T napisał(a): Dotka,Ty tez jestes zdumiewajacym stworzeniem Boga,i ja Ciebie kocham i tez blogoslawie. Naprawde! :)

a to na pewno :D

~fan Dotki napisał(a): Z dedykacją dla Dotki ;) :P

zapiszę w kapowniku:

fani: sztuk 1 - Grzdyl Ponury :*

i pioseneczka dla Ciebie :-)

GosiaM :) Bardzo ładnie napisałaś to opowiadanko, bardzo mi się podoba, ale zakończenie jakoś tak nie pasuje do reszty:) Może jednak sprawisz, że wszystko skończy się dobrze ... Pozdrawiam :)

GoSiaM napisał(a): Wróżka, która utraciła swoją twarz

Dawno , dawno temu , w czasach których już nikt nie pamięta, żyła sobie wróżka. Od samego rana biegała boso po rosie , tańcząc z promykami słońca . W około rozsiewała swój uśmiech, czym przyciągała do siebie masę ludzi , niektórzy z nich zostali jej przyjaciółmi . Nosiła tęczową torebkę , a w niej mnóstwo chusteczek i czerwony pisak .
Chusteczkami osuszała łzy napotkanym smutaskom i wycierała noski, a później malowała na ich twarzyczkach piękny uśmieszek . Miała wielkie marzenia , które chciała zrealizować, nawet ktoś jej zwrócił uwagę , ze nie da się zbawić całego świata , ale ona tego nie słuchała i dawała swoje serducho innym , tak na dłoni . Kiedyś wieczorową porą dostała piękną czerwona różę , taka jak bardzo lubiła . Nie podejrzewając niczego , z radością przytuliła ją do siebie i wtedy ogromny kolec przebił jej serduszko , pozostawiają mikroskopijna dziurkę. Od tamtej pory z dnia na dzień traciła siły , uchodziło z niej życie, już nie miał sił na swoje marzenia , na uśmiech . Zaczęła chować się za maską, żeby nikt nie dostrzegł jej bezradności i smutku. Robiła wszystko , żeby odsunąć od siebie przyjaciół , nie chciała zarażać ich swoim smutkiem . Pozostali tylko nieliczni , których nie dało się odstraszyć . Choć i od nich chowała się ostatnio , nie miała już chęci na figle i żarty . Niegdyś otwarte na oścież drzwi jej domku, teraz były zamknięte, pukający przyjaciele odchodzili z kwitkiem , a ona stała ze łzami w oczach, przy oknie za firanką , udając , że jej nie ma . Dawniej potrafiła się otworzyć i nawet wypłakać w przyjacielski rękaw , ale teraz już nie miała na to odwagi , choć tak bardzo tego potrzebowała . Przestała wierzyć w ludzi, a nawet w samą siebie. Zapominała nawet o skrzynce na listy , która kiedyś pękała w szwach , teraz nawet do niej nie zaglądała. Maska za którą kiedyś się chowała, teraz stała się jej prawdziwą twarzą , smutną , szarą a nawet złą. I taką dostrzegali ją ludzie , zapomnieli o dawnej wróżce . Pewnego dnia jej serce nie wytrzymało , bo rana była tak wielka , ze przedzieliła je na pół , wtedy słuch o niej zaginął , tylko czasami starsi ludzie opowiadają swoim wnuczkom bajkę, o wróżce która utraciła swoje ja .

KONIEC.

Witam Wszystkich

Gośka ta wróżka była bardzo samotna. Co to za życie bez ludzi.
Ja gdybym został sam pewnie bym się załamał i umarł.

Dziś net jakoś lepiej mi chodzi . A co tu za dyskusja była wcześniej Toja co Ty tak znów szalejesz ?

Iluzja napisał(a): GosiaM :) Bardzo ładnie napisałaś to opowiadanko, bardzo mi się podoba, ale zakończenie jakoś tak nie pasuje do reszty:) Może jednak sprawisz, że wszystko skończy się dobrze ... Pozdrawiam :)

Będę głaskał i całował Gosię, to może będzie szczęśliwe zakończenie :P

sentinel napisał(a):

Iluzja napisał(a): GosiaM :) Bardzo ładnie napisałaś to opowiadanko, bardzo mi się podoba, ale zakończenie jakoś tak nie pasuje do reszty:) Może jednak sprawisz, że wszystko skończy się dobrze ... Pozdrawiam :)

Będę głaskał i całował Gosię, to może będzie szczęśliwe zakończenie :P

Senti o po takich zabiegach to ona nic nie napisze pewnie zaśnie jak trusia he he. Chyba zaraz mi się dostanie od Gośki.

Może nie zaśnie i wróci Jej ten dawny radosny nastrój :)
Dla Gosi :P

Dobranoc.

A to ode mnie dla Gosi . Wiesz o tym że :






Dopisane 01.09.2010r. o godz. 01:01:

Dobranoc Wszystkim.