Jego rodzina umieszczała go w ośrodku Pani droga sąsiadko i Pani dobrze o tym wie ze tam mieszkał przez swoje prawie całe życie! Więc nie gadaj mi głupot ze nikt nic z tym nie robil !

Z tego co tu napisane to był ten chłopak leczony jest dokumentacja więc na ładne oczy lekarze mu to nie dali i z tego co wiem to rodzinna umieszczała go w szpitalach jak i w internecie w Dobroszyce jeżeli ktoś nie zna całej sytuacji to niech nie pisze.
Dopisane 08.08.2018r. o godz. 21:49:

Charakterystyka chorób psychicznych:

psychoza, depresja, paranoja, schizofrenia, ...

Psychoza: osoby, które cierpią na psychozę, laicy nazywają wariatami lub szaleńcami. Chorzy na psychozę nieprawidłowo oceniają otoczenie, mogą cierpieć na halucynacje i urojenia, niewłaściwie oceniają siebie, fałszywie siebie obwiniają lub - na odwrót - cierpią na urojenia wielkościowe, bezkrytycznie osądzając swój stan i swoje stosunki z otoczeniem. Na ogół sami nie zwracają się o pomoc do lekarza, ponieważ uważają się za zdrowych. Swoje trudności potrafią z reguły umiejętnie ukrywać - dysymulować Zostają przyprowadzeni do psychiatry dopiero wówczas, gdy ich zachowanie bardzo zwraca uwagę lub jest nie do zniesienia dla otoczenia. Oprócz przypadków głębokich zaburzeń świadomości, chory na psychozę nie jest tak głęboko zamroczony, aby o niczym nie pamiętał. Należy to wziąć pod uwagę w czasie obcowania z nim. W większości przypadków chorzy na psychozę bardzo cierpią, ale nie są niebezpieczni, jak się powszechnie sądzi. Objawy zaburzeń mogą wystąpić zupełnie nagle - ostro lub powoli. Nagły początek psychozy może się np. przejawić wybuchem bezsensownego i nieodpowiedniego zachowania się, stanem splątaniowym, nagle powstałą depresja lub podnieceniem, napadem związanym z zamroczeniem świadomości, niezrozumiałym sądem, wyjątkowym czynem itp.

Najczęściej spotykamy się z powolnym początkiem choroby. Pierwotnie pojawiające się objawy nie muszą być od razu alarmujące.

Mogą to być:

długo trwająca depresja
chwiejność nastroju
zapalczywość - zwłaszcza u osób, które dotąd brały wszystko lekko
uderzająca potrzeba samotności, która przedtem nie występowała
postępująca zgorzkniałość
nieufność w stosunku do ludzi
stwierdzenie przez chorego, że każdy jest przeciw niemu, że nikt go nie kocha
grożenie gwałtem sobie i innym osobom lub wprowadzenie tego w czyn
chory może usiłować popełnić samobójstwo,
przestaje interesować się pracą i rodziną
zajmuje się zanadto swymi marzeniami
nie potrafi zająć się przez dłuższy czas jedną sprawą
zachowuje się i mówi bezsensownie,
postępuje tylko według swoich myśli, które nie maja związku z rzeczywistością
nie poznaje przyjaciół
nie wie gdzie jest, nie orientuje się w czasie
podaje nie prawdziwe informacje o sobie.
może twierdzić, że przeznaczony jest do specjalnej misji,
przywiązuje niezwykłą wagę do religijnych rozmyślań, chociaż przedtem nie interesował się sprawami religii
przybiera postawę nadsłuchującą
przejawia zaburzenia pamięci.
To oczywiście nie wszystkie objawy tej choroby, należy wiedzieć, że również poważna choroba psychiczna może byc długi czas nie zauważana wskutek pozornie normalnego zachowania się osobnika dotkniętego chorobą. Wiele chorób psychicznych charakteryzuje się na początku objawami fizycznymi. Bardzo często zdarza się, że pacjent zmienia wielu lekarzy "leczy się najpierw na niedokrwistość, wątrobę, dystonię wegetatywną, nerwy", a dopiero potem proszony jest o pomoc psychiatra.

Depresja: Depresji towarzyszy ciężki, pesymistyczny nastrój, niepokój, brak zainteresowania otoczeniem, płaczliwość. Chory nie ma na nic ochoty, występuje u niego brak łaknienia, często wychudzenie. Przygnębienie występujące z trudnej sytuacji życiowej, które czasem zanika, albo depresja nerwicowa czy reaktywna, która jest nieproporcjonalna reakcją na jakąś wyjątkową sytuacje życiową - to przyczyny depresji. Depresja objawia się nagle, bez konkretnej wewnętrznej czy zewnętrzne przyczyny i przebiega często w różnym nasileniu. Trwa krótko lub długo, często przechodzi samoistnie, tak samo nagle, jak się objawia. Może również nastąpić nawrót po upływie pewnego czasu - po kilku miesiącach i po wielu latach.

