Portal nr 1 w powiecie bolesławieckim
REKLAMA BAU zaprasza
BolecFORUM Nowy temat

Poezja. Wiersze ulubione.

10897
#Anonim10897 nieaktywny
7 czerwca 2013r. o 19:53
Wiersz Swinburne’a:


"Z ziemi, gdzie ufność i strach podły

Z miłością życia, zbyt nam drogą,

Rządzą – dziękczynne ślemy modły

Bogom, co gdzieś tam istnieć mogą,

Za to, że życie nie trwa wieki,

Że nikt nie wraca z mgieł dalekiej

Krainy śmierci, a nurt rzeki

Zawsze na morza spocznie progu. "


Zgłoś do moderacji Odpowiedz
5183
magnum44
7 czerwca 2013r. o 21:48
Juliusz Słowacki

Bóg duch, innego zwać nie będziecie...


Bóg duch, innego zwać nie będziecie
W nieszczęściu waszym, o bracia moi.
Duch Syn - objawion formą na świecie,
W gwiazdach - w miesiącach i w słońcach stoi,
A w nim Miłości duch - Duch Święty,
Przemienion w róże i w dyjamenty.

Tym trzem... się nasze duchy należą.
w tych trzech - się rodzą - pracują - palą;
A nieśmiertelne - w co tylko wierzą,
Nawet że globy w słońca zapalą,
Nawet że ruszą ciało z mogiły.
Wszystko mieć będą - w co uwierzyły.

Niechże twarz wasza nie będzie blada,
Niechże w was duchy nie drżą przed ciałem.
Niechże wam rozpacz krwi nie wyjada
Ani was rzuca wściekłych - zapałem;
Boście strażnicy globu północni.
Wy słońc duchowie - w duchu wszechmocni.


Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć. M.S.C.
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
10114
#alter nieaktywny
8 czerwca 2013r. o 18:38
Tuwim Julian

Dar

Powierzam ci różowość.
Słyszysz, jaka jest świeża?
Słowa ci nie dość? Więc - owoc:
Brzask śród liści powierzam.

Rododaktylos wplata
Promienne palce w zieleń
I pluska słoneczne jabłka
Na błyskotliwą ziemię.

Otrząsają się drzewa
Dreszczem owej pieszczoty
I gra, i dzwoni Dziewa
Gradem różowozłotym.

Uwierzyłeś w różowość?
Już różowieje lazur.
No widzisz - teraz się dziwisz,
A ja wiedziałem od razu.





Dopisane 08.06.2013r. o godz. 18:31:

Do prostego człowieka (wiersz - Julian Tuwim; Wokal - Akurat)




Dopisane 08.06.2013r. o godz. 18:38:

"SDM - Wędrówką życie jest człowieka"



<b> Poezja Królową Sensytywnego Życia. </b>
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
9040
#BoEna nieaktywny
9 czerwca 2013r. o 19:20
Kochanowski

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim!
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.
Tyś za wszytki mówiła, za wszytki spiewała,
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.
Nie dopuściłaś nigdy matce się frasować
Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować,
To tego, to owego wdzięcznie obłapiając
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,
Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
10114
#alter nieaktywny
9 czerwca 2013r. o 20:03
BoEna napisał(a): Kochanowski



smutny, pełen żalu...

więc dla odmiany ;)


Do Krokalidy

Jan Kochanowski

Słodkie są jabłka i gruszki,
figi i cukry i miody...
Wonny — rozmaryn i balsam,
a róża — wdzięcznej urody.

Lecz figi, jabłka ni gruszki
ni czary miodem nalane
ni cukry — nie są tak słodkie,
jak twe usteczka różane...

Rozmaryn, róża i balsam
z tak miłej woni nie słyną —
jak wonnym jest pocałunek
usteczek twoich — dziewczyno...



Dopisane 09.06.2013r. o godz. 20:03:

Przyglądając się gwiazdom

Julian Tuwim

Czy pamiętasz chaos młode,
Mglisty zamiar niebieskawy,
Bezdźwięk błogi, cel łaskawy,
Gdy wypłynął duch na wodę?

Gdy się lęgło, gdy się częło
Wątłą mgiełką, pierwojądrem,
Gdy się ciało słowa jęło
Pierwszem ciepłem i okrągłem,

Gdy westchnęło, przeznaczone,
Nie wiedzące, że się ziści,
Jaką przyszłość sobie wyśni
Lekkomyślnie nieskończone.

Czy pamiętasz, jak nas przejął
Luby dreszczyk, domysł tajny,
Przed stworzeniem, przed nadzieją,
Przed rozkazem życiodajnym?

Przed stworzeniem, przed nadzieją,
Przed marzeniem o istnieniu,
Już miłosny, urodzajny,
Zapowiedzią, Melodeją.

