Chłopcy z Placu Broni

Chłopcy i dziewczyna

Ona jest moim najlepszym przyjacielem
Świętuję z nią każdy dzień
Nawet gdy nie ma nikogo
Zawsze słyszę jej dobre słowo
Kocham Cię

Ona potrafi zrozumieć każdy błąd
Jesteśmy razem na dobre i na złe
Gdy przyjdzie czas odejdę z nią
Odejdę jak najdalej stąd, jak najdalej stąd

Jestem szczęściarzem
Jestem szczęściarzem

Nigdy nie zamyka przede mną drzwi
Zawsze mogę do niej
Zawsze mogę do niej iść
Nawet gdy nie ma nikogo
Zawsze słyszę jej dobre słowo, dobre słowo
Kocham Cię

Ona potrafi zrozumieć każdy błąd
Przecież jest moim najlepszym przyjacielem
Gdy przyjdzie czas odejdę z nią
Odejdę jak najdalej stąd, jak najdalej stąd

Jestem szczęściarzem
Jestem szczęściarzem

:)




Dopisane 12.06.2013r. o godz. 22:48:


Mam tę płytę, jest cudowna!
Kiedyś się zapodziała i... jakież było zdumienie moich synów, gdy spytałam: "gdzie jest "Krzyż"?"
;)

magnum44 napisał(a): Chłopcy z Placu Broni

Znam znam :)




Dopisane 12.06.2013r. o godz. 22:57:

I To!

alter napisał(a): .... A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie?

No właśnie , teoria Harameina , którą przeczuwłał Leśmian , podobnie jak Einstein ... i wiele innych, pięknych Kobiet ( żart oczywiście :) ) tłumaczy próżnię, harmonię wektorową , połączenie muzyki i geometrii, kurde , jakie to wszystko jest wspaniałe ... gdyby nie ta po Kocham Bolec.Info ona, nbeoliberalna teozofia.

Bożesz Ty mój, czas na Apokalipsę. Pieprzyć biblijne przekazy , nie mówiąc o Koranie i innych wedach. Czas na powrót Jezusa ...


czas na powrót Jezusa .. kto wierzy ? ... ręka do góry ... Ty Calahanie? :)

Dobranoc :)

Zastosowana autokorekta

Pannazdzieckiem napisał(a):
czas na powrót Jezusa .. kto wierzy ? ... ręka do góry ... Ty Calahanie? :)

Ja :) obawiam się, że niedowiarkowie i tak Jezusa nie rozpoznają, nawet gdyby się z Nim spotkali twarzą w twarz!

alter napisał(a):

Pannazdzieckiem napisał(a):
czas na powrót Jezusa .. kto wierzy ? ... ręka do góry ... Ty Calahanie? :)

Ja :) obawiam się, że niedowiarkowie i tak Jezusa nie rozpoznają, nawet gdyby się z Nim spotkali twarzą w twarz!

Jak zwykle masz rację, ale są też tacy , którzy rozpoznają, wiara cuda czyni :)

Dobranoc :)

cykl WIERSZE O PAŃSTWIE :)

Julian Tuwim

Przez dzieje życia, jak melodia,
Jak eter, jak błękitny prąd,
Drga poetycka teologia,
Istnienia sprawująca rząd.

Ona: podziemna i nadniebna,
Ona: będąca w i śród,
Radosna, niecierpliwa, gniewna,
Rządczyni nietutejszych cnót.

Nieustający piorun bytu,
Fontanny niewidzialnej pył
(Rorate coeli!), dreszcz błękitu
W drutach i żyłach ziemskich sił.

I przeto, czcząc daleki ogień,
Ojczyzny naszej lotny ląd,
My - z wysokości Teologii
Piorunujemy ziemski rząd.


Dopisane 13.06.2013r. o godz. 14:54:

wiersz na miłe ciepłe popołudnie :)

Melodia

Konstanty Ildefons Gałczyński

Wskazała na piersi palcem,
swoim palcem, królem w pierścieniu,
i prosiła, żeby wierszem, żeby walcem
umuzycznić ją, rzewnie znieśmiertelnić.

Więc dotknąłem klawiszów palcami
dla tych rzęs, dla tych ust, dla tej ręki;
pod oknami i za oknami
zadźwięczały tony piosenki.

I pół świata stało się moim,
kiedym takty strof doskonalił —
o tych palcach pachnących powojem,
o wieczornych rzęsach Natalii.

Słowacki

Rozłączeni - lecz jedno o drugim pamięta;

Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku

I nosi ciągłe wieści. Wiem, kiedy w ogródku,

Wiem, kiedy płaczesz w cichej komnacie zamknięta;



Wiem, o jakiej godzinie wraca bolu fala,

Wiem, jaka ci rozmowa ludzi łzę wyciska.

Tyś mi widna jak gwiazda, co się tam zapala

I łzę różową leje, i skrą siną błyska.



A choć mi teraz ciebie oczyma nie dostać,

Znając twój dom - i drzewa ogrodu, i kwiaty,

Wiem, gdzie malować myślą twe oczy i postać,

Między jakimi drzewy szukać białej szaty.



Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,

Osrebrzać je księżycem i promienić świtem:

Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić i położyć

Pod oknami, i nazwać jeziora błękitem.



Potem jezioro z niebem dzielić na połowę,

W dzień zasłoną gór jasnych, w nocy skał szafirem;

Nie wiesz, jak włosem deszczu skałom wieńczyć głowę,

Jak je widzieć w księżycu odkreślone kirem.



Nie wiesz, nad jaką górą wschodzi ta perełka,

Którąm wybrał dla ciebie za gwiazdeczkę-stróża?

Nie wiesz, że gdzieś daleko, aż u gór podnóża,

Za jeziorem - dojrzałem dwa z okien światełka.



Przywykłem do nich, kocham te gwiazdy jeziora,

Ciemne mgłą oddalenia, od gwiazd nieba krwawsze,

Dziś je widzę, widziałem zapalone wczora,

Zawsze mi świecą - smutno i blado - lecz zawsze...



A ty - wiecznie zagasłaś nad biednym tułaczem;

Lecz choć się nigdy, nigdzie połączyć nie mamy,

Zamilkniemy na chwilę i znów się wołamy

Jak dwa smutne słowiki, co się wabią płaczem.

Nad jeziorem Leman, d. 20 lipca 1835 r.