Sławek Gortych znów wygrał plebiscyt Książka Roku!

"Schronisko, które spowijał mrok" zdobyło blisko 12 000 głosów czytelników, najwięcej w dziesięcioletniej historii plebiscytu!

Sławek Gortych podczas gali Książki Roku. (fot. Lubimyczytać.pl)

- Czytelniczki, Czytelnicy - zrobiliście to po raz trzeci! Jesteście największym skarbem, jaki mógłbym sobie jako autor wyobrazić! Dziękuję - napisał Sławek Gortych na swoim profilu facebookowym. - Więcej słów będzie, gdy ochłonę i się wypłaczę! Jesteście wielcy!

- Sensacja – to słowo towarzyszyło nam przed rokiem, gdy Sławomir Gortych ze swoją drugą książką, „Schronisko, które przetrwało”, zdetronizował wielokrotnego laureata Plebiscytu, Remigiusza Mroza. - czytamy na stronie lubimyczytac.pl  - W tym roku być może powinniśmy mówić już o nowym trendzie. Autor bestsellerowych kryminałów, których akcja rozgrywa się w Karkonoszach, po raz drugi z rzędu zwyciężył bowiem w kategorii, w której walka trwa zwykle do ostatnich minut głosowania. Kryminałem Roku czytelnicy wybrali „Schronisko, które spowijał mrok” (Wydawnictwo Dolnośląskie). Gortych wyprzedził „Paderborna” Remigiusza Mroza i „Smolarza” Przemysława Piotrowskiego.

W jubileuszowej, dziesiątej edycji czytelnicy portalu oddali ponad ćwierć miliona głosów, decydując, kto zasłużył na statuetki w szesnastu kategoriach. Największą niespodzianką wieczoru było jednak przyznanie tytułu Pisarza 10-lecia – wyjątkowego wyróżnienia dla autora, który przez ostatnią dekadę kradł serca czytelników. Został nim Remigiusz Mróz.

- To była najtrudniejsza książka, jaką dotychczas napisałem - mówił podczas swojego wzruszającego wystąpienia pisarz z Bolesławca, dziękując wspierającym go podczas pracy ratownikom Karkonoskiej Grupy GOPR. - Pierwszą i drugą pisałem do szuflady. Nikt nie miał tego czytać, więc jak niektórzy się śmieją, że bohaterem jest stomatolog... ja to pisałem dla siebie, nikt nie miał tego czytać. Ale trzecią pisałem z tą świadomością, że ktoś może to przeczytać i tutaj ten stres, i to poczucie odpowiedzialności, było jeszcze większe. 

- Zastanawiałem się, czy jako stomatolog mam prawo pisać, bo wykształcono mnie do dłubania w zębach, a nie do dłubania w słowach. Ale przyszedł mi z dobrą myślą profesor Andrzej Szczeklik, już nieżyjący mentor polskich internistów, który powiedział, że dobry lekarz to jest taki, który sprawia, że pacjent wychodzący od niego z gabinetu czuje się zdrowszy na duszy, nawet jeżeli nie wykupił jeszcze leków z recepty, którą dostał. Że trzeba też umieć leczyć rozmową. I to sprawiło, że pomyślałem, że gruncie rzeczy od lekarza do pisarza nie jest tak daleko, i od czytelnika do pacjenta też. Bo tak naprawdę chodzi o to, żeby ulżyć komuś w trudzie życia, ulżyć w cierpieniu, w tęsknocie, tylko że lekarz też leczy lekami, a pisarz leczy duszę słowem. 

- Chciałbym najbardziej gorąco podziękować czytelnikom za waszą wrażliwość, szacunek i otwartość na prawdę, bo myślę, że to wszystko trzeba w sobie mieć, żeby o tej trudnej historii Dolnego Śląska opowiadać. P​​o raz trzeci dajecie temu dowód, że macie w sobie to wszystko. A trochę już Was poznałem przez te dwa i pół roku, bo odbyło się przez ten czas ponad 220 spotkań autorskich, więc naprawdę z wieloma z Was miałem przyjemność rozmawiać i za tę Waszą niezmienną serdeczność i obecność bardzo dziękuję. 

- ​​​​​​​Chciałbym podziękować moim najbliższym, mamie i tacie. Mamo, to Ty wybierałaś mi w dzieciństwie lektury i to Twoje czytelnicze polecenia wychowały mnie na tego, kim jestem. Tato, dziękuję Ci, bo to Ty odkryłeś Ducha Gór. Choć Tobie nikt go nie zaszczepił, to Ty odkryłeś i przekazałeś tę wartość mnie. Siostro, Jowitko, to Ty jesteś pierwszą czytelniczką i pierwszą recenzentką jeszcze na etapie, gdy powstaje pomysł na książę. Maksiu, Łukaszu, Jędrku, Mateuszu i Julio... To z Wami te dziesiątki tysięcy kilometrów po karkonoskich bezdrożach przemierzyłem. Na koniec chciałbym podziękować jeszcze jednaj ważnej dla mnie osobie. Przyszedł teraz taki czas, że bardzo trudno mi się pracowało nad kolejną powieścią, z różnych względów. I gdyby nie ta osoba, to by się nie udało. ​​​​​​​A w kraju, którego prezydent uważa, że nie jestem człowiekiem, tym bardziej czuję się zobowiązany, żeby podziękować mojemu partnerowi, Grzesiowi. ​​​Lubię o Tobie mówić Grześ, że jestem moim lekiem na całe zło i mam nadzieję że przyjdzie taki moment, że zostaniesz moim mężem. 

Wśród nagrodzonych w poszczególnych kategoriach są takie sławy literatury popularnej, jak Andrzej Sapkowski czy Stephen King. Galę uświetnił występ zespołu Pablopavo i Ludziki.