No to ci współczuję.Mam nadzieję tylko że to nie była twoja wina bo wtedy to nie ma tobie czego swpółczuć ;)

~mariusz888 napisał(a): za pare dni bede singlem i niewiem jak sobie poradze moj zwiazek sie rozpadl

Nie gniewajcie się,ale nie jestem w stanie śledzić, tego o czym piszecie. Ja też umierałam, i wyciągnął mnie mój mąż z przepaści. Dlaczego, bo mnie kochał. Zmarło moje dziecko, mnie uratowano. Długo, bardzo długo nie potrafiłam żyć.


Dopisane 23.10.2010r. o godz. 21:25:

TOjsienka, cenię Was, jako przyjaciół.Ale nikt mi nie pomorze.W tym życiu,bólu jestem sama.

:| nie wiedziałam ;( naprawdę mi przykro i mam nadzieję że chociaż troszkę zagoiła się twoja rana w serduszku bo wiem że do końca to nigdy się nie zagoi.Zawsze możesz liczyć na nas jako przyjaciół :* abyś nigdy nie zwątpiła w sens swojego życia

Śmierć jest wpisana w nasz kalendarz, i dlatego nie wolno nigdy o niej zapominać. Kiedyś wszyscy stąd odejdziecie. Co po was pozostanie? Kłudnie, obelgi...co jeszcze. Mówi się, że zawiść ludzka nie zna granic. Każdy popełnia błędy. Błędy należy naprawić i wytrwać do końca.
Poddajcie się wewnętrznej ekspiacji i nie bądźcie mściwi wobec swoich przyjaciół.

Coś, co się skończyło, nigdy nie istniało !

~ napisał(a): Śmierć jest wpisana w nasz kalendarz, i dlatego nie wolno nigdy o niej zapominać. Kiedyś wszyscy stąd odejdziecie. Co po was pozostanie? Kłudnie, obelgi...co jeszcze. Mówi się, że zawiść ludzka nie zna granic. Każdy popełnia błędy. Błędy należy naprawić i wytrwać do końca.
Poddajcie się wewnętrznej ekspiacji i nie bądźcie mściwi wobec swoich przyjaciół.

Coś, co się skończyło, nigdy nie istniało !

Nie zgodzę się z Tobą.Jak coś co się skończyło nigdy nie istniało skoro mógł być to najszczęśliwszy okres w naszym życiu który chcemy wspominać nawet jeśli może to być dla nas bolesne.Nie obraź się ale masz pesymistyczne podejście do życia skoro twierdzisz że nic dobrego po sobie nie możemy zostawić :|

A co zrobić , jak zostało zabite to, co w człowieku było najcenniejsze. Co zrobić, gdy po kolejnym ciosie, przestał czuć, współczuć , lubić, gdy serce które biło, stało się głazem , który ciąży i uwiera ? Tak po prostu uśmiechnąć się i żyć jak golem wśród ludzi ? Chcieć nie zawsze oznacz móc ! Można przebaczać , zginać kolana , ale przychodzi moment, że są one złamane i każdy ruch przynosi okropny ból .

Nie można odwracać się od ludzi którzy szczerze chcieli by ci pomóc.Nie można zamknąć się w samotności bo to na pewno nie pomoże w złagodzeniu bólu.Każdy musi się wypłakać zawsze lżej na sercu jak jest komu.Ale na ludziach to prawda można się zawieść z tym ze jest jeszcze ktoś kto cię wysłucha i może ten ból jakoś złagodzić ktoś o kim ludzie przypominają sobie dopiero wtedy gdy już nie można pomóc.

TOjsienka, nie powinnam pisać o bólu, który mnie niszczy....Nikt do dnia dzisiejszego nie wie, co przeżyłam,jak dzisiaj to odbieram.Pamiętam jak mój mąż przyszedł (kiedy lekarze dziwili się że przeżyłam) i powiedział,żę"kocham Cię, nie ważne ,że syn nasz nie żyje, Ty masz żyć"TOjsienka, widziałam naszego synka On spał, a mi powiedziano, że nie żyje !! !! !! !!


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 00:00:

Jowita napisał(a): TOjsienka, nie powinnam pisać o bólu, który mnie niszczy....Nikt do dnia dzisiejszego nie wie, co przeżyłam,jak dzisiaj to odbieram.Pamiętam jak mój mąż przyszedł (kiedy lekarze dziwili się że przeżyłam) i powiedział,żę"kocham Cię, nie ważne ,że syn nasz nie żyje, Ty masz żyć"TOjsienka, widziałam naszego synka On spał, a mi powiedziano, że nie żyje !! !! !! !!

Do dziś widzę mojego synka,do dziś nie ma dla mnie życia w pełni, urodziłam jeszcze córkę.Zabrała mi moje zdrowie.Jestem cukrzykiem ,nadciśnieniowcem,ale ciągle jeszcze żyję. O Boże, nie chciałam tego napisać.Śmieję się ,baję, ale ja nie żyję!!!!!!!!!!!


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 00:13:

Arturze,przepraszam.Śmieję się,cieszę,ale nie żyję.Umarłam wraz z moim dzieckiem.Mam jeszcze dzieci i wnuki , które żyją a ja dla nich.Przepraszam,starałam się pogodzić młodych ludzi na tym forum.Arturze, przez przypadek tu się znalazłam,ale może dzięki Tobie zacznę z powrotem żyć ?? ?? ??


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 00:37:

sentinel napisał(a): Przedwczoraj napisałem o czymś bardzo smutnym i trudnym dla mnie do zaakceptowania. Jedynie Monika odniosła się do tej wypowiedzi, a poza tym tylko zobaczyłem wpis, że to było w celu zmiany tematu.

Ponownie więc zmienię temat : żona mojego Przyjaciela zmarła dzisiaj nad ranem, do końca będąc świadomą, co Ją czeka.
Żegnam.

Chciałam się wypowiedzieć wcześniej, ale nie miałam odwagi.Ja już to przeżyłam !! Nie ma współmiernych słów współczucia. Po prostu czytałam i płakałam. I teraz też nie wiem co napisać.Śledziłam Twoje posty,mając nadzieje,że przeżyje.Przepraszam,ale płaczę z Wami.Hołd oddaję Jej mężowi i Tobie ,że byłeś razem z Nimi.


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 00:51:

Arturze,czy jesteś tam po drugiej stronie?


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 01:00:

Proszę odpowiedz.Przeżywam Jej śmierć,Wiem,że nie śpisz.Proszę napisz cokolwiek. Pomóż wytrwać w tym cierpieniu.Ja już nie potrafię. !! O Boże dopomóż !! !! Choć w niego już nie potrafię wierzyć !! !!


Dopisane 24.10.2010r. o godz. 01:15:

~ napisał(a): Śmierć jest wpisana w nasz kalendarz, i dlatego nie wolno nigdy o niej zapominać. Kiedyś wszyscy stąd odejdziecie. Co po was pozostanie? Kłudnie, obelgi...co jeszcze. Mówi się, że zawiść ludzka nie zna granic. Każdy popełnia błędy. Błędy należy naprawić i wytrwać do końca.
Poddajcie się wewnętrznej ekspiacji i nie bądźcie mściwi wobec swoich przyjaciół.

Coś, co się skończyło, nigdy nie istniało !

O czym Ty piszesz ?? ?? Jesteś głupszy/sza niż ustawa przewiduje.Naucz się pisać po polsku !! !! !!