:) byłam. A dla ciebie wszystko było poezją i nagle kc zaczęło przeszkadzać ? :)
To, że zrobiłeś się leniwy w kwestii poziomu to zauważalne :) mi można wybaczyć bo prosta dziewczyna jestem ale tobie... ;)

"...Tyś trędowaty wyrzutek nadgrobny,
z kołatką chodzisz pod bramami miast.

Twoje jest nic, jak wiatr nic nie posiada..."

Rilke... myślałam ,że już wszystko z jego poezji wkleiłam a tu takie coś... straszne jak mogłam go ominąć :)



:) dobranoc

aaco napisał(a):
mi można wybaczyć bo prosta dziewczyna jestem ale tobie... ;)

Nie nie, nie zgadzam się ;)

aaco napisał(a):
Rilke... myślałam ,że już wszystko z jego poezji wkleiłam a tu takie coś... straszne jak mogłam go ominąć :)

Właśnie tak, i może dlatego poziom spadł, bo to co sami lubimy już tu wrzuciliśmy? Ale, ja przyjąłem pokornie krytykę i spróbuję się zastosować :)

Ale jeżeli udało mi się jeszcze Cię zaskoczyć, to się bardzo cieszę :)
dobranoc :)

2014-12-22T16:50:35+01:00
Diabeł:

Jestem diabeł z piekła rodem,
Jestem wraz z królem Herodem,
Który mieczem stąd wymiecie,
Nowo narodzone dziecię.

anioł:

Jestem z nieba anioł Stróż,
Nie kuś diable żadnych dusz,
Idż do piekła tam twa rola,
I zejdż z nie swojego pola.

śmierć:

Ja przychodzę tu , bo muszę,
By zabrać Heroda duszę,
Za twe czyny, za twe słowa,
Śmierci należy się Heroda głowa.

pasterz:

Śpiewajmy bracia w zespole,
Tu na tym ziemskim padole,
Narodził się Zbawiciel,
Tego świata odkupiciel. ;) :*

aaco napisał(a): :) piękny wiersz E a twój masi przypomniał mi o wizycie u fryzjera ;) dzięks.

Aaco :) takie wiersze niosą naukę i radość.
Jednak w dzisiejszym szumie informacyjnym, najbardziej podobają mi się wiersze, które posiadają małą ilość słów, a głębokie przesłanie, jak choćby ten...

Nieobecność
Edmund Borzemski

Nieobecność
to kamień
rzucony w twarz człowieka.

Słowo
nie wszystkim wystarczy.
Nie jest pierwsze.

Patrzący - Rainer Maria Rilke.
(z „Księgi obrazów”)

Widzę, w drzewach rośnie burza,
która z niebios zachmurzonych

Veronese - Kobieta na wietrze
sięga okien mych strwożonych:
z dala słyszę rzeczy głosy,
lecz nie pojmę ich bez druha,
nie pokocham ich bez siostry.

Burza idzie i przetwarza,
przez las idzie i przez czas,
wszystko traci ciężar lat:
pejzaż jak w psałterzu fraza,
wieczność, siła i powaga.

Jakże małe, z czym walczymy,
jak wielkie, co walczy z nami;
gdy zjednamy się z rzeczami,
wielka burza nas powali, –
bez imienia, bez granicy.

Małe jest, co pokonamy,
małymi czyni zwycięstwo.
Rzeczy wieczne i niezwykłe
łatwo nam się poddać nie chcą.
To jest Anioł, co się zjawił
mężom w Starym Testamencie:
gdy cięciwy wrogów w walce
drżą i brzęczą jak metale,
czuje je między palcami
jak melodie strun zaklęte.

Kogo Anioł ten zwycięży,
co tak często niecha walki,
idzie prosty, dumny, mężny,
tą hartowną dłonią wsparty,
co, kształtując, go dotknęła.
Już zwycięstwa go nie nęcą,
chce być zwyciężany teraz
siłą coraz potężniejszą.

przełożył Andrzej Lam

alter napisał(a): Znam to... I bardzo dobrze rozumiem Rilkego :) Może znów powrócę do jego poezji :)

alter napisał(a): Patrzący - Rainer Maria Rilke.

Nie trzeba było długo czekać :)

Śmieszne

Anna Kamieńska

Jak to jest być człowiekiem
spytał ptak
Sama nie wiem
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności
być jeńcem drobiny czasu
a dotykać wieczności
być beznadziejnie niepewnym
i szaleńcem nadziei
być igłą szronu
i garścią upału
wdychać powietrze
dusić się bez słowa
płonąć
i gniazdo mieć z popiołu
jeść chleb
lecz głodem się nasycać
umierać bez miłości
a kochać przez śmierć
To śmieszne odrzekł ptak
wzlatując w przestrzeń lekko

E napisał(a):
Nie trzeba było długo czekać :)

No nie :) Wystarczy czasami, subtelny bodziec, i pozytywna reakcja ;)


Strofy - Rainer Maria Rilke

Jest ktoś, kto bierze wszystkich w swoje dłonie,
by mu przez palce płynęli jak piasek.
Ten najpiękniejsze wybiera królowe
i każe wykuć je w białym marmurze,
w melodii płaszcza spokojnie leżące;
i królów też dołącza do małżonek,
z tego samego kamienia wykutych.

Jest ktoś, kto bierze wszystkich w swoje dłonie,
jak marną klingę, aby się złamała.
On nie jest obcy, bo mieszka we krwi,
co naszym życiem, w nas szumi i drży.
Nie mogę wierzyć, że czyni niegodnie;
lecz wielu, słyszę, źle o nim powiada.

przełożył Andrzej Lam

alter napisał(a): Wystarczy czasami, subtelny bodziec, i pozytywna reakcja ;)

Trudno się nie zgodzić :)

Małżeństwo

Anna Kamieńska

Że tak im było dane
zestarzeć się jak świątkom przy drodze
tak samo spróchniali
tak samo
poorani mrozem i zawieją

Że tak im dozwolono
iść serce w serce
biodro w biodro
zmarszczka w zmarszczkę

Że tak im darowano
istnieć w sobie podwójnie
i milczeć wzajemnie

Że tak im dopuszczono
by nawet w sen wchodzili razem
on ją obejmował na poduszce
by o kamień snu nie zraniła stopy

Że tak ich wysłuchano
aby to on
czerwone jabłko niósł jej do szpitala
i ukląkł w jej ostatniej łzie

Skojarzyło mi się z filmem "Pamiętnik"