" Na tym sprośnym świecie [...] jest się czyjąś żoną albo czyjąś dziwką - albo na najlepszej drodze do stania się jedną czy drugą. A jeśli nie pasujesz do żadnej z tych kategorii, dają ci do zrozumienia, że coś jest z tobą nie w porządku "
"Świat według Garpa "
Dopisane 02.03.2014r. o godz. 20:42:
"Chcę być z Tobą sam na sam " Bogdan Olewicz
Być, z Tobą sam na sam
Chcę być z Tobą sam na sam
Ja taki kaprys mam
Czy zechcesz być ze mną sam na sam
A ja Tobie gwarantuję, że nie będzie wcale nudno nam
O, sam na sam
Być tylko sam na sam...
Choć, cichcem się wymkniemy
I razem na dachu usiądziemy
Tam tylko deszcz marcowy o dachówki będzie grał
A ja z Tobą na tym dachu
Sam na sam, na sam, na sam
Księżyc zza chmur, gwiazd srebrnych sznur
Brak mi tych bzdur, brak mi tych bzdur kochanie
Tańczyć razem w deszczu
Sam na sam, na sam, na sam
Jeśli Ci fantazji brak, fantazji brak
Zatańcz razem ze mną tak...
Być z Tobą sam na sam
Chcę być z Tobą sam na sam
Ciągle pełen gości dom
Ja błagam - zrób coś, żeby poszli stąd
Nie chcę przecież wiele
Tylko sam na sam dziś wieczór ze mną bądź
O, sam na sam
Być wreszcie sam na sam
Ja taki kaprys mam
Czy zechcesz być ze mną sam na sam
A ja Tobie gwarantuję, że nie będzie wcale nudno nam
:D :D
Dopisane 03.03.2014r. o godz. 18:31:
"Muzyka Twoje imię ma" - Andrzej Kuryło
Daleko gdzieś i blisko tak,
ukrywa się muzyka ta
Na co dzień zapomniana trwa,
w sercu gdzieś tam na dnie.
Pod jej dotknięciem cały świat,
znów jest miłości wielkiej wart.
Trącona struna marzeń drga,
życie ma smak i sens.
Od święta od wielkiego dnia,
muzyka twoje imię ma
muzyka twoje imię ma
i tylko ja coś o tym wiem.
Gdy z powszedniości szarych ram
wyjmuję obraz, który znam.
Muzyka twoje imię ma,
czy tego chce, czy nie, czy nie.
Czasami mi brakuje tchu
i sen się staje cieniem snu
Przez palce cicho dzień po dniu
cieknie czas tak jak łza.
Lecz gdy już północ obok jest
i świat się składa z bicia serc
Ten nie uchwytny dźwięk jak wiersz,
wkrada się między nas.
Od święta od wielkiego dnia,
muzyka twoje imię ma
muzyka twoje imię ma
i tylko ja coś o tym wiem.
Gdy z powszedniości szarych ram
wyjmuję obraz, który znam.
Muzyka twoje imię ma,
czy tego chce, czy nie, czy nie
"Wierz mi, wierz, ta wyspa jest.
To gdzieś tu, gdzieś blisko już.
Uwierz w to i pomóż mi, pomóż ją odnaleźć.
Tam już rąk nie zranisz swych,
napalm tam nie zakwita krwią,
ani też na wyspie tej nikt nie sadzi drzew kolczastych, drutów.
Tam noce spokojne, tam tylko spadają race gwiazd,
na szczęście to, trzeba wierzyć im.
Tam dni są słoneczne, tam łąki zielone,
chłopcy z nich rwą kwiaty swym ukochanym.
Musisz uwierzyć mi, że jest taka wyspa pod skrzydłami ptaków,
gdzie dziecko bez trwogi spogląda w gęstwinę białych chmur,
bo wie, że z nich tylko deszcz.
Wierz mi, wierz, ta wyspa jest i nasz tam będzie domu dach,
nasze drzwi do których nikt nocą nie zapuka.
Wierz mi, wierz, ta wyspa jest póki ty jesteś ze mną tu.
Może brzeg nad Wisłą jej, może jest nią właśnie twa ojczyzna."
