I czemuż Ten, co śnieg stworzył i gwiazdy lepi z niego,
architekt snów i diamentów, w warsztatach swoich niebieskich
nie zrobi z mojego życia gwiazdy zamiast śniegu,
zdobiąc ją równie misternie w ostrza, gałązki i kreski?
Stałabym w środku tak cicho, jak gdyby mnie już nie było,
patrząc, jak się wkoło mnie dowcipna prześliczność zgęszcza,
a w każdym kancie tej gwiazdy me serce by głośno biło -
i drżałoby każde ostrze ściągając pioruny szczęścia,
aż On by sam się zadziwił żyjącej gwieździe szczęścia...
- M. Pawlikowska-Jasnorzewska
Pocałunek od losu
Wśród trosk wszelkich nawałnicy
żyć nam nie jest łatwo,
lecz? czasami, niespodzianie,
błyska szczęścia światło
aby czuły pocałunek
złożyć nam na czole
i poprawić na chwil kilka
ziemską naszą dolę?
Wtedy zjawia się na twarzy
uśmiech nieświadomie?
cieplej robi się na sercu,
w oczach mamy płomień
prostujemy nagle plecy,
podnosimy głowę
i czujemy się wyraźnie?
młodsi o połowę!
- Marcin Urban
Życia sens?!
Miłość ofiarowała mi się,
lecz ja cofnąłem się od jej oszustwa;
Bóg zapukał do mych drzwi i przestraszyłem się;
Wołała mnie ambicja lecz bałem się ryzyka.
Mimo to pragnąłem dać sens mojemu życiu.
Teraz już wiem,
że trzeba podnieść żagle i dać się zanieść wiatrom przeznaczenia dokądkolwiek zaniosłyby moją łódź.
Nadanie sensu życiu może doprowadzić do szaleństwa,
ale życie bez sensu jest torturą niepokoju i próżnych pragnień,
jest łodzią pragnącą morza i jednocześnie bojącą się go.
- Edgar Lee Master
.. Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie,
Jest w świecie serce, w którym żyję.
:) nie znałam... urocze :) Anki nigdy się nie zmieniają ;)
Nie ma duchów. Anioły ? Wierzę w ludzi a aniołami są dla mnie takie dobre duszyczki :) Aczkolwiek lubię legendy i baśnie o duchach, trolach, smokach, wiedźmach i tym podobnych :) można by rzec, iż otaczają nas takie postacie bo właśnie niektórym osobom przypisujemy cechy baśniowych istot :)
~aa napisał(a): :) nie znałam... urocze :) Anki nigdy się nie zmieniają ;)
Szczególnie te z uroczych piosenek ;) Znam kilka Ań! Wszystkie sympatyczne i co ciekawe także empatyczne :) aa, czy sprawdzałaś kiedyś, ile jest piosenek o Aniach? Choćby tylko na you tube? :)
~aa napisał(a):
Wierzę w ludzi
Kiedy się wierzy w ludzi, żyje się przyjemniej. Warto być optymistą. Nawet jeśli się na kimś zawiedziesz, to niczego nie zmienia w nastawieniu do życia... Bo ci, którzy zawodzą to zaledwie pojedyncze osoby :)
alter napisał(a): aa, czy sprawdzałaś kiedyś, ile jest piosenek o Aniach? Choćby tylko na you tube? :)
:) nie... myślę, że tyle samo co imienniczek ;)
Miałam na myśli wiarę w dobroć ludzi, którzy nie chcą albo nie umieją jej pokazać, a zawodzimy często toż to tylko ludźmi jesteśmy :)
Mariusz Lubomski
Spacerologia
Chciałem zrozumieć wilka wycie,
Zaszyłem się samotnie w las.
I wiodłem wilkołacze życie,
We wnyki wchodząc raz po raz.,
Chciałem zrozumieć co ptak śpiewa,
Dotykać czasem rąbka chmur,
Przesiadywałem więc na drzewach,
Skończyło się porażką znów.
Minęła naiwności pora,
To było dawno a od wczoraj.
Mam ręce w kieszeniach,
A kieszenie jak ocean
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem, gdzie żyję, dobrze wiem.
Mam ręce w kieszeniach a kieszenie jak ocean,
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem gdzie żyję, dobrze wiem.
Była raz chwila uniesienia,
I wchłonął mnie radosny tłum,
Poczułem z ludźmi serca drżenie,
Lecz w oczach ich był tylko lód.