Mania: Mania stanowi przeciwieństwo depresji. Objawy tej choroby to przede wszystkim:

tok myślenia jest przyspieszony,
chory jest ciągle podniecony ruchowo,
przedsiębiorczy,
uciążliwy dla otoczenia,
wszędzie wywołuje sprzeczki, d
opuszcza się grubych a nawet okrutnych żartów,
niemal nie odczuwa potrzeby snu.
jego życie wygląda tak, jakby przebiegało w szybkim tempie lub płynęło wartkim strumieniem
może wplątać się w nieodpowiednie erotyczne przygody lub kłopoty finansowe
Mania tak jak i depresja pojawia się niespodziewanie i może sama zaniknąć oraz wystąpić ponownie kilka razy w ciągu życia. Dość często regularnie następują po sobie okresy depresji po okresach manii. Mówimy wtedy o tak zwanej psychozie maniakalno-depresyjnej.

Paranoja: Paranoików (ludzi cierpiących na paranoję) laicy najmniej podejrzewają o chorobę psychiczną. Często słyszymy pytanie: "Dlaczego go wysyłacie do zakładu, przecież mówi zupełnie logicznie"? Paranoicy są niekiedy tak logiczni, że moglibyśmy niektóre ich argumenty uważać za słuszne. Nie wykazują zaburzeń świadomości, potrafią zachowywać się prawidłowo wobec otoczenia, a jednak są chorzy. Na czym to polega?. Występują nich mianowicie usystematyzowany zespół urojeniowy, pod którego wpływem postępują. Są albo chorobliwie zazdrośni, albo cierpią na urojenia (np. Że zakochała się w nich osoba o wybitnej pozycji społecznej). Chorzy wyobrażają sobie, że dokonali jakiegoś wynalazku lub że zbawią świat dzięki nowej filozofii, religii czy sekcie, albo czują się stale prześladowani i nieustannie występują ze skargami sądowymi. Są bezkrytyczni i zarozumiali, dzięki zachowanej logiczności i rozumowania są zdolni osiągnąć swój cel. Nie występują u nich halucynacje i poza zespołem urojeniowym mogą myśleć zupełnie normalnie. Przez długi czas ukrywają się pod maską normalnego zachowania i powodują wiele szkód, zanim zostanie stwierdzone, że są ludźmi chorymi. U chorych psychicznie spotykamy też bardzo często najrozmaitsze stany zamąceniowe i deliryjne. Chory jest całkowicie zdezorientowany, nie wie kim jest , gdzie się znajduje, nie orientuje się także w czasie. Na ogół przeżywa swoje halucynacje w nastroju pełnym lęku. Biega tam i z powrotem, przeważnie silnie lękowo przeżywa halucynacje., które są różnorodne, ale w większości dotyczą zmysłów (występują np. Halucynacje wzrokowe i słuchowe jednocześnie) i szybko się zmieniają. Niekiedy takie widziadła i głosy sprawiają choremu przyjemność. Z podobnymi stanami - związanymi z większym lub mniejszym zaburzeniami przytomności- spotykamy się najczęściej w chorobach bakteryjnych, którym towarzyszy wysoka gorączka, na początku innych psychoz, np. Schizofrenii, przy zatruciach różnymi truciznami, w psychozach starczych i miażdżycowych, w epilepsji itp. Stan ten jest także typowy dla majaczenia alkoholowego w przewlekłym alkoholizmie.

Schizofrenia: Bardzo rozpowszechnioną chorobą psychiczną jest schizofrenia. W szpitalach około 1/3 łóżek zajmują chorzy na tę chorobę. Oblicza się, że blisko co siódmy człowiek na tysiąc cierpi na schizofrenię. Nazwa schizofrenia pochodzi od języka greckiego i oznacza rozpad czynności psychicznych , ale nie ich rozszczepienie, jak się kiedyś mylnie sądziło. Na schizofrenię cierpią przeważnie ludzie młodzi., między 16 a 30 rokiem życia. Choroba ta przybiera rozmaite formy., przyczyna jej są dotąd nie znane. Schizofrenik może być pod wpływem swych halucynacji, najczęściej słuchowych, ale również innych np. Cielesnych, wzrokowych. Słyszy głosy , które mu grożą, złorzeczą, rozkazują. Chory nie znajduje dla nich wytłumaczenia. Dlatego błędnie komentuje owe głosy mniemając, że jest prześladowany. Przez kogo lub co? Otóż treść tych błędnych komentarzy zależna jest od poziomu wiedzy i postępu technicznego w dobie w której żyje. W średniowieczu było to "opętanie diabłem", dzisiaj pacjent odczuwa na odległość oddziaływanie prądu elektrycznego , telewizji, rozgłośni radiowej, promieniotwórczości, niebezpiecznych mikrobów (np. Choroba Jana).