Daj Bóg ślepemu wzrok wrócić,
Plecy wyprostować garbusom.
Daj Bóg trochę Bogiem pobyć,
A krzyża uniknąć katuszy.
Daj Bóg, o władzę nie walczyć,
Nie być gierojem na biesiadzie.
Nie kraść, ale bogatym być,
Choć to niemożliwie w zasadzie.
Daj Bóg być czerstwym kołaczem,
Niejadalnym dla żadnych drani,
Nie być ofiarą, siepaczem,
Ani żebrakiem, ani panem.
Daj Bóg mieć ran szarpanych mniej,
Kiedy będą krwawe starcia,
I cudzych krajów daj więcej,
A swojego - by nam nie stracić.
.
Daj Bóg, żeby kraj rodzinny
Cię w tył nie kopnął butem własnym.
Daj Bóg, żeby miłość żony
Wskutek biedy twojej nie zgasła.
Daj Bóg, kłamcom ryja stulić,
Gdy Boży Głos zabrzmi w hałasie.
Daj Bóg, by Chrystusa odkryć -
Niech by i w żeńskiej hipostazy.
Nie krzyż - idolów niesiemy,
A jak zginamy się ubogo!
By nie rozpaczać we wszystkim,
Daj Bóg nam chociaż trochę Boga.
Daj Bóg nam wszystkim wszystkiego
Natychmiast, żeby bez obrazy.
Daj Bóg wszystkiego - lecz tego,
Co nas nie zhańbi i nie zdradzi.
W tym pokoju ciemnym i niskim
umieram z śmiertelnej rany,
że nie jestem nikomu bliska,
że nie jestem przez nikogo kochana.
A chcę wielkiego kochania,
chcę pić radość i wino jasne;
smutek od serca odganiam,
na wroga bez gniewu patrzę.
Chcę ludziom dawać ochoczo
jasność i śpiew, co są we mnie,
jak nowożeńcom, gdy kroczą
przez cerkiew w światła ulewie.
Bo moja płomienna młodość
i moja dusza skrzydlata,
i serce, co bije tak mocno,
jak wicher mnie niosą nad światem.
przekład : Anna Świrszczyńska
Dopisane 06.03.2014r. o godz. 21:13:
Jeszcze jeden piękny wiersz rosyjskiego poety :D
Romanca zimowa - Innokientij Annienskij
Rtęć nam zastyga w słupek znikomy
I dmie po nocach wicher nieznośny.
Jeśliś przypadkiem słyszał, zapomnij,
Jak nadłamane skrzypią gdzieś sosny.
Sam jeden, świecąc świecę niezgrabną,
Spoglądasz w ciemną szybę wytrwale.
Nie myśl już o tym, co było dawno,
Jeśli potrafisz, nie myśl już wcale.
Wiatr nie ustanie, choć zadmie ciszej…
I czas zrozumieć… O to się staraj!
Czyż się nad nami inna kołysze
Niż w owym czasie lira zegara?
przełożył Adam Ważyk
Dopisane 06.03.2014r. o godz. 21:19:
Kocham cię, Rosjo - Jewgienij Jewtuszenko
Ja się nie bawię z demokratę,
gdym zagranicą (to się zdarza)
przez skórę czuję, jak się brata,
każdego ziemi tej nędzarza.
Ja się nie bawię w humanistę,
gdy – gdzie żywopłot się rozkracza,
(harmonia rżnie, to oczywiste!)
rani me serce pieśń wieśniacza.
Ja się nie bawię w liberała,
jeżeli chcę, by, przede wszystkim,
życie nikomu nie zabrało
praw jego, choćby z małym zyskiem.
Ja się nie bawię w patriotę,
jeżeli, wśród wilczego grona,
chrypię gdzieś w tajdze, pośród błota:
„Kocham cię, Rosjo ma rodzona”.
Nie bawię się w kosmopolitę,
co w zgodzie żyje z całym światem;
żal, gdy paryski targ przekwita,
razem ze starym mym Arbatem.
W nic się nie bawię i nie łamię
i od nikogom niezależny,
czy w chacie, czyli też w wigwamie,
na scenie, czy – gdzie szynk przybrzeżny.
