wiem ;)

karmelka29 napisał(a):
alter ,nutka"Wstań przyjaciółko moja" towarzyszyła mi,przy porannej kawce.. :) pozwoliłam sobie nawet zamieścić ja na jednym z portali społecznościowych..

Wieczór
Julian Przyboś
[...]

Tylko horyzont uchyla nieba
księżycem,
i droga długo wiedzie we wspomnienie.

I twoje dłonie sieją między nami dal

Cieszę się, że Ci się spodobał.

"Wieczór" fajnie wybrzmiał :)

Ostatnio wsłuchuję się w piosenki poetyczne Mirka Breguły. Poczytałem, o jego życiu, posłuchałem jego przyjaciół. Dobrzy ludzie odchodzą nagle... On też :(




Dopisane 16.09.2016r. o godz. 21:35:

:) Przyjaciółkę Kondraka podśpiewuję od dłuższego czasu.. :D rozbawił mnie fakt, iż wrzuciłam tę nutę ciut wcześniej od Ciebie na fejsiaku ;)

karmelka29 napisał(a): :) Przyjaciółkę Kondraka podśpiewuję od dłuższego czasu.. :D rozbawił mnie fakt, iż wrzuciłam tę nutę ciut wcześniej od Ciebie na fejsiaku ;)

To ciekawe co nie? :) A może to tylko statystyczny przypadek? Bo kiedy się często śpiewa poezji śpiewanej? Tak jak My? :) Może taki przypadek zdarza się częściej? ;) Życie niesie tyle niezwykłości...






Dopisane 16.09.2016r. o godz. 22:31:

Słucha poezji śpiewanej* :)


Dopisane 16.09.2016r. o godz. 22:33:

... a ja często wracam do tego :)

:) życie samo w sobie jest niezwykłe.. ;)



Wisława Szymborska, Życie na poczekaniu



Życie na poczekaniu.

Przedstawienie bez próby.

Ciało bez przymiarki.

Głowa bez namysłu.



Nie znam roli, którą gram.

Wiem tylko, że jest moja, niewymienna.



O czym jest sztuka,

zgadywać muszę wprost na scenie.



Kiepsko przygotowana do zaszczytu życia,

narzucone mi tempo akcji znoszę z trudem.

Improwizuję, choć brzydzę się improwizacją.

Potykam się co krok o nieznajomość rzeczy.

Mój sposób bycia zatrąca zaściankiem.

Moje instynkty to amatorszczyzna.

Trema, tłumacząc mnie, tym bardziej upokarza.

Okoliczności łagodzące odczuwam jako okrutne.



Nie do cofnięcia słowa i odruchy,

nie doliczone gwiazdy,

charakter jak płaszcz w biegu dopinany –

oto żałosne skutki tej nagłości.



Gdyby choć jedną środę przećwiczyć zawczasu,

albo choć jeden czwartek raz jeszcze powtórzyć!

A tu już piątek nadchodzi z nie znanym mi scenariuszem.

Czy to w porządku – pytam

(z chrypką w głosie,

bo nawet mi nie dano odchrząknąć za kulisami).

Złudna jest myśl, że to tylko pobieżny egzamin

składany w prowizorycznym pomieszczeniu. Nie.

Stoję wśród dekoracji i widzę, jak są solidne.

Uderza mnie precyzja wszelkich rekwizytów.

Aparatura obrotowa działa od długiej już chwili.

Pozapalane zostały najdalsze nawet mgławice.

Och, nie mam wątpliwości, że to premiera.

I cokolwiek uczynię,

zamieni się na zawsze w to, co uczyniłam.



karmelka29 napisał(a): :) życie samo w sobie jest niezwykłe.. ;)


Tak...



:)


Dopisane 16.09.2016r. o godz. 23:33:

Panie i Panowie, piękności... radości oczu, i uszu :)

:)

Karmelko też piękności wrzuciłaś :)


Dopisane 16.09.2016r. o godz. 23:59:

Dwoje różnych :)



kolorowych snów :)


Dopisane 17.09.2016r. o godz. 22:09:



:)