Inny schizofrenik wprawdzie nie słyszy głosów, ale popada na okres dni i tygodni w stan zupełnego odrętwienia fizycznego i psychicznego; potrafi całymi godzinami siedzieć lub stać w najbardziej niewygodnej pozycji. U jeszcze innego zaczynają występować zmiany charakterologiczne;

chory nie zwraca uwagi na otoczeniem staje się otępiały w swoich uczuciach i woli
stopniowo następuje wyniszczenie fizyczne i psychicznego coraz większe zobojętnienie wobec otoczenia
dochodzi do rozpadu uczuć, myśli i pragnień.
W okresie dojrzewania płciowego schizofrenia wyraża się gburowatym zachowaniem i jałowym filozofowaniem, zainteresowaniami mistycznymi i okultystycznymi, grubiańskimi żartami i niewłaściwym, charakterystycznie przesadnym wysławianiem się.

Schizofrenia nie jest dziś już tak straszną chorobą jaką była dawniej. Przy wczesnym rozpoczęciu leczenia można schizofrenię całkowicie opanować. Wielu schizofrenikom pozostaje po przebytej chorobie określony defekt, ale mimo to mogą wykonywać różne pożyteczne czynności.

Jeżeli spotykamy się z chronicznymi chorobami psychicznymi, to w większości przypadków pochodzą one z okresu, kiedy jeszcze nie potrafiliśmy ich odpowiednio leczyć. Nawet w takiej sytuacji nierzadko są przypadki, że pacjent pod wpływem działania nowych leków jest w stanie opuścić choćby po dziesięciu dniach zakład leczniczy i żyć całkowicie normalnie w społeczeństwie, pozostając pod należytą kontrolą lekarską.

Psychopata: Psychopatów określił sławny czeski psychiatra profesor Heveroch jako dziwaków i ludzi o zachowaniu odchylonym od stanu prawidłowego. Nie chodzi tu o chorobę we właściwym znaczeniu tego słowa, tj. O chorobę, która ma jakiś początek , przebieg i koniec. Chodzi o relatywnie stały stan chorobowy, który jest uwarunkowany stosunkowo stałą, trwającą od młodości nieprawidłową organizacją ośrodkową układu nerwowego. U psychopatów występuje przede wszystkim odchylenie od stanu prawidłowego w zakresie pewnych cech osobowości Brak jest harmonii pomiędzy poszczególnymi elementami tej osobowości. Jeżeli nawet psychopaci odznaczają się wieloma możliwościami i zdolnościami, wyniki ich usiłowań są bardzo ubogie. Nie tylko oni sami cierpią w skutek tego, ale także całe ich otoczenie..

Przyczyn powstawania psychopatii dotąd nie znamy. Oprócz właściwości konstytucjonalnych i cech dziedzicznych wysuwane są tu przede wszystkim wpływy środowiskowe. Często spotykamy się ze stanami podobnymi do występujących w psychopatii, po przebytych chorobach mózgu, np. schizofrenii, zapalenia tkanki mózgowej, opon, itp. Z kolei dochodzi do trwałych zmian w osobowości, które są następstwem zmian anatomopatologicznych w ważnych odcinkach ośrodkowego układu nerwowego.

Anormalność psychopatów leży głównie w sferze uczuć i moralności.

Należą tu histerycy, ludzie:

anormalnie łagodni ,
przewrażliwieni,
chronicznie nieufni ,
pedanci,
fantaści pełni sprzeczności,
bezuczuciowi,
fanatycy, l
udzie aspołeczni
pieniacze,
nieopanowani,
wybuchowi,
gaduły i wiele innych
Jeżeli nawet psychopatia jest stanem relatywnie, stałym, nie oznacza to bynajmniej, że leczenie jej nie przynosi rezultatów. W sprzyjających okolicznościach nawet psychopata o ciężkim stanie może przystosować się do wymagań społecznych i stać się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa, nawet jeżeli jego zachowanie stanie się okresowo chorobliwe, zbliżone chociażby do psychozy.

Głównym środkiem walki z psychopatią jest zapobieganie jej powstawaniu, poczynając od dbania o zdrowie fizyczne i psychiczne w okresie dzieciństwa, należytego wychowania i właściwie zorganizowanego środowiska. Najważniejszą metodą leczenia jest reedukacja.

