~~Dariusz Gołębiewski napisał(a):

Ktoś napisał: ~~Wesoły Romek napisał(a): Do autora tego tekstu, czy wie , że te wredne "komuniści" dostali zgpdę na likwidację tego cmentarza przy Gancarskiej? tak samo jak KK dostał zgodę od ewangelików na adaptację kościoła przy Zamkowej?. Za gówniarza często byłem na tym cmentarzu, grobowce zabudowane "kapliczkami" a w nich super freski były, żal było na tą likwidację patrzeć ale kamieniarze zarobili na tym, sam widziałem jak wywozili wózkami obeliski, by je ciąć na nowe nagrobki. byłem parę lat temu w tym "parku" nawet zrobiłem fotkę gdzie widać było zapadlisko i dziurę do grobowca od ul. Gancarskiej.

Na temat likwidacji tego cmentarza planuję osobny artykuł.

To fajnie poczytam :) i sprawdzę ile w tym prawdy :) w latach 70-tych trafiłem książkę o walkach z Werwolfem i była tam fotka z tego cmentarza gdzie mieli skrytkę do przekazywania wiadomości, była na murze za płytą od strony chyba Obrońców Helu, od tej strony gdzie daaawno temu karuzele stawały.

Dwie uchwały Miejskiej Rady Narodowej z 1965 r i kilkanaście lat później cmentarz ewangelicki przestał istnieć. Najpierw wnioskowano o likwidację części cmentarza a jako argument podano budowę obwodnicy miasta. Druga uchwała to likwidacja całego cmentarza który miał stać się terenem zielonym.

Tak jak wszystkie cmentarze i ten stał się ruiną. Piszę o cmentarzu we wsi Lubków.

W Lubkowie cmentarz zniknął bo tamtejsi mieszkańcy nie zadbali o to by pozostał . W Jurkowie ludzie po wojnie zadbali o to by się tam chować , a nie w Raciborowicach i cmentarz do dzisiaj w bardzo ładnym miejscu funkcjonuje. Niestety mieszkańcy Lubkowa na miejsca pochówków wybierali Tomaszów albo Iwiny. Cmentarz może nie tyle zdewastowano co po prostu czas zrobił swoje. A szkoda.

Idąc dzisiaj przez osiedle na Warszawskiej zobaczyłem okazałe drzewo dębu rosnące na jednej z posesji. Nowy dom teren ogrodzony i tez piękny rozłożysty dąb. I nie byłoby w tym nic specjalnie ciekawego gdyby nie moje dawne wspomnienia. Otóż wiele, wiele lat temu ilekroć przechodziłem tamtędy z Ojcem na cmentarz, a były tam pola, Tato skręcał i pod tym wtedy młodym drzewem zapalał 2 świeczki . Były tam po prostu 2 mogiły. Bez płyt nagrobnych, bez krzyży. Ot po prostu dwa kopczyki z ziemi . Z opowiadań starszych dowiedziałem się wtedy że pochowani są tam mąż z żoną, właściciele gospodarstwa rolnego z Warszawskiej. Taka przynajmniej wtedy krążyła opowieść. Nie mogąc się pogodzić z deportacją do Niemiec ponoć popełnili samobójstwo. I tak sobie dzisiaj myślę. Nowi właściciele, trawnik, pewnie pod drzewem niejednokrotnie grill i i zabawy, a tam w spodzie.... No cóż takie jest życie.

Ciekawa historia. Ale tak już jest. Przez setki, tysiące lat wszystko uległo zmianie. Dzisiejsze osiedla niejednokrotnie budowane są na byłym miejscu pochówków.