magnum44 napisał(a): Rozmowa liryczna


Powiedz mi, jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Więc?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.

Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak mnie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.

Rozmowa liryczna! Niepowtarzalne, jedyne i prawdziwe, lirycznie piękne :)




Dopisane 28.06.2014r. o godz. 12:19:





Dopisane 29.06.2014r. o godz. 22:17:




Dopisane 29.06.2014r. o godz. 22:20:

Edyta Geppert, a słowa Jonasza Kofty :)

Tomasz Jastrun
Przed snem


Miejsca z których zabrano
Przed chwilą przedmioty
Nie upominają się o nie
Na przestrzał obojętne

I tylko miejsce po tobie
Coś niewyraźnie szepce
Rumieni się i nagle
Przeraźliwie blednie lustro
W którym czesałaś włosy

Dzisiaj przed snem znowu zapomniałem
Nakręcić swoją pamięć

I już nie wiem jaki kolor
Ma nieobecność twojej sukni
Ciągle na nowo
Odkrywającej kolana



Przytul się do mnie

Jesteśmy tacy delikatni
Aż strach
Oczy z niebem i łąką
Chroni powieka z bibułki
Nóż wchodzi w brzuch
Łatwiej niż w chleb
A krew
Przy nieostrożnym ruchu kierownicy
Wyfruwa jak spłoszony ptak
Nasza płeć
Meduza wyrzucona na brzeg
Tylko przez chwilę wilgotna
Wszystko w nas
Jest bardziej kwestią czasu
Niż w przypadku cegieł
A nawet kruchego szkła
Kamień posiada nad nami
Druzgocącą przewagę
Więc przytul się do mnie

Tylko czułość idzie do nieba



Uśmiech

Chciałbym
Zamieszkać w kąciku
Twoich ust

Abyś nagle
Zmarszczyła mnie
Swoim uśmiechem

Tak pogodzę się
Ze starością

Miłością i czułością są przesycone Jego utwory :)







Dopisane 29.06.2014r. o godz. 23:53:

I jeszcze raz czułość, ale blues'owo :)


Ach te gary! Łaszą się, jak tylko chcą :P

magnum44 napisał(a): Ach te gary! Łaszą się, jak tylko chcą :P

Stan Borys mi się spodobał :)

Gary to zazwyczaj pewne tło. Rzadko się zdarza typowe solo na gary. JA gustuje w subtelnościach skrzypiec, czy też fortepianie :) Które obecnie są obecne w każdym rodzaju muzyki. Nie tylko poważnej. W dance, pop, czy też rocku. W poezji śpiewanej oczywiście też :) Delikatność tych instrumentów znakomicie, wspaniale wręcz tworzą piękne "kontrasty".


Dopisane 30.06.2014r. o godz. 00:07:

A Breakout-ów lubię to :)




Dopisane 30.06.2014r. o godz. 00:09:

No i to?! Cudowna harmonijka :)


Dopisane 30.06.2014r. o godz. 00:09:




Dopisane 30.06.2014r. o godz. 00:11:

... to na dobranoc :)

alter napisał(a): Stan Borys mi się spodobał :)

Nie dziwię się, są tutaj piękne skrzypce :)

alter napisał(a): Gary to zazwyczaj pewne tło. Rzadko się zdarza typowe solo na gary.

Rzadko, ale spróbuj wsłuchać się TYLKO w perkusję.
Nie każdy to potrafi, ja akurat zostałam tego nauczona i korzystam z tego często :) Jestem jednak zmuszona zamknąć przy tym oczy, najczęściej.

alter napisał(a): JA gustuje w subtelnościach skrzypiec, czy też fortepianie :)

Też uwielbiam te instrumenty, skrzypce bardziej :)



Na dobranoc, wirtuoz fortepianu + gary ;) :)


Posłuchaj, jak świetnie współbrzmią.


Dopisane 30.06.2014r. o godz. 10:57:

Jeszcze raz ja ;)

alter napisał(a): Gary to zazwyczaj pewne tło. Rzadko się zdarza typowe solo na gary.

Breakout-ów lubię to :)

No i to?! Cudowna harmonijka :)

Hmmm... napisałeś, że gary są zazwyczaj tłem...
Zamieściłeś jednak utwory Breakout, w których są na równi z gitarami, czy harmonijką.
:)
Nie są w tle :P


Mrrr… z solówką :)

Miłego dnia :)

Magda Czapińska
Na dłoni


Tak łatwo z rąk wymyka się
Ucieka wciąż, znika we mgle
A Ty je chcesz na własność mieć
Chcesz zamknąć na klucz
Przed światem schować
Skryć - jak skarb swój
Prywatny skarb... niemożliwe

Bo szczęście to przelotny gość
Szczęście to piórko na dłoni
Co zjawia się, gdy samo chce
I gdy się za nim nie goni

Tym więcej chcesz im więcej masz
Wymyślasz proch, chcesz sięgnąć gwiazd
Lecz to nie to, nie - to nie tak
I ciągle czegoś nam brak do szczęścia
Wciąż nam brak, tak zachłannie brak
Otwórz oczy...

Szczęście to ta chwila co trwa
Niepewna swojej urody
To zieleń drzew, to dzieci śmiech
Słońca zachody i wschody

Więc nie patrz w dal,
Bo szczęście jest tuż obok w nas
W zwyczajnym dniu, w zapachu domu
Wśród chmur, w ciszy traw
Jest blisko nas, blisko tak, blisko tak...