Toksykomania: (narkomania) jest chorobliwym nałogiem powstającym w skutek używania określonych środków powodujących przyjemny subiektywnie stan. Jeżeli zabraknie narkotyku, chory za wszelka cenę pragnie go zdobyć. W toksykomanii występuje tendencja do stopniowego podwyższania dawek , wytwarza się zależność stanu fizycznego i psychicznego danego osobnika od skutków działania narkotyku. Nagłe odstawienie narkotyku może spowodować wystąpienie cierpień psychicznych, zaburzeń czynności psychicznych i fizycznych. Chodzi na ogół o osoby niedojrzałe, nie umiejące opanować się. , które za pomocą narkotyku chcą osiągnąć przyjemność, której nie potrafiły uzyskać swym postępowaniem i pracą. W narkomanii znajdują rozwiązanie swych konfliktów życiowych. U nas morfinizm, jak i używanie podobnych środków jest zjawiskiem bardzo poważnym i dość częstym. Istotne jest przewlekłe nadużywanie leków uśmierzających bóle i środków nasennych. Do tej dziedziny należy też nadmierne i namiętne palenie tytoniu. Największym problemem pozostaje jednak alkoholizm.



Czytaj więcej na https://www.bryk.pl/wypracowania/biologia/czlowiek/1001451-charakterystyka-chorob-psychicznych-psychoza-depresja-schizofrenia.html#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=other

Fakt jest jeden, jest stwarza realne zagrożenie dla życia i zdrowia innych i zdecydowanie powinien być leczony i odseparowany od społeczeństwa.

Może i jest niebezpieczny agresywny i nic dziwnego ze tam trafił fo ośrodka.a teraz do aresztu.od tego trzeba zacząć czy bral jakiegokolwiek leki gdzie nue wątpię że mu nie dawali po to aby doprowadzić do takiego stanu.placówki szkolnowychowacze czy też ośrodek leczniczp wychwawcza zaniedbala zapewne i zbagetolizowala objawy.Bo mają gdzieś chore dzieci.Miejsce powinno być w rodzinie lub w rodzinie zastępczej gdzie będzie dopilnowany do brania leków.W areszcie gdzie będzie czekać na proces tez mu nie będzie służyć.w dzisiejszych czasach jest brak ośrodka terapeutycznej dla dzieci chorych taki jak gdzie mógł by mieć terapie i dobrego psychologa i wykazać drogę.

Szara rogowica tacy ludzie to też ludzie i jest człowiekiem jestzaakceptuj i naucz się z takim człowiekiem żyć.terapia i leki

Ciekawe czy policja, prokuratora i sędzia, który umieścił chorego chłopca w więzieniu, zamiast w szpitalu zapoznali się w ogóle z historią jego choroby. Czy postapili by tak samo jeśli chodziło by o ich rodzine? Pewnie nie, wtedy najważniejsze byłoby to, że jest to osoba chora. Uważam, że to skandal, sama zgaszalam kiedyś fakt, ze ktoś się odgrazal, na co policja stwierdziłam, że dopóki nic ta osoba nie zrobi, mają związane ręce. A tu proszę aresztowali chłopaka, który nic nie zrobil. Więc czym kieruje sie policja? Kto decyduje, kto jest winny a kto nie? A co do sąsiadek to jedna z nich sama pisała do Marka po nocach, a teraz Nagle wszyscy się go boją, porażka. Marek nie radzi sobie w życiu codziennym, dlatego powinien być w szpitalu Nie w WIĘZIENIU.

Zależy na tym żeby ten chłopak trafił do szpitala żeby go leczyli ma być tam tak długo aż uznają że mogą go wypuścić on nie jest świadomy tego że źle robi to przez niego choroba tak działa i pozatym jest tam opis jak chory się zachowuje proszę sobie przeczytać wysłałam to żeby ludzie sobie uświadomili że to nie jest żaden bandyta tylko chłopiec chory

Dopisane 09.08.2018r. o godz. 01:25:

Z tego co wiem to sąsiadki same chciały żeby ten chłopak im pomagał w różnych rzeczach a teraz robią z niego bandytę wtedy jakoś nie patrzyły czy jest zły czy dobry jakoś go prosiły o róże rzeczy
Dopisane 09.08.2018r. o godz. 01:27:

Jakoś się go nie bały sasiadki a teraz się boją to dziwne jest dla mnie

Szkoda Marka w tych czasach nic sie nie liczy nasze prawo jest tak skonstruowane ze poprostu szkoda gadac. Sąd przed wydaniem takiego postanowienia o tymczasowe aresztowanie powinie najpierw zlecić badania dla Marka a nie odrazu pakowac do wiezienia jestem przekonana o tym ze stan psychiczny dziecka sie pogorszy to nie jest miejsce dla niego. Marek jest dobrym chlopakiem a to ze jest chory to nie jego wina kazdego z nas mogla ta choroba dorwac. Beatko trzymam za was kciuki i mam nadzieje że wszystko dobrze sie skonczy i dowiedziecie tego ze Marek jest niewinny.