Warto pamiętać o AL Bunzlau I

Tadeusz Łasica pisze na Bobrzanach o filii obozu koncentracyjnego Gross Rosen w Bolesławcu.

Tablica upamiętniająca miejsce AL Bunzlau. (fot. Tadeusz Łasica)

Początki filii KZ Gross-Rosen w Bolesławcu związane są z działalnością „Organizacji Schmelt” zwanej tak od nazwiska jej twórcy SS-Brigadenführera Albrechta Schmelta. Stworzona przez niego instytucja zajmowała się organizowaniem przymusowej pracy na potrzeby niemieckiego przemysłu. Bolesławiecki Zwangsarbeitlager für Juden (Obóz pracy przymusowej dla Żydów) powstał w czerwcu 1941 r. lub na początku 1942 r. Rozbieżności te wynikają z różnych datowań więźniów, którzy trafiali doń w różnych terminach. Tę pierwszą datę przyjęła w swoich opracowaniach Międzynarodowa Służba Poszukiwań w Arolsen. Pierwsi więźniowie trafili do niego w głównej mierze z terenów Zagłębia Śląsko-Dąbrowskiego, w mniejszej ilości Małopolski i kilku Żydów z krajów Europy zachodniej. Najstarszy więzień miał miał 48, najmłodszy 14 lat. Następne transporty docierały jednak też z już funkcjonujących ZAL.

Obóz założono na terenie zakładu Huberta Landa zajmującego się działalnością stolarską. Składało się nań 6 baraków otoczonych drutem kolczastym z wieżyczkami strażniczymi na rogach. W jednym baraku mieszkało około 200 więźniów. Strażnicy sprawiający wrażenie miłych dziadków znęcali się nad więźniami; Hubert Land rekwirował przydzieloną żywność, zastępując ją zgniłym jedzeniem z którego bez mycia i obierania przygotowywano posiłki.

Więźniowie zajmowali się produkcją mebli, baraków i atrap samolotów. Na krótki czas do obozu trafili też jeńcy sowieccy i francuscy. Od jesieni 1943 r. zaczęto budowę nowych hal. Zapotrzebowanie na siłę roboczą było tak duże, że do Bolesławca przekierowano więźniów z ZAL Wiesau utworzonego przy hucie miedzi. Prace te stały się początkiem zmian organizacyjnych, które dla części robotników skończyły się śmiercią.

Kliknij TUTAJ i czytaj cały tekst na portalu Bobrzanie.pl