Erotyk o bzach

Julian Tuwim

Bzy gęsto sterczą sztorcem,
Gruboziarniste i mokre,
Stokrotne, gotowym wierszem,
radośnie rozrosłe bzy.
O szóstej rano wstałaś,
Dziewczyno z prężnym sercem,
I łamiesz, z miłości dla mnie,
promieniejące bzy.
Tak wcześnie i już tak gorąco.
A cóż dopiero w południe,
Gdy jeszcze mocniej w nozdrza
uderzą zerwane bzy!
Dziewczyno na palcach wspięta,
Której ręce tak czule,
Z taką nadzieją chwytają
coraz pełniejsze gałęzie!
Dziewczyno bardzo szczęśliwa,
Z listem wycałowanym,
Z listem okrutnie krótkim,
Cóż na niemiłość poradzę?

Trzęsę się twoim szczęściem
I drżę jak targane bzy.



Dopisane 06.06.2013r. o godz. 13:40:


Julian Tuwim - Wiersze wybrane!




Dopisane 06.06.2013r. o godz. 13:44:

"Przygoda w Wilanowie" Tuwima :)

Alter , "Cztery fajery " I Magnum "Nie mówmy o przemijaniu "....piekne :* Bardzo lubię taki nastrój wiersza.Dziekuję :*

virgo napisał(a): ... Magnum "Nie mówmy o przemijaniu "....piekne :* Bardzo lubię taki nastrój wiersza.Dziekuję :*

Bardzo proszę :)

Masz superancki opis, ale z jednym stwierdzeniem w nim się nie zgadzam;)



s…y90

Pytanie do Boga


Związany pętlą czasu
tego, który mi pozostał
klęczę przed Bogiem
pytając Go pokornie
czy mógłbym już odejść
bez bólu i spokojnie
czy mógłbym wcześniej uciec
z panteonu świata niszy
nie słyszę jednak nic
oprócz grobowej ciszy

"To nie sztuka wybudować nowy dom "
W.Korcz

To nie sztuka wybudować nowy dom.
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę.
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń.

To nie sztuka wytrenować sobie mózg.
Sztuka sprawić, by rozumiał ludzi,
By pozwolił nam się wsłuchać w deszczu plusk,
By nie budził z marzeń nas jak budzik

To nie sztuka skonstruować super plan,
Wszystko z góry mieć zaplanowane.
Sztuka z losem grę prowadzić sam na sam,
Nie bać się przegranej i wygranej.


To nie sztuka bijąc głośno w głośny gong,
Nóg tysiące zmusić do tupotu.
Sztuka skomponować tak ulotny song,
Co bezskrzydłym da przyjemność lotu.


To nie sztuka z cudzej studni wodę pić,
Zbierać cudze zasługi i winy.
Sztuka swoim własnym rytmem życie śnić,
Znaleźć źródło najsuchszej pustyni.

virgo napisał(a): "To nie sztuka wybudować nowy dom "
W.Korcz

To nie sztuka wybudować nowy dom.
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę.
...

Piękny!
Baaardzo mi się podoba :)

http://w845.wrzuta.pl/film/3Og67koCp8V/prawdziwy_dom

Dziekuję :D Dobrej nocy :*

Z pewnością będzie dobra, bo przed chwilą moja pociecha przyszła do mnie z cudowną wiadomością! :):)

„Snów lekkich jak wiatr
Snów mających słodki smak
Snów ciepłych jak promienie słoneczne
Snów, w których będziesz czuł(a) się bezpiecznie
Snów cudownych jak widoki z najwyższych gór
Snów, w których delikatnie wzbijesz się do chmur
Snów pięknych jak zachód słońca
Snów, które nie będą miały końca …”


Alter, to również dla Ciebie :)
Pewnie pojawisz się później/jutro.

magnum44 napisał(a):
Alter, to również dla Ciebie :)

Dzięki, słodkosennie :)

Sen złotowłosej dziewczynki

Julian Tuwim


Jarosławowi Iwaszkiewiczowi

1
Pani pachnie jak tuberozy.
To nastraja i to podnieca
A ja lubię tuman narkozy,
A najbardziej — gdy jest kobieca
Mówię ładnie? I melodyjnie?
Zdania perlę jak z pereł kolię?
Pani patrzy — melancholijnie...
Skąd ma pani tę melancholię?
Sen? Doprawdy? Jak dymu kółka?
Sen zmysłowy bladej dziewczynki?
Hebanowa lśniąca szkatułka
Pomarańcze i mandarynki.

2
Pani usta wtula w swe futro...
Pewno... miękkie jest to futerko...
Przeczulenie? Cóż będzie jutro?
Ach, cóż powie srebrne lusterko?
Podkrążone po balu oczy
I matowość pachnącej twarzy
I sen zwiewny panią omroczy,
I o wczoraj pani zamarzy.
Pani pyta, czy walca tańczę?
Ach, zatańczę... jak sen dziewczynki!
Mandarynki i pomarańcze,
Pomarańcze i mandarynki.

3
O, dziewczynko! O, złotowłosa!
O, zmysłowa dziewczynko blada!
Sen się iskrzy, jak z papierosa
Dym, gdy w słońca złocistość wpada.
A tymczasem — po pustej sali
Pierrot szuka zgubionej róży,
Z Leonelią tańczy Allali,
Leonelia oczęta mruży.
Gdy się bajka roztopi w mroku,
Przyjdą cudne, smutne dziewczynki
Na obciętym położą loku
Pomarańcze i mandarynki.



Dopisane 07.06.2013r. o godz. 19:45:

Trudy majowe

Julian Tuwim

Trzeba kochać po majowemu,
Jak najgłupiej i jak najprościej,
Cierpieć, ginąć, nie wiedząc czemu,
Nie dla ciebie, lecz dla miłości.

Zaplątany w zabawę bzową,
Musisz w gąszczu wikłać się rośnym
I roztrącać węszącą głową
Zgiełk i trzepot wesołej wiosny.

Nocą długo kochać w ogrodzie,
Potem spacer w mrok samotności,
Wolno, smutnie, bo tak się chodzi
Za pogrzebem swojej młodości.

I tak krocząc za karawanem
Umajonym szczęściem zielonem,
Mruczeć głupstwa nieporównane,
Głupstwa niczym niezastąpione.