Co kiedyś mieściło się w TuKawce?

Mówi się, że dworzec w Bolesławcu powstał w 1845 roku. To prawda... ale nie do końca.

Dworzec PKP w Bolesławcu (fot. Bolec.Info)

Był lipiec 1903 roku. Na biurko dyrektora Królewskiej Dyrekcji Kolei Żelaznych w Breslau trafia projekt rozbudowy kilkudziesięcioletniego dworca kolejowego w Bunzlau. Miejscowi kolejarze skarżą się, że telegraf, jedno z podstawowych narzędzi w ich pracy, zajmuje jedynie mały pokoik, podczas gdy potrzeby są znacznie większe. Gdy niemal 60 lat temu ruszała budowa dworca, telegrafów w Bunzlau jeszcze nie widziano i nikt raczej nie zakładał, że już wkrótce staną się nieodzowne. Gdy tak się jednak stało, telegraf trafił do małej salki we wschodnim skrzydle budynku i stawało się to coraz mniej wygodne.

Tymczasem telegraf jest sprawą absolutnie kluczową. Telefon stacjonarny na niemieckim Śląsku wciąż jest dostępny głównie w urzędach, więc to telegraf pozwala szybko nawiązać kontakt z innymi dworcami. Gdy na kolei dochodzi do wypadku, pociąg notuje opóźnienie z powodu trudnej pogody, wichura zwala drzewo na tory lub ma miejsce inna sytuacja awaryjna, kolejarze tylko dzięki niemu mogą przekazywać sobie informacje o tym, co się dzieje i co można zrobić. Gdyby na dworcu wybuchł pożar, telegrafiści mogą się ewakuować dopiero jako jedni z ostatnich, ponieważ to oni musieliby zaalarmować inne miasta o zagrożeniu. 

Dyrekcja zatwierdza projekt... ale budowa nie rusza od razu. Wielka rozbudowa bolesławieckiego dworca rusza dopiero po dwudziestu latach i nie do końca wiadomo, skąd wzięło się to opóźnienie - poważne, i to nawet jak na polskie standardy. Wiadomo jednak, że na początku XX wieku kolejne linie kolejowe wyrastały na Dolnym Śląsku jak grzyby po deszczu, a w 1914 roku Niemcy wplątały się w ogólnoświatową wojnę i miały inne wydatki. Cesarstwo Niemieckie wojnę przegrało, straciło sporo terytoriów, zamieniło się w republikę i pogrążyło się w monstrualnej inflacji. 

Inflacja na szczęście została zahamowana, więc rozbudowa ostatecznie rusza i w maju 1926 roku można już zobaczyć jej efekty. Dworzec ma teraz nowy hol, wyłożony w niemal każdym możliwym miejscu zielonymi, ceramicznymi kaflami. W trzech okienkach kasowych zamontowano blaty obrotowe, a dworzec ma dwie poczekalnie - jedną dla klas 1 i 2, drugą dla klas 3 i 4. Do skrzydła wschodniego jest też dobudowana niska dobudówka, w której umieszczono bezcenny telegraf. Telefon jest już bardziej rozpowszechniony, niż kiedyś, ale telegraf nadal jest w powszechnym użytku.

Po 96 latach od tamtych wydarzeń, również w maju, w dawnej kabinie telegrafistów rozpoczyna działalność kawiarnia TuKawka. Jest pierwszą kawiarnią w długiej historii dworca, ale to nie ona otwiera historię dworcowej gastronomii. Zaraz po II wojnie światowej dworcową restaurację uruchomił polski osadnik, Tadeusz Kozłowski. Zaangażowany w działalność PSL-u, wówczas największej partii antykomunistycznej, został zmuszony przez ubecję do wycofania się z udziału w "wyborach" do Sejmu Ustawodawczego, wypisania się z partii i opuszczenia miasta. Przez wiele lat na dworcu działał niewielki bufet, ale ostatecznie został zamknięty przed wielkim remontem kapitalnym całego dworca, mającym miejsce przez cały okres pandemii Covid-19. A teraz jest kawiarnia :)