I, choć nie w smak to demagogom,
co dzień szafuję swą osobą:
za wolność ginę, chwała bogom!
za prawo bycia – samym sobą.
przełożył Andrzej Cesarz
Dopisane 09.03.2014r. o godz. 19:26:
Liryczny Terrorysta - KARTKA Z KALENDARZA
Wstał rano do pracy,
harować za marne grosze,
bo taki los mu zgotowali rodacy
traktując go jak prosię.
Otwiera lodówkę, tam tylko parówki,
a za ścianą głodna rodzina:
schorowana żona, dwie córki
i ma jeszcze syna.
Po drodze mija sprzedawcę kwiatów
doglądającego swe kwiaty.
Policja łapie dwóch małolatów
wymierzając im srogie baty.
Dziś jest dzień wynagrodzenia.
Musi kupić żonie drogie leki
i dzieciom coś do jedzenia,
choć nie ma pieniędzy rzeki.
Wraca do domu, wita rodzinę,
kładąc na stole małe zakupy.
Dzieci go widząc robią słodką minę.
Tylko dzięki nim życie nie jest do dupy.
Tak minął kolejny jego dzień,
następna kartka z kalendarza.
Zostaje z niego powoli cień,
bo tak w kapitalizmie się zdarza...
**
Liryczny Terrorysta - (ANTY)SYNDYKALISTA
Chodźmy na ulicę, zróbmy bezmyślną rewolucję.
Nie będzie istnieć coś takiego jak bieda!
Nie będzie też sprzedawcy, który chleb sprzeda,
zlikwidujemy od razu także policję.
Po co ktoś kto złapie mordercę?
Po co kolejarz, który pociąg prowadzi?
Po co lekarz, który w sprawie doradzi,
albo co gorsza zoperuje serce?
Po co nam państwo? Zróbmy anarchię!
Nie będzie wtedy żadnego państwa.
Po co komu potrzebna gwałciciela sprawa?
Zróbmy w każdej fabryce lokalną monarchię!
**
Liryczny Terrorysta - DO OBYWATELA
Prosty człowieku, który ciężko pracujesz,
zobacz jak sobie życie w tym kraju marnujesz.
Podnieś się! Wstań! Walcz z tym wyzyskiem
jeśli trzeba czynami, nie tylko pyskiem.
Wstańmy i idźmy, a nam się uda,
bo to opcja realna - nie żadne cuda.
Wszyscy razem, a ich pokonamy
i to co nasze w mig odzyskamy.
Odwagi Towarzysze nam potrzeba,
a nie będziemy wiedzieć co to głód i brak chleba.
virgo napisał(a): Jeszcze jeden piękny wiersz rosyjskiego poety :D
Rosja ma bardzo wielu wspaniałych poetów, i co ciekawe często byli to przyjaciele Polski. Poeci, ogólnie artyści Polscy zawsze mieli bliskie kontakty z artystami z Rosji. Podobnie jest z narodami, społeczeństwem, nie licząc radykałów. Artyści, pisarze, poeci to bardzo świadoma politycznie, historycznie grupa Rosjan. Szkoda, że Putin wolał brylować w podwórkowych bójkach, i czytaniu Main Kampf w oryginale, zamiast wspaniałej Rosyjskiej literatury pełnej myśli wolnościowej, i demokratycznej. :)
Polska - Siergiej Jesienin
(tytuł oryginału - ros. "Польша")
German airship bombing Warsaw
...czerwone krople palą polskie miasta...
Nad Polską chmura dziś krwawa zawisła,
I czerwone krople palą polskie miasta.
Ale świeci się w blasku dawnych wieków gwiazda.
Pod falą purpurową, wzburzona, płacze Wisła.
Koło historii zatacza wciąż swój krąg,
Na wadze wojny waży się każdy rok.
Zwycięzcy też za czynów jego tok
Sam jego wróg potrafi złożyć hołd.
O Polsko, śnie świetlisty w wilgotnej Kościuszki celi,
Niewolnico w zgliszczach aureoli.
Widzę: armaty twoje ładuje Mickiewicz.