Ach, i kiedyś — czy pamiętasz? —
Niestworzonych, niewiadomych,
Połączyło nas w odmętach
W ruch tworzący, w rytm ruchomy.

A już potem gwiazd miliardy,
Światy, dzieje — błahe sprawy...
Patrzę: teatr planetarny,
Co przyjechał do Warszawy

<b> Poezja Królową Sensytywnego Życia. </b>
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
~ niezalogowany
9 czerwca 2013r. o 20:16
BoEna napisał(a): Kochanowski

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
...
A serce swej pociechy darmo upatruje.


:*
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
10114
#alter nieaktywny
10 czerwca 2013r. o 12:41
cykl WIERSZE O PAŃSTWIE :)

Julian Tuwim

Panie Ministrze Spraw Wewnętrznych!
Dla słowa żywiąc kult i cześć,
Pozwalam sobie, w strofach dźwięcznych,
Interpelację pewną wnieść.

Otóż: czy Panu Ministrowi
Wiadomo, że od wielu lat
Ferajna durniów i szumowin
Fałszywe słowa puszcza w świat?

Czy Pan Minister nie uważa,
Że zbrodnia ta, powszechna już,
Na wielkie straty skarb naraża,
Skarb (mówiąc szeptem) ludzkich dusz?

I co zamierza Pan Minister
Uczynić, żeby szajka kpów
Przestała raz uprawiać system
Jawnego podrabiania słów?



Dopisane 10.06.2013r. o godz. 12:41:

"Au fond"... To twoje słówko częste
Bardzo nam przyda się. "Au fond"
Znaczenie właśnie ma i sens ten,
Który mi głupcy spaczyć chcą.

Au fond - to tam, gdzie rdzeń i sedno;
Gdzie sprawy grunt i spód; to coś,
Co samo przez się jest i jedno;
Idea, przechodząca wskroś.

Au fond - bez miejsca jest i czasu,
A ma pierwotną siłę swą:
Sumienie rzeczy, co z nakazu
Dna duszy płynie. Więc - au fond.

Jest w rządach, władzach i urzędach,
I w tych, co światem rządzić chcą,
Dogłębne zło, wyrosłe w błędach -
I ja to widzę: tam, au fond.

<b> Poezja Królową Sensytywnego Życia. </b>
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
10897
#Anonim10897 nieaktywny
10 czerwca 2013r. o 17:01
Andrzej Kosmala "Sen , jak dym"

W ten letni dzień przy mnie ty
idziesz jak cień
spełniasz sny
na tej plaży chcę pomarzyć
gdy tak w zadumie patrzę na bezkresną dal

I nagle piach nie ten sam
i morze gra setką barw
a to słońce tak gorące
to chyba tutaj kiedyś był na świecie raj


To był tylko sen
przyśniony nagle
rozwiał się jak dym
pognany wiatrem
za mną tysiąc mil
zerwany film
i powrót na twój brzeg

To był tylko sen
nic się nie stało
pozostało snem
co zostać miało
nawet słońca blask tak szybko zgasł
gdy znów od morza powiał zimny wiatr

Nie pytaj mnie, co ci dam
gdy weźmiesz mnie w podróż tam
gdzie to słońce tak gorące
gdzie kiedyś musiał być na świecie chyba raj

To był tylko sen.....

:* :*


Dopisane 10.06.2013r. o godz. 17:01:

"Klucze do szczęścia" tekst pios.w wyk.Edwarda Hulewicz

Każdy ma do szczęścia klucze
W dłoniach nosi losy swe
I niejedną przejdzie próbę
Aby klucz nie zaciął się
Każdy ma do szczęścia klucze
Lecz nie każdy szczęście ma
Długo czasem drogi szuka
Szuka nocą i za dnia

Szczęście czeka ciebie
W nadchodzącym dniu
Czeka właśnie obok
Czeka blisko tu
Szczęście niedaleko
Może już je znasz
Może się uśmiecha
Szczęście to jest gra

Każdy ma do szczęścia klucze
Złote drzwi otworzyć chce
Drzwi jedyne i posłuszne
W których klucz nie zatnie się
Każdy ma do szczęścia klucze
W dłoniach własnych klucze ma
I zdobywa wielką sztukę
Jak się z losem w szczęście gra

Szczęście czeka ciebie
W nadchodzącym dniu
Czeka właśnie obok
Czeka blisko tu
Szczęście niedaleko
Może już je znasz
Może się uśmiecha
Szczęście to jest gra
Zgłoś do moderacji Odpowiedz
Wypowiedz się:
Jeśli zostawisz to pole puste przypiszemy Ci losową ksywę.
Publikacja czyichś danych osobowych bez zezwolenia czy użycie zwrotów obraźliwych podlega odpowiedzialności karnej i będzie skutkować przekazaniem danych publikującego organom ścigania.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku. Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.