Rozdzieleni w Jugosławii, odnaleźli miłość na Ziemiach Odzyskanych

Dziś Okruszka Historii napisała dla Was Marta Kozłowska, studentka III roku polonistyki antropologiczno-kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego i bolesławiecka lokalna patriotka.

Transport polskich osadników w drodze na "Ziemie Odzyskane" (fot. kurierhistoryczny.pl)

Zmiany, które wywołała II wojna światowa w społeczeństwie, były nieodwracalne. Uderzyły one w każdego, nawet na najbardziej podstawowym poziomie, jakim jest rodzina. Przez zarządzenia okupantów, wielu ludzi zostało rozdzielonych i zmuszonych m.in. do przesiedleń czy katorżniczej pracy w obozach.

Koniec wojny nie stanowił jednak zawsze szczęśliwego zakończenia i ponownego połączenia. Rodziny odnajdowały się latami, przeszukując dokumenty, pisząc ogłoszenia do gazet czy korzystając z pomocy Czerwonego Krzyża. Bywały jednak szczęśliwcy, którym udawało się to niemal od razu. Taka historia przydarzyła się pewnemu małżeństwu, które niedługo po wojnie zostało mieszkańcami Bolesławca.

Katarzyna i Jan Przybyłowie przed wojną mieszkali w Kalendrowcach, znajdujących się na terenie współczesnej Bośni i Hercegowiny. Byli oni, podobnie jak wielu innych późniejszych bolesławian, emigrantami, którzy na przełomie XIX i XX wieku zostali zachęceni przez władze austro-węgierskie do przeniesienia się na Bałkany. Udało im się założyć tam rodzinę i zadomowić, jednak sielanka rodzinna nie trwała długo. Gdy II wojna światowa dotarła także ich miejscowość, zostali rozdzieleni. Pomimo próśb i prób porozumienia się z Niemcami, zostali  wysłani na roboty przymusowe do Rzeszy i trafili do zupełnie innych miejsc. Stracili ze sobą kontakt, więc gdy nadeszły dobre wieści o zakończeniu konfliktu, nie mogli szybko powrócić do normalnego, wspólnego życia.

Gdy uwolniona z niemieckiej niewoli Katarzyna trafiła do Szczecina, gdzie miała zostać przekierowana do nowej miejscowości, która miała stać się jej nowym domem, nie miała zbyt wielkich nadziei na prędkie odnalezienie męża. A jednak, próbując znaleźć drogę na właściwy peron na dworcu kolejowym, w tłumie ludzi z wielką radością zauważyła Jana. Jak się okazało, mieli zostać wysłani do zupełnie innych miejscowości i ta chwila na korytarzu była ostatnim momentem, aby się nie minąć.

Ich historia ma szczęśliwe zakończenie. W ostatniej chwili udało im się zainterweniować u odpowiednich władz i zostali wspólnie przydzieleni do wsi pod Nowogardem, gdzie spędzili parę pierwszych, powojennych lat. Brakowało im jednak reszty rodziny, która w międzyczasie zamieszkała w Bolesławcu, dlatego zdecydowali się tam przenieść i mieszkali tu już do końca życia.