Widać, że nie otoczył się Pan ludźmi, tylko hienami. Wpompowywał Pan pieniądze komuś ważnemu za okazany uśmiech i uścisk dłoni , zamiast rozwijać własny interes. Gdyby myślał Pan o sobie i o swojej najbliższej rodzinie, zamiast o innych krwiopijcach, dzisiaj firma by prosperowała z sukcesem, a my zajadalibyśmy się pysznościami z Pana piekarni i pojali zdrowy sok Och ! Bardzo nam żal straconego czasu i zdrowia. A przecież mogłoby być tak pięknie... Dużo zdrowia Panu życzę.

Trudno co było, to było. Może się zastanowi u jak teraz pomóc. Może na zrzutka. pl coś zorganizować?

~~Zszarzała Sasanka napisał(a): Trudno co było, to było. Może się zastanowi u jak teraz pomóc. Może na zrzutka. pl coś zorganizować?

Zastanowić miało być

~~Trawiasty Szupin napisał(a): Tu jest opisany dramat człowieka a wy piszecie o wypiekach ? Macie coś z głowami czy tylko udajecie? Nie chcę nikogo oceniać ale widać, że Pan miał swoje pięć minut ale nie umiał tego wykorzystać, na własne życzenie jest teraz jak jest.

jak czytam takie mądrości,to śmiać mi się chce ......
na własne życzenie......???? tak jak ktoś wyżej napisał NIE ZAWSZE WSZYSTKO OD NAS ZALEŻY !
miękie serce twarda dupa----sam się o tym przekonałem

~~Mariusz napisał(a): Ja najchętniej wrócił bym do tamtych lat i z wielką przyjemnością zjadł rogala maślanego i napił się toniku och. Pyszności

Taaak, tonik z ocha, to było mistrzostwo. Był idealny. Po zamknięciu rulimpexu poszukiwałam jakiegoś odpowiednika pod względem smaku... Niestety bezskutecznie.

Pamietam, jak mój syn,w czasie studiów, pracował na wakacje u tego pana. Niestety młodzi byli wykorzystywani i to bardzo, a zapłata niestety marniutka !!! I sprawdza, sie powiedzenie, że karma wraca !!!Może ten pan liczy na zrzutkę bolesławian ???????

~~olo napisał(a): Pamietam, jak mój syn,w czasie studiów, pracował na wakacje u tego pana. Niestety młodzi byli wykorzystywani i to bardzo, a zapłata niestety marniutka !!! I sprawdza, sie powiedzenie, że karma wraca !!!Może ten pan liczy na zrzutkę bolesławian ??????

Chyba nie podlegał bezpośrednio właścicielowi. Wykorzystywali pewnie starsi pracownicy, którzy umieli się migać.

Jak na tamte czasy i lokalne warunki zbudował potężną firmę, która zatrudniała grubo ponad 200 osób. Za to trzeba Pana Rulińskiego cenić. Na etapie samej piekarni i rozlewni tanich, łatwych w sprzedaży, smakowych wód gazowanych firma prosperowała całkiem nieźle. Problemy zaczęły się po uruchomieniu produkcji soków. Był to produkt drogi, luksusowy, a duża wydajności urządzeń sprawiała, że dystrybucję trzeba było prowadzić w całej Polsce i na to nie było pomysłu. Soki były faktycznie z górnej półki, może nawet najlepsze w kraju, świetnie komponowane w Holandii i Izraelu. Cóż z tego... Produkcja była stosunkowo prosta, sprzedaż z lokalnym potencjałem prawie niemożliwa, firmie przyszło konkurować z takimi potentatami jak Agros, Hortex, Tymbark, nawet Coca Cola ze swoimi sokami Cappy. Od początku przedsięwzięcie skazane było na porażkę. I taka była obiektywna prawda o Rulimpexie. Dzisiaj zostało już niewiele osób, z tych, którzy mogliby opowiedzieć o firmie, i które budowały jej pozycję. Nie żyją już dyrektorzy: Jerzy Olenderek, Marek Feldman, Adam Koźmin, Kazimierz Orlef i pierwszy, najbliższy współpracownik, jeszcze z czasów produkcji paluszków - Stanisław Janicki. Chyba po to napisałem tych kilka słów, żeby o Nich wspomnieć. I nie byli to ludzie, którzy oszukali właściciela, raczej byli współtwórcami Jego sukcesów. Szkoda firmy, a przytoczone, liczne epizody nie miały większego znaczenia dla jej losów. O Właścicielu napisano tu wiele przykrych słów. Mimo wszystko należy mu się szacunek, w trudnych czasach dał pracę i utrzymanie wielu bolesławieckim rodzinom.