Potężną ręką poprułaś sieci co niewolą.
Choć palą się ojczystych krain zręby,
Lecz słychać już dzwon zwycięstw w modlitwach kościoła
... a tutaj fragment Lermontowa! "Anioł Śmierci"
I odtąd władzy jego siła
Przez wieki się nie odmieniła;
Przeminął ból i smutek twardy,
Jak przemijają widma senne;
Dla ziemi dzisiaj ma pogardy
Uczucie zimne i bezdenne.
Za śmierć lubego zapałało
Pragnienie światu mścić całemu,
I nienawiścią w nim zawrzało
To, co w miłości czuł ku niemu.
I odtąd on nieskończoności
Bezmiary — jak myśl — przelatuje
I wzrokiem jednym obejmuje
Stulecia stuleć i wieczności.
Lecz Anioł Śmierci, zawsze młody,
Dziś przestał duchem być osłody.
On poznał ludzi: "ci litości
Zasłużyć sobie już nie mogą,
Nie ulgę, ale bicze złości
Poniesie śmierć im w chwile srogą.
Okrutni oni i zdradliwi,
Nie cnoty, ale grzechu chciwi.
Nie cenią życia, klną je raczej..."
Tak dumał Anioł... mógł inaczej?...
Dziś nie omija z nim spotkania
Śmiertelnik z życia raz wyzuty:
Dwa miecze — oczu jego rzuty!
Na powitalny głos wołania
W jelitach drżą nam złe wyrzuty:
Na śmierć to jest błogosławieństwo,
A pocałunek — to przekleństwo!...
:)
Dopisane 10.03.2014r. o godz. 08:07:
Godna uwagi jest poetycka Powieść Wschodnia, ale to obszerne poetycko dzieło, warte jednak poświęcenia wolnego czasu.
"SZATAN"
(POWIEŚĆ WSCHODNIA) Lermontowa.
a to?
Wiersz Lermontowa, który bardzo wiele mówi!
"Sąsiad"
Michaił Lermontow
Ktokolwiek jesteś, smutny mój sąsiedzie,
Ja ciebie jak bliźniego kocham brata;
Mój przypadkowy druhu w biedzie,
Chociaż nas losów gra i więzień krata
Wieczną na świecie rozdzielą granicą,
Tu murem, później tajemnicą.
Gdy niknącego słońca blask rumiany
Purpurą barwi te ponure ściany,
I ze mną żegna się i gaśnie;
Gdy na brzęczącym wsparty karabinie
Szyldwach o miłej, ojczystej krainie
Marzy i marzy, potem zaśnie,
Wtedy opieram o mur swoje czoło,
I słucham - milczy już wszystko wokoło,
Twe śpiewy tylko dźwięki sieją.
Słów nie dosłyszę, ale brzmi w nich rzewnie
Tęsknota... dźwięki jęczą, płaczą rzewnie
I jak łzy się wciąż leją, leją...
Lepszych mych lat miłość, nadzieja, wiara -
Znów w duszy ockną się jak złota mara,
I myśl odnawia dawne dzieje.
I żyją znów me żądze i marzenia,
I kipi krew, i z oka, jak twe pienia,
Łza cicha wciąż się leje, leje.
Dopisane 10.03.2014r. o godz. 08:21:
SYBIR - druga "ojczyzna" wielu uciśnionych, okupowanych przez Rosję narodów. W kazamatach tak często rodziła się myśl, marzenie o wolności!
"Pismo na Sybir" - Aleksander Puszkin
Żywot wasz w kopalniach Sybiru
Niech płynie cierpliwy a dumny
Nie skruszą się marzeń kolumny,
Nie zginie bolesny wasz trud.
Nadzieja — nieszczęścia siostrzyca
Zawita do mrocznych podziemi,
I życie się wasze odmieni,
Nadejdzie, nadejdzie czas!
Przyjaźń i miłość do was spłyną
Mimo pomrokę i zapory,
Jak w wasze katorżne nory
Spływa mój wolny głos.
Więzienia runą, okowy opadną,
I wolność w radości zorzy
Hołd powitalny wam złoży
A bracia oddadzą wam miecz.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
