Witaj Motywacja...Józef Piłsudski tak rzekł:" Kto za młodu nie był buntownikiem , na starość będzie swinią" :D To tak na marginesie. Bunt , nie zgadzanie się na bylejakość życia to przywilej młodości. To świetnie ,że jesteś młody !! Nie zmarnuj młodości. To w młodości kładziemy podwaliny pod przyszłe , dojrzałe zycie. Wykuwamy swój cel , swoją pozycję na wszystkie lata , które przyjdą po krótkich latach młodości . Jeszcze jedno - nie trzeba być koniecznie doktorem czy doktorem habilitowanym , potem docentem ( tylko u nas ;) ) . Trzeba być świetnym fachowcem w tym , co się robi. I odpowiedzialnym za to co się wykonało czy powiedziało :D Ważne ,że chcesz oddzielić " ziarno od plew " . Miłego wieczoru :]

A Pele powiedział "pika jest jedna a branki są dwie"

BPM napisał(a):
Wystarczy zajrzec do dziel ojcow wspolczesnego liberalizmu: Grocjusza, Johna Locke'a czy Adama Smitha. Przeciwwage dla skrajnego indywidualizmu i subiektywizmu, ktory zawasze zagrazal liberalizmowi, stanowilo dla nich uznanie obiektywnego porzadku moralnego odkrywanego przez rozum i transcendentnego wobec subiektywnych pogladow jednistki. Ale czlowiek jest bez porownania glebszym i zlozonym od "homo politicus", uznaje, iz mniej jest w zyciu spolecznym elementu przymusu, tym bardziej zycie powinno byc arena dyskusji o eteyce politycznej i tym bardziej nalezy nasycic ja wartosciami.

Sęk w tym, BPM-ie , że gdyby dzisiejszym liberałom (?) przywołać poglądy "ojców" liberalizmu, uznaliby je za ultra konserwatywne.
To tak jak z traktatem paryskim z 1951r. i lizbońskim z 2009r., jeden powoływał Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, która miała sens, a drugi euro-kołchoz ...
Pozdrawiam, miłego wieczoru :)

~Iza napisał(a): jeden powoływał Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, która miała sens, a drugi euro-kołchoz ...

.
"Od chrzescijan, ktorzy na pierwszy rzut oka zdaja sie sobie przeciwstawiac, gdyz obrali odmienne drogi dzialania, Kosciol zada wysilku, by w duchu zyczliwosci i szacunku starali sienwzajemnie zrozumiec swe stanowiska i motywacje" (Pawel VI, "octogesima adveniens").
Uwazam, ze dialog o tym, co nas dzieli i co nas laczy, jest konieczny dla sprawnego funkcjonowania demokratycznego kapitalizmu. Nalezy probowac wiecej mowic o wolnorynkowej ekonomii.

BPM napisał(a):
(...) Uwazam, ze dialog o tym, co nas dzieli i co nas laczy, jest konieczny dla sprawnego funkcjonowania demokratycznego kapitalizmu. Nalezy probowac wiecej mowic o wolnorynkowej ekonomii.

Zgadzam się z Tobą :) , tylko trzeba się zastanowić, czy kapitalizm jeszcze istnieje, bo ja mam wrażenie, że to już socjalizm korporacyjny :D
Miłego :)

:D socjalizm korporacyjny ... hmm, uwielbiam mądrych ludzi.
Miłego dnia Droga Arystokratko :)

~Iza napisał(a): Zgadzam się z Tobą :) , tylko trzeba się zastanowić, czy kapitalizm jeszcze istnieje, bo ja mam wrażenie, że to już socjalizm korporacyjny

Mysle, ze nie uda sie zaprzeczyc z powodow -tak indywidualnych, jak spolecznych - ze z wielu wzgledow wlasnosc prywatna jest najlepsza forma wlasnosci. I - pomimo socjalistycznych teskonot niektorych - jest to klasyczne stanowisko zdrowej ekonomii spolecznej. Nie nalezy jednak przeakcentowac tego prawa, nadawanie mu charakteru prawa absolutnego, i mowic o "swietym i nienaruszalnym prawie wlasnosci. Kazdy czlowiek posiadajacy jakas wlasnosc nie jest jej absolutnym dysponentem (Jest tylko jeden jedyny Absolut. Jeden i Swiety. To On Stworca jest posiadaczem wszystkiego), lecz raczej - uzywajac wspolczesnego jezyka- menedzerem w przedsiebiorstwie. Taki menedzer w kierowanym przez siebie przedsiebiorstwie powinien realizowac podwojny cel: jednostkowy - zaspokojenie swoich potrzeb, oraz spoleczny - wspieranie zaspokojania potrzeb innych ludzi. Przede wszystkim ma on pelne prawo do posiadania wlasnosci pomagajacej mu w zaspokajaniu rozumnych potrzeb. Ale kto ma oceniac, ktore potrzeby sa "rozumne", a ktore nie? Panstwo? Otwiera sie w ten sposob ogromne pole do do naduzyc.

Ok, BPM-ie, ale mówiąc o nienaruszalności praw własności i dziedziczenia, raczej myśli się o relacjach człowiek -człowiek :) . Socjalizm korporacyjny w znaczeniu takiego rozproszenia akcjonariatu, który w rezultacie daje brak realnego właściciela, a to skutkuje rzeczywistą i jedyną władzą zarządu - świetnie, bądź mniej świetnie ;) opłacanych pracowników ( nadzór rad nadzorczych można między bajki włożyć) :D.
W takim układzie czy to jest własność państwowa, czy korporacyjna nie ma istotnego znaczenia. Liczy się tak naprawdę " narodowość" kapitału, bo pieniądz ma swoją narodowość, która wyraźnie ujawnia się w kryzysie.
Pozdrawiam :)