Kiedyś ujrzałem ranną zorzę
i wyciągnąłem do niej dłoń,
Tak blisko byłem głębin morza,
w kałuży tkwiłem jednak wciąż.
Wynik doświadczeń i poznania,
oduczył mnie utożsamiania
Mam ręce w kieszeniach,
A kieszenie jak ocean
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem, gdzie żyję, dobrze wiem.
Mam ręce w kieszeniach a kieszenie jak ocean,
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem gdzie żyję, dobrze wiem.
Patrzę na ludzi, z brzegu stoję,
a wielką wodę w piersiach mam.
Zaglądam w lustro ze spokojem,
bo wiem, że to jest światła gram.
Gdy mi gorączka nagle skacze,
w kieszeni mam dla pięści chłód.
Gdy na swojej drodze śmierć zobaczę,
wykrzyczę: ta ma lekki chłód.
A póki co, spacerologia,
to moja jest ideologia.
Mam ręce w kieszeniach,
A kieszenie jak ocean
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem, gdzie żyję, dobrze wiem.
Mam ręce w kieszeniach a kieszenie jak ocean,
Powoli chodzę i rozglądam się.
Kieszenie jak ocean a ręce mam w kieszeniach,
Dlatego wiem gdzie żyję, dobrze wiem.
:) jak się kiedyś dzieci bawiły ...
:) plastusiowy świat
:) taki mały spacerek wstecz ;)
"Teraz już wiem,
że trzeba podnieść żagle i dać się zanieść wiatrom przeznaczenia dokądkolwiek zaniosłyby moją łódź." Nie wiem po jakim morzu płynie moja ale co rusz wpada w jakiś wir aż w głowie się kręci ;)
aa napisał(a):
:) nie... myślę, że tyle samo co imienniczek ;)
To na dzień dobry kilka tych najfajniejszych... ;)
... i :)
Kiedy robiłem taką składankę na imieniny Anny, to znalazłem z kilkadziesiąt :)
miłego dnia :)
Dopisane 29.04.2016r. o godz. 08:13:
~ napisał(a): :) jak się kiedyś dzieci bawiły ...
Fajnie się bawili :)
Bigbitowo? ;)
Dopisane 29.04.2016r. o godz. 18:12:
Dokąd się wybierasz :)
Będzie chmurna, niespokojna noc, gdy przez okno na poddasze
Wejdzie blady, nie z tej ziemi gość i porządnie cię nastraszy
Zza pazuchy wyjmie skrzydła dwa, każe przymierzyć, potem powie
Masz czegoś chciał, wyrośniesz z tych przyniosę nowe
Pewnie będziesz chciał powiedzieć coś, coś wytłumaczyć, podziękować
Lecz w powietrzu się rozpłynie gość nim wykrztusisz choćby słowo
I nadziwić się nie będziesz mógł, kiedy rano następnego dnia dostrzeżesz
Dwie niewielkie harfy z białych piór na pościeli obok ciebie
Och, co to będzie za dzień, wyobraź to sobie
Och, w jednej chwili ty sam ogarniesz świat
Ludziom o tym opowiesz i znajdzie się dobry człowiek
Zajrzy w oczy życzliwie aż strach i powie tak
Z zasmarkanym nosem, z wierszem ciężkim jak siekiera
Gdzie się wybierasz
Głupio pióra stroszysz a tu płakać przyjdzie nieraz
Gdzie się wybierasz
Za lat siedem, osiem zgodzisz się na każdy kierat
Czemu nie teraz ?
Tylko patrzeć jak odbijesz się od równiny uprzykrzonej
I pofruniesz w górę, w górę hen, niebezpiecznie podniecony
A tu tak niewiele trzeba, by nie poradzić sobie z lotem
Najmniejszy brak zimnej krwi i ściągną cię z powrotem
Z zasmarkanym nosem, z wierszem ciężkim jak siekiera
Gdzie się wybierasz
Głupio pióra stroszysz a tu płakać przyjdzie nieraz
Gdzie się wybierasz
Za lat siedem, osiem zgodzisz się na każdy kierat
Czemu nie teraz ?
Dawno po Stachurze,sdm Wolnej Grupie Bukowiny Grechucie i wielu innym od Poezji śpiewanej nik tak mnie nie zachwycił jak zespół Domowe Melodie.Teksty super i co najważniejsze mój 6 latek śpiewa te teksty z wielką radością,
&list=PLYhTYa_16v0H0kgYruyP4ZXoVhuOSFXyA&index=2
polecam ich teksty
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.