2 grudnia 2012r. godz. 18:26, odsłon: 18032, BolecMama

Koniec świata?

21 grudnia 2012 roku – tego dnia wszystko się zacznie… albo się skończy… albo chociaż zacznie się kończyć - pisze BolecMama.

21 grudnia 2012 roku – tego dnia wszystko się zacznie… albo się skończy… albo chociaż zacznie się kończyć. Nie do końca wiadomo jak będzie wyglądał koniec i koniec końców niekoniecznie świat musi skończyć się nagle. Zresztą są tacy, którzy każdą kończyną podpiszą się pod twierdzeniem, że kończenie się świata jest procesem nieskończonym… Jaki koń jest każdy widzi, ale jaki będzie koniec?

Słyszeliście o rychłym końcu świata? Jasne, że słyszeliście. Nie jest to wprawdzie pierwsza rzekoma data końca świata, ale wydaje mi się, że jest to „koniec” o straszliwym wręcz potencjale… marketingowym. Ileż to gazet już się sprzedało dzięki chwytliwym tytułom tyczącym się końca świata, w ilu filmach i grach pojawiał się ten motyw. Ostatnio w moje ręce trafiła nawet książka zatytułowana „Jak przeżyć kataklizm roku 2012”. Pouczająca lektura, w sam raz dla miłośników filmów katastroficznych. Koniec świata próbuje również wykorzystać pewna sieć sklepów „nie dla idiotów”, tworząc wyjątkowo słabą kampanię reklamową. A im bliżej tego końca, tym większej ilości podobnych pomysłów możemy się spodziewać. Zresztą komercyjny potencjał „końca świata” fantastycznie zauważył już Douglas Adams w swojej kultowej „Restauracji na końcu wszechświata”.

Pamiętam dość dobrze poprzedni ważny koniec świata, który przeżyłam. To był bodaj rok 1999, kiedy to wg. Nostradamusa na ziemię miał stąpić niejaki „król grozy” i zrobić jedną wielką rozpierduchę. Od tego czasu minęło już całkiem sporo czasu, sporo też na świecie w międzyczasie rozpierduch różnorakich, ale króla grozy jak nie było tak nie ma…

Swoją drogą to dość zabawne. Nasza cywilizacja liczy już ładnych kilka tysięcy lat, a naukowcy (i teolodzy) spierają się stale i nie mogą dojść do porozumienia w kwestii tego jak nasz świat powstał. A przecież materiału badawczego mają wszędzie pod dostatkiem. Więc jak można mówić o jakiejkolwiek naszej wiedzy dotyczącej końca świata? Zresztą czy ten nasz świat aby na pewno kiedykolwiek skończyć się musi? Cóż to za pedantyczna wręcz obsesja w poszukiwaniu początku i końca, tak by móc coś co jest niezwykle skomplikowane swoim małym rozumkiem objąć. Wariactwo totalne.

Już dużo lepiej i sprawniej niż szukanie początków i końców idzie nam szukanie dziur. Szukanie „dziury w całym” to przecież nasz sport narodowy, przez Bolesławian również uprawiany z pasją. Nie zdziwiłabym się wcale, gdyby za kilka tysięcy lat naukowcy odnaleźli jakieś tajemne pisma znad Wisły, taktujące o wspomnianych dziurach, i zaczęli bać się tak, jak teraz wielu boi się kalendarzy sprzed wieków.