Spodobały mi się wiersze Jacka Dehnela ( poety dotąd dla mnie nieznanego ), zwłaszcza Symetria:

( ... )
Każde po swojej stronie nocy. Równolegli
w samotności i ciszy. Nie da się przywołać,
nie da się nad przepaścią stanąć i usłyszeć.
Rozwiązane więzadła, rozluźnione rymy.
Bliżej do drzwi i okien niż do siebie. Śpimy.

Skojarzyła mi się:


Preisner jak sen, jak marzenie, niebo tak wysoko, miłość tak daleka … piękne :)

Romeo i Julia – cudowne.

PS. Aria Cherubina z Wesela Figara w nowej aranżacji, to taki malutki żarcik, choć sam wiersz Barańczaka jest poważny, dobiegająca z jakiegoś okna muzyka Mozarta staje się znakiem wieczności piękna w świecie podlegającym konwulsjom historii, tak jakby Mozart miał ocalać świat, może miał mu przydawać sensu...

:)

:)

I mnie Symetria szczególnie przypadła do gustu.
Jacek dużo wierszy pisał podróżując pociągiem.



Adam Ziemianin
Majaczą ludzie

Majaczą ludzie w białych kręgach.
Szczur w pasie się mierzy
jeszcze ciepłą krwią.
Miasto rozpala się do biegu,
na starcie ślepiec daje znak.

Ten spod jedynki
wie, że jest nikim.
Dlatego, gdy się kładzie
do łózka w piżamie,
materace trzeszczą,
groźnie i złowieszczo,
bo ciężkie wyroki
daje przez sen.
Sam ma już dożywocie
w swojej zapiekłej głupocie.

Tym co podnajmują
drugi krąg własnościowy
samotność rani stopy.
Nawet mają pieniądze
ukręcone na rurkach z kremem
i (tu nowość),
na czarnej wacie cukrowej,
lecz miłości nie mogą kupić.

Ci spod trzeciego numeru,
mierzą i mierzą wysoko,
pysznią się sobą upojnie,
pasą tym szkiełko i oko.

Pod czwórką mieszka
fałszywy prorok.
Brodę ma utkaną
ze szklanej waty.
Siedzi od lat
nad brudną wodą
i czeka, żeby się napić.

Piątkę i szóstkę
zajmują jeszcze
ci bez wyobraźni.
Grają w warcaby
po szyje w mule
pionkami
z ludzkiej krzywdy.

Majaczą jeszcze
dalsze kręgi.
Szczur mierzy się w pasie
jeszcze ciepłą krwią.
I kubrak jego purpurowy
uderza mu nagle do głowy.
Na placu zabaw,
podobno dziecięcych,
szubienica mocno ustawiona.
I choć na jednej nodze stoi,
już zrasta się z tobą,
taka sobie huśtawka
do wewnątrz.
Tutaj babki robią z piasku
pomarszczone na złą pogodę.
Oczy tramwajarza przekrwione,
patrzą jeszcze bezmyślnie.
Jak dwie przewrócone ósemki,
z których ktoś zdrapał
paryski błękit.
Tramwajarz ma w siatce
dwa rozpaczliwe krapie.
Tylko jeden z nich jeszcze
do śmierci się szarpie.

Godzina ciemnieje
z minuty na minutę
i nie ma gdzie uciec,
chyba, że diabłu wejść
mocno za skórę
i przez chwilę
znaleźć się beztrosko
w podłym tłumie.





A. Z.
Jest taka ulica


Jest taka ulica
której prawie nie ma
a domki przy niej parterowe

Jak stara księga
czasem się otwiera
i ludzie patrzą zza firanek

Tu można w oknie
dojrzeć szklaną kulę
lub słój z ogórkami kiszonymi

Czasem też się trafi
stary jak świat kalendarz
albo obrazek ze świętymi

Lecz drzwi nie zawsze
dla wszystkich otwarte
szczególnie w okolicach zimy

Tu ludzie chcą mieć
błogi święty spokój
nawet za wszelką cenę

Po to by czasem
zapaść w dłuższy sen
i śnić że wkrótce będzie lepiej





A. Z.
Gwiezdny blues

Gwiazdy skaczą jak polne koniki
Niebo radosne nad nami
Nie stracić z oczu tej szachownicy
Bóg z ręki swe gwiazdy karmi

Czasem wygładzi im ramiona
By łatwiej wpadać w nie na m było
Czasem przypomni w środku nocy
Ślady dzieciństwa - pierwszą miłość

A może gwiazdy te są nasze
I Bóg zapomniał o nich całkiem
Więc tylko czekać nam uparcie
Że wkrótce gwiezdny grad się zacznie

I będzie spadać nam do stóp
A my zaczniemy po nich chodzić
Warto doczekać takiej chwili
Po gwiezdnym polu wiecznie gonić

I tarzać się w tym gwiezdnym pyle
I zbierać wszystkie do koszyka
I nie oszaleć od tych gwiazd
Lecz tylko wszystkie jej przywitać
:)

~Iza napisał(a): PS. Aria Cherubina z Wesela Figara w nowej aranżacji, to taki malutki żarcik, choć sam wiersz Barańczaka jest poważny, dobiegająca z jakiegoś okna muzyka Mozarta staje się znakiem wieczności piękna w świecie podlegającym konwulsjom historii, tak jakby Mozart miał ocalać świat, może miał mu przydawać sensu...
:)

