Po wewnętrznej stronie skóry mej i krwi
w głowy mej koronie modry szmaragd tkwi
zbiera zapomniane dziejów dawnych dni
zwraca im zgubiony chwały blask i czci
Krain czar dalekich znanych tylko z nazw
gdzieś zza siódmej rzeki śle do szarych miast
ołowiane niebo gdzie wyprane z barw
kwaśnym płucze deszczem drogwskazy z farb
Z betonowych więzień gdzie płyt dusi głaz
myśl prowadzi w inną przestrzeń oraz czas
gdzie nie szumi maszyn huk i ludzi gwar
lecz głos w ciszy słychać bogów dawnych wiar
Poprzez klechd bezdroża gdzie czas w garść skrył mit
przez te morza z których nie powrócił nikt
przez płomienie ognia który dawno zgasł
odnajduje swoją drogę --- jeszcze raz
tam gdzie gwiazdy idą które zaszły już
gdzie wędruje w nocy słońce ścieżką dusz
u tych których barka jego staje bram
myśli lot swobodnej duch mój wiedzie tam
gdzie do czarnej łozy mglistch dąży pól
lud co przeszłą radość wyznać chce i ból
wskrzesić dawną sławę którą dał mu czyn
aby opowieści nie zmilkł głos wraz z nim
Ile jeszcze bogów ile jeszcze wiar
co przynoszą ludziom słowa mocy dar
który jeszcze naród który wolny lud
zdepcze betonowych monstrów krwawy but?
Ile asfaltowych wylać wróg ma dróg
by zatrzeć te które ślad wydeptał stóp
zgubił się wędrowiec dokąd pójść ma już
i prostą do Nawii stracił --- ścieżkę dusz?
Jakub A.Krzewicki
Dopisane 07.02.2014r. o godz. 22:33:
Gra wstępna. (czyli dlaczego Majowie używali tylko dwóch cyfr)
Siedzieliśmy z Tosią na odludnej ławeczce pod okaleczonym Amorkiem
i żłopaliśmy kolejne butelki piwa.
Wiecie sami, jak to jest, kiedy człowiek spotyka
ni stąd, ni zowąd miłość swojego życia.
A ja właśnie poznałem Tosię i zobaczyłem w jej oczach,
że jestem dla niej podobną błyskawicą
przecinającą beztroskie i cokolwiek nudnawe dotąd niebo.
Taka sytuacja przyprawiającą serca o śmiertelny zawał
wymaga dość sporej ilości środków uspakajających,
zaś najbliżej dostępna była tylko lupulina w niedalekim nocnym sklepie.
Już wkrótce otwieraliśmy kolejne ampułki z piwem, całując się między otwieranymi butelkami,
kiedy któreś nie chodziło akurat siusiać na tą, czy tamtą stronę kartki
na której dziś to wszystko opisuję.
Wreszcie, gdy z przepięknym, letnim świtem nadszedł straszny czas rozstania,
okazało się, że żadne z nas nie ma długopisu!
Jak zapamiętać numer telefonu Tosi, kiedy nie ma się przy sobie niczego do pisania,
za to głowę tak rozpłomienioną, że natychmiast etylowy ogień strawi wszystko,
co chciałaby w sobie zachować - przynajmniej - na dłużej?
Naraz spojrzałem na porozrzucane wokoło kapsle po naszych piwach,
a potem ułożyłem je, a to denkiem do góry, to denkiem do dołu -
starym sposobem Majów zachowując numer telefonu do czasu,
kiedy odprowadziwszy Tosię na przystanek,
powrócę z jakąś kartką i długopisem, aby ten zmysłowy system dwójkowy:
kapsel odwrócony, kapsel nieodwrócony, czyli:
Ona Ja Ja Ja, Ona Ja, Ona Ona Ja, Ona Ja, Ona Ona Ja, Ona Ja...
zamienić na nasz zwykły, codzienny i szary jak życie - dziesiętny
Już po czasie zrozumiałem, że wcale nie trzeba salonów, wykwintnego wina,
czy jak to poetom niekiedy trzech wkładów do długopisu i wielu kartek papieru,
aby utrwalić coś wielkiego, może najważniejszego w życiu.
A teraz przepraszam, ale muszę już kończyć...
