Lubię bułeczki, chleb biały i czarny, ale z piekarni, która przykłada dużą uwagę do tego, żeby towar był najlepszej jakości. Nie smakują mi bułki i chleb z marketów. I innym też nie polecam, robione są byle jak i z byle czego. Miłego wieczoru : ).

[img=1392287926_5mw48er.jpg]

Sergiusz Jesienin


***
Rżnij, harmonio, głośno, rżnij, harmonio, śmiało!
Wspomnieć, co? Tę młodość dawno już przebrzmiałą?
Nie szeleść, osino, drogo, nie kurzże się.
Pod próg mojej lubej niech ta pieśń się niesie.

Niech ona usłyszy, niech ona popłacze.
Ejże, cudza młodość nic a nic nie znaczy.
A jeśli coś znaczy minie bez cierpienia.
Gdzieżeś ty, radości? Gdzieżeś, powodzenie?

Płyń, pieśni, donośniej, lej się z większą siłą,
Tak czy siak, nie będzie dziś, jak niegdyś było.
Po dawnej hardości, krzepie i posturze
Tylko pieśń została przy harmonii wtórze.



S.J.
***
Ty nie kochasz mnie, ty do mnie nic nie czujesz.
Czy dlatego, że wyglądam źle?
Beznamiętnie usta me całujesz,
Nie zerkając nawet w oczy me.

Jesteś taka młoda, taka piękna,
Cudem świata jest Twój jędrny biust.
Dla mnie jesteś zwykła, obojętna.
Ile rąk pamiętasz, powiedz, ile ust?

Wiem - odeszli; jak odchodzi z rana
Noc jesienna pełna lęków złych.
Wielu już siedziałaś na kolanach.
Teraz siedzisz na kolanach mych.

Wiem, że zawsze, kiedy mrużysz oczy
Myślisz o kimś innym, kogo znasz.
Ja sam niby kocham Cię lecz w nocy
O kimś innym marzę w moich snach.

Chwili marnej nie nazywaj losem.
To, że jestem tu nie znaczy nic.
"Do widzenia" powiem cichym głosem,
Chwilę przed tym zanim zdążę wyjść.

I ty również pójdziesz swoją drogą
By wypełniać prochem puste dni.
Lecz nie wołaj tych co kochać mogą
Proszę! Tylko to obiecaj mi.

Może z innym idąc po bulwarze,
Mówiąc o miłości słowa czcze,
Głos mój gdzieś usłyszysz w miejskim gwarze
I być może znów spotkamy się.

Przytuliwszy się do przyjaciela nieco,
Nie przystaniesz nawet na spotkanie.
Powiesz mi cichutko "dobry wieczór"
Ja odpowiem "Dobry wieczór Pani".

I nic duszy naszej nie zatrwoży,
Nie zakłóci bicia naszych serc.
Kto raz kochał, kochać już nie może,
Kto już spłonął, nie zapali się.

Jacek Kaczmarski

Petroniusz bredzi

Pamięci prof. Alfreda Rachalskiego

Życie jest śmiechu warte, więc się z niego śmieję
Choć na paru zasadach jednak mi zależy:
Nie mam zwyczaju pijać wina, nim dojrzeje,
Do ust owoców morza nie biorę nieświeżych.
Raczej zmilczę, niż powiem coś, co nic nie znaczy -
Bezsensu dzieckiem chaos, gwałt dzieckiem chaosu;
Szczęścia gwałtem nie pragnąc, unikam rozpaczy,
Można mnie skrzywdzić, wyśmiać - upodlić nie sposób.
Mogę upodlić się sam - przełknąwszy pogardę
Błyszczeć wśród stręczycieli, morderców, lichwiarzy,
Którzy myślą, że rządzą... uśmiech mieć na twarzy
I piać głośno z zachwytu nad Ahenobarbem.
Ale złych wierszy nie da się słuchać bez wstrętu,
Na uczcie Trymalchiona sycić się bez mdłości.
Chamstwo się szybko w togach senatorskich mości,
Lecz nie skryje bezguścia, nie zgubi akcentu...
Niemniej musimy wstydzić się wiedzy i smaku,
Ukrywać się z wykwintem słowa, dzieła, gestu,
By czasem nie urazić dostojnych pętaków,
Nie budzić gniewu bogów i nie drażnić plebsu.
W tym bajorze, co z naszych czasów pozostanie
Lękam się, że po władzę sięgną głupie dranie...
Po naszym rozbestwieniu przyjdzie na nich pora:
Dysząca żądzą zemsty bezwzględna camora.
Kara za uśmiech, zapach, dotyk i spojrzenie,
A za miłość do piękna - wieczne umartwienie.
Tęsknisz do mogiły, tarzasz się w popiołach,
Lecz nie wolno ci umrzeć, aż cię Bóg przywoła.
Nie należy istnienia traktować zbyt serio,
Choć jest próbą wierności. Śmiercią płacisz wierność.
Nie należy się życiem zbyt łapczywie sycić -
Śmierć w męczarniach z przeżarcia - co to jest za życie?
Nie należy się życia zbyt kurczowo trzymać -
Strata bardziej zaboli, a ucieczki nie ma.
Tak czy tak nas zabije - ogniem, krzyżem, nożem



Dopisane 16.02.2014r. o godz. 07:31:

JAN LECHOŃ

PYTASZ CO W MOIM ŻYCIU ...

Pytasz co w moim życiu z wszystkich rzeczy główną...
Powiem ci: śmierć i miłość - obydwie zarówno.
Jednej się oczu czarnych, drugiej - modrych boję.
Te dwie są me miłości i dwie śmierci moje.

Przez niebo rozgwieżdżone, wśród nocy czarnej,
To one pędzą wicher międzyplanetarny,
Ten wicher, co dął w ziemię, aż ludzkość wydała
Na wieczny smutek duszy, wieczną rozkosz ciała.

Na żarnach dni się miele, dno życia się wierci
By prawdy się najgłębszej dokopać istnienia -
I jedno wiemy tylko i nic się nie zmienia
Śmierć chroni od miłości, a miłość od śmierci.



Dopisane 23.02.2014r. o godz. 17:51:



:)


Dopisane 23.02.2014r. o godz. 17:51:

:)

~Iza napisał(a):

Bardzo lubię Edytę Geppert :) W poezji śpiewanej to wykonawczyni odkrywająca kobiecy pierwiastek życia, w który jako facet lubię się wsłuchiwać. Kobieca poezja bardzo wiele opowiada o Kobietach :)

a to? w tym utworze jest też męski pierwiastek :)

czasem przychodzi ostra
świadomość konieczności
rozkruszonej ziemi

nie wiem gdzie idą po śmierci
najmniejsze drobiny
nie potrafię obiecać im raju

śródgwiezdne podróże nie dla nich
posłuszne prawu ciążenia
spadają spadają

/Halina Poświatowska/


Dopisane 25.02.2014r. o godz. 09:07:

nie wypełniony tobą
mój pokój się nie kończy
nie ma ścian
ani okien
mój niepokój o ciebie
ogromnieje
czcionkami maszyny śledzę
urwany rytm twoich kroków
i jestem bezsilna

i nie umiem ani pisać
ani kochać


/Halina Poświatowska/