TAk dokładnie! Mozart ocala wiele niespokojnych dusz, poezja ratuje dusze! Tak naprawdę warto żyć dla kilku prawdziwych chwil szczęścia, szczęścia dzielonego z innymi bliskimi nam ludźmi.
Poezja pomaga doświadczać tych chwil w sposób niezwykle bogaty, świadomy i subtelny. Poezja uczy dostrzegać "szczegóły" ;)


Dopisane 05.07.2014r. o godz. 15:40:

... a to ciekawe :)




Dopisane 05.07.2014r. o godz. 15:44:

świetne :)

Adam Ziemianin
List do Małego Księcia

zagubieni - Książę - jesteśmy
pod gwiazdami grzejemy ręce
niebo śmieje się szeroko
nasze niebo to jednak coś więcej

niespokojnie - Książę - żyjemy
wśród szeptanych krucho skarg
dzień do dnia się dodaje
w dobrą gwiazdę trzeba wierzyć nam

nasze wieczne ucieczki - wycieczki
nasze wzdychanie w nieznane
kiedy niebo cię olśni
wiesz że zaczął się wielki taniec

pod gwiazdami - Książę - jesteśmy
pod gwiazdami grzejemy ręce
niebo śmieje się szeroko
i nie trzeba wtedy nic więcej


Adam Ziemianin
Sen bez snu

Północ nie daje snu tej nocy
Każe rozmawiać z gwiazdami
Komar upija się mą krwią
Piszczy do ucha głupie sprawy

I nie ma metafizyki w tę noc
Jest tylko tępy ból istnienia
Księżyc jak krążek starej płyty
Której od dawna nikt nie zmienia

Chodzę po domu jak po klatce
Piję kolejną szaloną herbatę
Komar piłuje cienki krzyk
Dalej nade mną trzyma wartę

Modlić się trudno w taką noc
Ty wiesz najlepiej - Boże
Więc tylko można wyjść za próg
Kiedy poranne wstają zorze



Lubię, Magnum :) , wiersze Adama Ziemianina, wyśpiewane przez SDM - bardzo.

Aha, ... wrażliwy, mniej cyniczny. Zwracanie uwagi na "szczegóły" i owszem, a w tym "czytanie między wierszami", Alterze :)




Zmęczony burz szaleństwem J. Tuwima wyśpiewany przez St. Borysa istotnie świetny, choć w mojej pamięci zapisała się recytacja K. Kolbergera. :)

:)

Żal

Gdy cię spotkałem po raz pierwszy

mokre pachniały kasztany

zbyt długo mi w oczy patrzyłaś

okropnie byłem zmieszany

Pod mokre płaty gałęzi

szedłem za tobą w krok

serce me trzymał w uwięzi

twój fiołkowy wzrok

Dawno zużyte słowa

wróciły do mnie znów

i zrozumiałem od nowa

znaczenie prostych słów

I tak się jakoś stało

że bez tak pachniał jak bez

i słowo pachnieć pachniało

i łzy były pełne łez

Tęsknota słowo zużyte

otwarło mi swoją dal

jak różne są rzeczy ukryte

w króciutkim wyrazie: żal



Antoni Słonimski

&feature=kp

~Iza napisał(a): Lubię, Magnum :) , wiersze Adama Ziemianina, wyśpiewane przez SDM - bardzo.

Muzyczne interpretacje wierszy A. Ziemianina, Izo :) , również bardzo lubię w tym wykonaniu.






A.Ziemianin
Blues o poranku

Zerwał mnie Bóg na równe nogi
Szkoda spać gdy wszystko dojrzewa
Lepiej popatrz jak za oknem
Pogoda robi się całkiem bluesowa


Tego przespać nie można - bracie
Bo cię później zapytam w niebie
Czy złapałeś do bluesa ptaki
Które wtedy wypuściłem dla ciebie


Ucz się od nich, od wiatru od deszczu
Tej modlitwy najprostszej na świecie
Przecież jakoś dogadać się trzeba
Kiedy Ziemia jest na zakręcie


Wszytko wisi w powietrzu - bracie
Nawet ty co stąpasz mocno po Ziemi
Dlatego trzymaj się bliżej ptaków
Ludziom nie zawsze można wierzyć
Nie wszystko jednak wyśpiewali :)




Bardzo lubię głos Marysi :)

E napisał(a): Żal Antoni Słonimski

E :*
Mój ulubiony, piękny!
Jeśli go wcześniej nie zamieszczałam, to z pewnością czytałam wiele razy :)




Taka współczesna interpretacja :)

:)




Dopisane 06.07.2014r. o godz. 23:18:

było?






Dopisane 06.07.2014r. o godz. 23:19:

zanosi się burzowo? :)





Dopisane 06.07.2014r. o godz. 23:30:

~Iza napisał(a): Lubię, Magnum :) , wiersze Adama Ziemianina, wyśpiewane przez SDM - bardzo.

Aha, ... wrażliwy, mniej cyniczny. Zwracanie uwagi na "szczegóły" i owszem, a w tym "czytanie między wierszami", Alterze :)

Czytanie między wierszami? Dokładnie tak :)

Uwielbiam również SDM! MAm ich chyba wszystkie płyty :)


Dopisane 07.07.2014r. o godz. 00:04:

Chyba mniej znany wiersz ks.Twardowskiego :)

Aby się stało

Gwiazdy by ciemniej było
smutek by stale dreptał
oczy po prostu by kochać
choć z zamkniętymi oczami

wiara by czasem nie wierzyć
rozpacz by więcej wiedzieć
i jeszcze ból by nie myśleć
tylko z innymi przetrwać

koniec by nigdy nie kończyć
czas by utracić bliskich
łzy by chodziły parami
śmierć aby wszystko się stało
pomiędzy światem a nami