"W przedsionku piekła" - na granicy w Medyce

Na portalu Bobrzanie.pl świeża relacja Tadeusza Łasicy, który pomagał uchodźcom na granicy z Ukrainą.

Przejście graniczne w Medyce. (fot. Tadeusz Łasica)

Oto fragment obszernego tekstu o sytuacji na granicy:

Można pytać kto idzie? Wszyscy, pełen przegląd społeczeństwa. Ludzie dobrze ubrani i ubodzy, młodzi i starzy, inwalidzi, osoby kalekie, różnych wyznań. Tak samo wyróżnia ich wojna. Jedni spakowali wielką walizkę, inni mniejszą. Dobytek innych mieści się w torbie. Rozmowy z nimi dają dużo do myślenia i trudno opanować emocje. Każdy wolontariusz musi co jakiś czas wziąć głęboki oddech i pomyśleć o czymś odległym. Gdy słyszy się prośbę o pastę i szczotkę do zębów, bo tak szybko trzeba było się spakować, że się o nich zapomniało. Gdy stojąca do autobusu kobieta mówi: Здеc уже не cтрeляют (Tutaj już nie strzelają), a inna pokazuje na telefonie przetłumaczone zdania, że dwie kobiety, z dwójka dzieci, szukają w Polsce mieszkania oraz pracy. Utkwić może w pamięci widok pulchnego chłopca, którego by się chciało zaszufladkować do grupy rozpieszczonych bobasów, a on przegląda ubrania w kartonie i samodzielnie pyta o majtki dla ośmiolatka. Łzy w oczach kobiety z dzieckiem po przekroczeniu granicy. Z radości? Z troski o męża? Z żalu za rozbitym domem?

Kliknij TUTAJ i czytaj cały tekst na portalu Bobrzanie.pl.