Przecież Trzebień to wiocha jakich mało...
Jakaś rozrywka w końcu ;p

Przecież Trzebień to wiocha jakich mało...
Jakaś rozrywka w końcu ;p

Przecież Trzebień to wiocha jakich mało...
Jakaś rozrywka w końcu ;p

Alle jaja a o bursztynowej komnacie nic nie wspomnieli rok temu chodziłem dokładnie w tym miejscu i poza łuskami i niewypałem mozdzieża nic nie było ale zato teraz jest temat i sensacja .

Jeżeli nic nikomu nie udowodniono to był się zastanowił na miejscu osób opisujących tą sprawę bo mogą odpowiadać za pomówienia a na to też są paragrafy.

Ponadto o ile się orientuję to to co jest w ziemi stanowi własność skarbu państwa znalazcy należne jest tylko znaleźne. Zastanowił był się również czy poszukiwanie za pomocą wykrywacza skarbów jest do końca legalne.

p.Stelmaszek to cwaniak i nie jedno ma na sumieniu wiec nie wierze w jego opowiesc o skarbie

Zachodnie tereny Polski i Mazury kryją mnóstwo "skarbów" i jestem o tym przekonany. Wynika to z faktu, że Niemcy opuszczający te tereny w pośpiechu nie byli w stanie, oprócz bagażu podręcznego, zabrać zbyt wiele ze sobą. Wierząc w to, że niebawem wrócą, zakopywali różne przedmioty w obrębie swoich gospodarstw. Sam byłem dwukrotnie świadkiem odnalezienia tzw skarbów. W Krępnicy jeden z rolników na swoim polu wykopał bardzo dobrze zakonserwowane narzędzia warsztatowe. W Ołoboku podczas kopania dołu pod grzebowisko dla zwierząt (uśpione po pogryzieniu przez wściekłego lisa) wydobyto, zachowane w dobrym stanie naczynia i sztućce. Sam, będąc w wieku szczenięcym, z kolegami grzebaliśmy w gruzach zbombardowanych domów znajdowaliśmy różne rzeczy. Gdy chcieliśmy postrzelać szliśmy do pobliskich okopów gdzie nietrudno było znaleźć amunicję, którą wrzucaliśmy do ognia. Kilku kolegów na własnej skórze odczuło tę zabawę. Wojna jest zjawiskiem okrutnym. Ludzie nie z własnej winy muszą się przemieszczać, zostawiając w opuszczanym miejscu dorobek życia niejednokrotnie kilku pokoleń. Zdobywcy często zachowują się jak sępy i niejednokrotnie pozabijałyby się w walce o zdobycz, w tym i o tę, której nikt nie widział.