- Już idę Tosiu! To gdzie mam wywiercić te kołki
do nowej huśtawki dla wnuczka?
alter napisał(a): z grupy dyskusyjnej :) Gra wstępna. (czyli dlaczego Majowie używali tylko dwóch cyfr)
:P
Ernest Bryll
***
Skąd to zmęczenie w nas każdego rana
Jakby każda noc była nie przespana
Skąd twarze takie szare, skąd oczy takie stare
Czemu gonimy tacy zadyszani,
Jakby się nam ta ziemia chwiała pod stopami
I skąd to, że nie wiemy, dokąd tak biegniemy.
Stąd ten krzyk - szybciej, szybciej. Inaczej padniemy...
Troszkę humoru na Poezji :P
Dopisane 07.02.2014r. o godz. 23:46:
I... tochę sexu ;)
:P
Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
alter napisał(a): Gra wstępna. (czyli dlaczego Majowie używali tylko dwóch cyfr)
[...]
Przepraszam, ale zapomniałem podać autora tego wiersza :)
To Marek Sztarbowski z Warszawy! To autor świetnej poezji, warto go poczytać w sieci. Miłej lektury.
Dopisane 07.02.2014r. o godz. 23:59:
Dodam jeszcze, że do niektórych wierszy warto i bardzo miło powracać wielokrotnie, jak i do wartościowych książek :)
Królowie życia, królowie życia -
Widziałem, jak przemijali
W stylowych swoich ubiorach,
Podobni i niepodobni,
Dostojni i surowi,
Zadziwiający i zwykli,
Konwencjonalni i wysnuci z marzeń,
W swej kolejności i z nią wręcz niezgodni,
Wciąż gadatliwi z niemymi ustami,
A inicjator całej zabawy
Był wszędobylskim i nie miał imienia;
Tak ci widoczni i ci zagadkowi
Maszerowali ze wschodu na zachód;
Lecz pewien malec, najmniejszy ze wszystkich,
Między nogami swego opiekuna
Pętał się ze zdumieniem w oczach.
Jego to ręki dotknęła Natura,
Matka Natura, mocna i łaskawa,
Szepcząc: "Kochanie, nie zwracaj uwagi!
Jutro już oni wdzieją inne maski,
Tyś sam ich stworzył, są z twego plemienia.
Granice
Kto wie to albo tamto?
Tam w ścianie szczura słuchaj:
Gryzł zawsze, od kiedy świat istnieje;
Co wiesz o jego mądrości
I o szalbierstwach?
To pokraczne zwierzątko
Ma swoje życie i serce,
Ma rodziców i dzieci
I jest w pokrewieństwie
Z urodzajnym polem, z księżycem i słońcem.
A kto ty jesteś? Jego złe spojrzenie
Okrutne wobec twego okrucieństwa
Kres
Oto już czas starości,
Już pora zwinąć żagle -
Sam bóg rubieży,
Co na morze wyprawia z brzegu,
Podszedł do mnie w złowieszczym obchodzie
I powiedział : "Dość tego!
Nic już nie wykiełkuje
Z rozłożystych gałęzi twoich i korzeni;
Fantazja przeminęła - dosyć już pomysłów;
Widnokręgi swe zamknij
W kręgu baldachimu.
Już nie ma czasu na to i na tamto,
Wybieraj jedno z dwojga;
Oszczędzaj każdą kroplę rzeki, co wysycha,
I dzięki czyniąc Bogu za tę odrobinę,
Zaniechaj wiele, by zatrzymać mało.
W porę bądź mądry i przyjmij wyroki,
Aby ostrożną stopą złagodzić upadek;
I jeszcze przez czas krótki
Dalej uśmiechaj się snując zamiary
I niedojrzałe hodując owoce
W braku zawiązków nowych.
Przeklinaj sobie swych ojców i dziadów,
Co się lenili przy ogniu kominków
I gdy do życia cię powoływali,
Nie dbali o to, by zostawić w spadku
Wraz z życiem siły do życia potrzebne,
Ów szpik bojowy, co wypełnia kości,
Lecz za to przekazali swój upadek ducha,
Chwiejną namiętność i słabnące lędźwie,
Wśród muz pozostawili cię głuchym i niemym
Wśród gladiatorów - zdrętwiałym i chromym."
Jak ptak, co skrzydła do wichury stroi,
Tak ja ulegam naporowi czasu,
Biorę ster w ręce, skracam wszystkie żagle,
Posłuszny jestem głosom z wysokości:
"Skromny sługo, zbądź się trwogi,
Wprost przed siebie płyń nietknięty;
Port - wyprawy wart - jest blisko,
A fale zachowane"
Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