Bo szczęście to przelotny gość
Przebłysk słonecznej pogody
I dużo wie, kto pojął, że
Szczęście to garść pełna wody

Szczęście to ta chwila co trwa
Szczęście to piórko na dłoni
Co zjawia się, gdy samo chce
I gdy się za nim nie goni



Magda Czapińska
Dokąd przed nią uciekasz

Dokąd przed nią wciąż uciekasz?
I czemu myślisz,
Że to twój serdeczny wróg?
Ona, jak wierny pies,
Za progiem domu czeka,
Byś do niej wracał
Z najdalszych dróg.

Niekochana, niepotrzebna…
Tak łatwo może ją
Zastąpić byle kto.
Lecz kiedy lęk nie daje zasnąć,
Ona jedna
Czuwa przy tobie w bezsenną noc.

To ona,
Siostra łagodna,
Twój Anioł Ciszy,
Twój cień,
Spokojna przystań
I otchłań…
Jest lustrem,
Źródłem i snem.

To ona,
Twoja samotność,
Jej adres ty jeden znasz.
Zostanie z tobą do końca
Jest wszystkim,
Wszystkim co masz.

W labiryncie tego świata,
W jego szaleństwie,
I okrutnych z nami grach,
Łatwo się zgubić,
Łatwo sprzedać diabłu duszę,
Za każdym rogiem
Czai się strach.

Czego szukasz w zgiełku, w tłumie?
Kto cię wysłucha, poda rękę
W chwili złej?
Kto cię pocieszy, kto rozgrzeszy,
Kto zrozumie?
Tylko samotność.
Zaufaj jej.

To ona
Bliższa niż myślisz,
Jej adres ty jeden znasz
Zostanie z tobą
Do końca.
Jest wszystkim,
Wszystkim co masz.

To bez niej
Jesteś wędrowcem,
Co zgubił się w gąszczu dróg,
Na końcu świata cię znajdzie,
Byś wrócić
Do siebie mógł.

To ona,
Twoja samotność,
Twój Anioł Ciszy,
Twój cień,
Spokojna przystań
I otchłań.

Jest lustrem,
Źródłem i snem.


:)

magnum44 napisał(a): Rzadko, ale spróbuj wsłuchać się TYLKO w perkusję.
Nie każdy to potrafi, ja akurat zostałam tego nauczona i korzystam z tego często :)

Hmmm... napisałeś, że gary są zazwyczaj tłem...
Zamieściłeś jednak utwory Breakout, w których są na równi z gitarami, czy harmonijką.
:)

Tak, masz rację. Jednak styl Breakout jest specyficzny, gdzie rzeczywiście gary są mocno obecne. Jednak zazwyczaj niewiele jest utworów z garami solo.

Wiesz? JA też potrafię wsłuchiwać się w pojedynczy instrument. Nawet istnieją medytacje oparte na tym mechaniźmie. Polega to na tym, że z tego samego utworu wybieramy wszystkie instrumenty po kolei, i w każdy z osobna się wsłuchuje. To jest świetna zabawa.

Inna rzecz, że w związku z tym, że wolę skrzypce, fortepian, harmonijkę, saksofon, to i w te instrumenty lubię się wsłuchiwać :) Obecnie niemal każdy instrument można odnaleźć we wszystkich stylach muzyki i dlatego potrafię słuchać dance, jazz, rock, pop, elektroniczną, i poważną... no i oczywiście poezję śpiewaną :)




Dopisane 30.06.2014r. o godz. 22:55:

Preisner! :) 50 minut!







Dopisane 30.06.2014r. o godz. 22:56:




Dopisane 30.06.2014r. o godz. 23:01:

~Iza napisał(a):
:)

No to Bajor na dobranoc ;)

;)


:)

~Iza napisał(a):
Magda Czapińska
Dokąd przed nią uciekasz

Piękne!
:)



:)

alter napisał(a): Preisner! :)

Uwielbiam Preisnera :)


Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Gwiazdy spadające


Z twoich ramion widzę niebo drżące rozkoszą...
Spadła gwiazda. I druga, i trzecia. Prawdziwa to epidemia!
Widać dzisiaj niebem jest ziemia,
dlatego się gwiazdy przenoszą.



Jarosław Burgieł
Jedność ludzkich światów


Cały ludzki świat
to wielokrotność
jednego człowieka
w różnych wariantach
Cały ludzki świat
zamknięty w kosmosie
wszystkich człowieczych istnień
nie istnieje
naprawdę
każdy dla siebie
tylko jest światem
zamkniętym w sobie
z lęku drżącym
przed zderzeniem
z innymi
Cały ludzki świat
to wojna światów...


Adam Asnyk
Bławatek


Jaki to chłopiec niedobry
Tak mnie wciąż zbywa niegrzecznie!
Muszę się gniewać na niego,
Gniewać koniecznie.

Niedawno wyrwał mi z ręki
Zerwany w polu bławatek,
I przypiął sobie do piersi
Skradziony kwiatek.

I jeszcze żartował ze mnie,
Gdym się żaliła na psotę,
Bo mówił, że ma coś więcej
Ukraść ochotę.

że oczy moje piękniejsze
Niźli ten kwiatek niebieski,
że chce pić rosę z bławatków,
A z oczu łezki.

I mówił dalej niegrzeczny,
że mnie rodzicom ukradnie,
Tak straszyć kogo, doprawdy
że to nieładnie.

Chciałabym gniewać się bardzo!
Nie widzieć więcej... ach! trudno,
Wiem, że mnie samej bez niego
Byłoby nudno

Ale go muszę ukarać,
Podstępu na to użyję:
Będę umyślnie płakała -
Niech łezki pije!
;)





Dopisane 01.07.2014r. o godz. 11:17:

Jeszcze raz Jacek i uciekam