Prawie w każdej rodzinie , w której jedno z rodziców pracuje za granicą, przychodzi czas na depresję. Ktoś kto nie doświadczył tego, nie zrozumie tej matki. Nie wolno nikomu z nas osądzać jej, bo nikt nie wie ile ciężkich chwil przeżyła. Nikt nie zauważył że coś dzieje się złego, nikt nie podał ręki aby pomóc, więc niech nie ocenia. Matki z dziećmi zostawione tu w PL, mają bardzo ciężko, bo żadna instytucja, ani żaden klub dla takich osób nie pomaga, nie ułatwia im życia. Miliony problemów z życiem codziennym, z urzędami, z pracodawcami( jeśli uda im się mając dzieci znaleźć pracę w tych chorym kraju), z zawistnymi sąsiadami i "niby przyjaciółmi". To wszystko dołuje i nie każdy to przetrzyma. Depresja nie jedno ma oblicze.
emem napisał(a): Czytelnik, sa pewne granice, ktorych nie nalezy przekraczac. Etyka dziennikarska o tym mowi. My sie staramy stosowac do tych regul. Z czyjejs tragedii nie powinno sie robic sensacji, tylko po to, zeby podbic ogladalnosc.
Innymi słowy, starasz sie jakioś usprawiedliwić, że nikogo z redakcji bolec.info tam nie było. Lepiej pisać o kolegach-radnych rżnących w gałe albo emeryckich biesiadach. A ważne niusy kopiować z innych stron.
emem napisał(a): Czytelnik, sa pewne granice, ktorych nie nalezy przekraczac. Etyka dziennikarska o tym mowi. My sie staramy stosowac do tych regul. Z czyjejs tragedii nie powinno sie robic sensacji, tylko po to, zeby podbic ogladalnosc.
Mamo chwalą nas... ;) A etyka dziennikarska nie mówi o tym, aby w przypadku tragedii (mam tu na myśli wypadki drogowe, gdzie giną ludzie) nie pozwalać forumowiczom na zbyt daleko idące "fantazjowanie" na temat przyczyn? Niejednokrotnie zanim zamknięto temat, zostało powiedziane/napisane zbyt wiele... Ale jak napisałeś - staracie się. Może kiedyś Wam się uda. Powodzenia.
~ojciec napisał(a): Prawie w każdej rodzinie , w której jedno z rodziców pracuje za granicą, przychodzi czas na depresję. Ktoś kto nie doświadczył tego, nie zrozumie tej matki. Nie wolno nikomu z nas osądzać jej, bo nikt nie wie ile ciężkich chwil przeżyła. Nikt nie zauważył że coś dzieje się złego, nikt nie podał ręki aby pomóc, więc niech nie ocenia. Matki z dziećmi zostawione tu w PL, mają bardzo ciężko, bo żadna instytucja, ani żaden klub dla takich osób nie pomaga, nie ułatwia im życia. Miliony problemów z życiem codziennym, z urzędami, z pracodawcami( jeśli uda im się mając dzieci znaleźć pracę w tych chorym kraju), z zawistnymi sąsiadami i "niby przyjaciółmi". To wszystko dołuje i nie każdy to przetrzyma. Depresja nie jedno ma oblicze.
Dobrze rozumiem ale wytłumacz mi skoro jest tak źle w tym "chorym kraju" jak stwierdziłaś to dlaczego matka siedzi tutaj a ojciec tam. Świadomie się decydują na taka rozłąkę. skoro tu nie ma przyszłości to czego nie szukają lepszego tam za granicą całą rodziną.
~ojciec napisał(a): Prawie w każdej rodzinie , w której jedno z rodziców pracuje za granicą, przychodzi czas na depresję. Ktoś kto nie doświadczył tego, nie zrozumie tej matki. Nie wolno nikomu z nas osądzać jej, bo nikt nie wie ile ciężkich chwil przeżyła. Nikt nie zauważył że coś dzieje się złego, nikt nie podał ręki aby pomóc, więc niech nie ocenia. Matki z dziećmi zostawione tu w PL, mają bardzo ciężko, bo żadna instytucja, ani żaden klub dla takich osób nie pomaga, nieo ułatwia im życia. Miliony problemów z życiem codziennym, z urzędami, z pracodawcami( jeśli uda im się mając dzieci znaleźć pracę w tych chorym kraju), z zawistnymi sąsiadami i "niby przyjaciółmi". To wszystko dołuje i nie każdy to przetrzyma. Depresja nie jedno ma oblicze.
Dobrze rozumiem ale wytłumacz mi skoro jest tak źle w tym "chorym kraju" jak stwierdziłaś to dlaczego matka siedzi tutaj a ojciec tam. Świadomie się decydują na taka rozłąkę. skoro tu nie ma przyszłości to czego nie szukają lepszego tam za granicą całą rodziną.
Bo widocznie sytuacja ich do tego zmusiła, niestety są takie czasy a nie inne, trzeba walczyć o przetrwanie i byt swojej rodziny. A wbrew pozorom wcale nie jest tak łatwo wyjechać za granicę całą rodziną.Trzeba mieć gdzie mieszkać, owszem mozna wynająć mieszkanie,ale to też nie jest łatwe. Większość wynajmujacych chce zaswiadczenie o dochodach za ostatnie 3 mc i zaswiadczenie z schufy o tym ,że nie masz długów.Mieszkanie tez trzeba mieć za co utrzymać , także wcale nie jest tak łatwo... .
Jeśli to prawda, że targnęła się na życie własnego dziecka to najbardziej brutalną karą dla niej jest pozostanie przy życiu po tym wszystkim co zrobiła w dodatku bez dziecka, bez męża. O ile da rade w ogóle żyć z tym. Nieważne jest w jakiej sytuacji była. Nikt nie ma prawa odbierać życia drugiemu człowiekowi. To tylko dziecko, które potrzebuje miłości matki, bezpieczeństwa. Ktoś kto nie potrafi dać tego dziecku nie zasługuje na nie. Prawda jest też, że w kraju panuje znieczulica. To bardzo często śmiertelny wirus współczesności na równi z AIDS. A przecież gdyby ktoś w porę wyciągnął rękę do takiej osoby, to nie doszło by do tragedii. Mamy nawet obowiązek reagować gdy za ścianą rozgrywa się dramat. Zamiast tego mówimy "nie będę się wtrącać, bo to nie moja sprawa". No właśnie, że nasza. Każdy kto znajdzie się w obliczu wyrządzanej mu krzywdy prosi o pomoc, często krzykiem bezradności, a czasem z szoku i bólu nawet krzyczeć nie można, ale za to widać, że coś jest nie tak. Nie można przechodzić obojętnie. Nigdy nie wiadomo co kogo w życiu spotka. Dziś szczęście, a jutro może być strach i wołanie o pomoc.
