przez cudze usta,
chodzimy po zapadniach cudzego przerażenia,
w encyklopedii odkrywamy starość,
wieczorem udajemy, że wybuchła wojna,
rozmawiamy z Baczyńskim,
pakujemy się w pośpiechu,
przypominamy sobie dawnych poetów,
wychodzimy na dworzec, potępiamy faszyzm,
po czym triumfalnie,
w przedziale pierwszej klasy,
w pierwszej osobie liczby mnogiej,
dajemy wyraz naszej przenikliwości,
tak jakbyśmy nie zostali obdarzeni
absolutnym słuchem milczenia.

"O nas zakochanych " Julian Tuwim


My - ze wszystkimi naszymi błędami,
Tu z jakąś winą, a ówdzie i z grzechem,
My, twardzi, szorstcy, nieprzejednani,
Z zaciśniętymi kamiennie pięściami -
Ach, mimo wszystko, jesteśmy uśmiechem,
Ziemi majowej szczęśliwym oddechem,
Słońcem młodzieńczym na świeżej polanie,
Świtem, pachnącym igliwiem leśnym,
Ust niecierpliwych słodkim pośpiechem -
- Oto, kto my jesteśmy.

I takich właśnie - błądzących często,
Gniewnych, zaciekłych w Ostatnim Boju,
Tu z błędem smutnym, tam z winą ciężką,
Trudnych, surowych, ugrzęzłych w znoju,
Takich nas wspomni wieczne Zwycięstwo,
Wspomną stulecia szczęścia, pokoju -
Ale tak wspomną, jak się wspomina
Ziemi majowej tchnienie szczęśliwe,
Świt przesycony leśnym igliwiem
I tę polanę... gdzie ta dziewczyna...
I ten wiersz do Niej... jak się zaczynał?...
Jakoś najtkliwiej i najboleśniej:
"Mglistą, daleką widzę cię we śnie,
Moja jedyna..."
- Oto, kto my jesteśmy.

:)
Kilka razy się przymierzałem do Achmatowej....
I co z tego przymierzania ?? :) Czyżby nie ten fason?

No.. niech będzie że często.
;)

*** (kobiety ceni się za urodę...)

kobiety ceni się za urodę
mężczyzn za cień od rzęs długich
a poetów za to że w słowie
kryją ptactwo wzruszeń seledynowych

nocą - podłużną od smukłych kolan księżyca
wychodzą na bardzo biały światłem porosły pagórek
klęczą nad martwym ptakiem ciszy
szepcząc modlitwy nabrzmiałe tropikalnym bólem

ponad nimi naprzeciw nieruchomego księżyca
komary lęku brzęczą przezroczystymi skrzydłami
a potem pada deszcz - i do domu wracają poeci
pisklęta słów chowając - pod zmokłymi płaszczami


:)

Ten pięknie napisany

*** (miałam tylko nieco wiosny w palcach...)

miałam tylko nieco wiosny w palcach
wiatru we włosach
uśmiech
rozsypany cienkim dreszczem
po wodzie
byłam biedna

więc Krezus
przyszedł ubrany w fiolet
i sypną złotem
z przepastnych otchłani nieba

milion gwiazd
zatańczyło
pod bzowym pniem
wzięłam gwiazdy
do zielonej sukienki
przyszpiliłam żeby świeciły

noc była ciepła i miękka
więc kiedy mnie ujrzałeś
ubraną w noc
stanąłeś
olśniony tym bogactwem
powiedziałeś głucho
kocham cię
powiedziałeś -

kupiłam miłość
za milion gwiazd
nieba

:) ;)

Virgo napisał(a): "O nas zakochanych " Julian Tuwim
[...]
Ach, mimo wszystko, jesteśmy uśmiechem,
Ziemi majowej szczęśliwym oddechem,
Słońcem młodzieńczym na świeżej polanie,
Świtem, pachnącym igliwiem leśnym,
Ust niecierpliwych słodkim pośpiechem -
- Oto, kto my jesteśmy.
[...]

Bardzo, bardzo lubię ten wiersz! A powyższy fragment szczególnie :)


Dopisane 23.03.2015r. o godz. 20:41:

~aa napisał(a): :)
Kilka razy się przymierzałem do Achmatowej....
I co z tego przymierzania ?? :) Czyżby nie ten fason?

No.. niech będzie że często.
;)

*** (kobiety ceni się za urodę...)
[...]
*** (miałam tylko nieco wiosny w palcach...)

miałam tylko nieco wiosny w palcach
[...]
kupiłam miłość
za milion gwiazd
nieba

:) ;)

aa, przepięknie cytujesz :)

Fason? tak, chyba tak ;)

Achmatowa? Samo przymierzanie się jest bardzo znaczące ;)


Dopisane 23.03.2015r. o godz. 20:44:

A teraz chciałby zwrócić uwagę na ten wiersz Zagajewskiego :)

Adam Zagajewski - Nowe doświadczenia

Zdobyliśmy nowe doświadczenia -
radość, potem smak klęski, smutek,
odrodzenie się nadziei - nowe doświadczenia, które można też
odnaleźć w dziewiętnastowiecznych
pamiętnikach.
Co więc jest w nich nowego?
Przyjaźń? Czułość?
Związki pomiędzy ludźmi?
Odwaga wyzwolona na moment i z powrotem
zwinięta, jak transparent?
Bicie serca? Ta chwila, nad ranem,
kiedy wydawało nam się, że naprawdę
jesteśmy razem, oswobodzeni nie tylko
od lęku, ale i od obcości?
Dźwięk dzwonów kościelnych, lekki
i czysty, jakby śpiewała ważka?
Okruchy przeżyć? Wiedza?
Znaki zapytania?





Dopisane 23.03.2015r. o godz. 20:51:

... a ten? :)

Adam Zagajewski - Dla ciebie

Dla ciebie - może śpisz teraz, w chmurze
wełnianych snów - piszę nie tylko ten wiersz.
Dla ciebie, zwycięskiej, uśmiechniętej, pięknej,
ale także dla ciebie smutnej, pokonanej

(chociaż nigdy nie zdołam zrozumieć,
kto mógłby pokonać ciebie!),
dla ciebie nieufnej, niespokojnej,
dla ciebie piszę wiersz za wierszem,

jakbym chciał któregoś dnia - jak żółw
- dotrzeć, przy pomocy niedoskonałych słów
i obrazów, tam, gdzie ty jesteś już od dawna,
tam, gdzie ciebie zaniosła błyskawica życia.