"Jeśliby chcieć najkrócej scharakteryzować system komunistyczny w Polsce - z tego punktu widzenia, który nas tu interesuje - można stwierdzić, że: - był zawsze represyjny, - był zawsze przestępczy, gdyż nie przestrzegał nie tylko norm prawa międzynarodowego, ale nawet własnej konstytucji - był zawsze gotów do użycia przemocy (także wojska) na skalę masową, zaś w swych początkach (1944-1956) - był zbrodniczy."
alter napisał(a): "Jeśliby chcieć najkrócej scharakteryzować system komunistyczny w Polsce - z tego punktu widzenia, który nas tu interesuje - można stwierdzić, że: - był zawsze represyjny, - był zawsze przestępczy, gdyż nie przestrzegał nie tylko norm prawa międzynarodowego, ale nawet własnej konstytucji - był zawsze gotów do użycia przemocy (także wojska) na skalę masową, zaś w swych początkach (1944-1956) - był zbrodniczy."
banderowcu z brakiem wlasnej wiedzy nie cytuj nieukow gorszych od ciebie, tylko zastanow sie nad tym w przyszlosci co wklejasz. nie mielismy systemu komunistycznego tylko socjalistyczny,nie mielismy partii komunistycznej, pzpr powstal ze zjednoczenia pps i ppr. konstytucje mielismy od 22 lipca 1952. prawa miedzynarodowego nie przestrzega ani unia ani usa do dzisiaj i ciagna nas za soba. bierzemy udzial w wojnach bez pozwolenia onz. pasywnie bierzemy udzial w konflikcie banderowskim i robimy wszystko aby wywolac konflikt z rosja.
twoja edukacja zajme sie pozniej na zyczenie uzytkownikow
"Losy żołnierzy batalionu „Zośka” nie różnią się od dziejów całego pokolenia. W czasie wojny poległa większość, ocaleli nieliczni. Ci zaś, którzy przeżyli stali się po wojnie „zaplutymi karłami reakcji” posądzanymi o szpiegostwo, kolaborację z Niemcami, skazywanymi za „przynależność do nielegalnej organizacji dążącej do obalenia siłą ustroju Polski Ludowej”. W ten sposób byli „Zośkowcy”, którzy przecież wskutek odniesionych w powstaniu ran byli inwalidami, zapełniali komunistyczne więzienia, w których tracili zdrowie fizyczne, psychiczne, czasem też i życie. "
"Rządzący Polską od 1944 roku komuniści nigdy przed 1989 rokiem nie poddali się demokratycznej weryfikacji wyborczej. Wszystkie wybory do Sejmu i rad narodowych oraz głosowania w referendach były sfałszowane. Rządzili w znacznej mierze przy pomocy przekupstwa i terroru. Aparat bezpieczeństwa był podporą i najważniejszą siłą w państwie, a władza policji politycznej – UB,a później SB – obejmowała wszystkie dziedziny życia publicznego.
Od chwili pojawienia się w połowie lat 70. XX wieku zorganizowanych grup opozycyjnych i pierwszych prób budowy niezależnych od państwa instytucji społecznych (również niezależnego ruchu kulturalnego) nastąpił wzrost sił milicji i Służby Bezpieczeństwa. Okres ten można porównać z przełomem lat 40. i 50. W 1971 roku w bezpiece było zatrudnionych 15 648 funkcjonariuszy, a dziesięć lat później – już ponad 25 tysięcy. W całym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych liczba pracowników wzrosła w tym okresie z ponad 107 tysięcy do 131 tysięcy.
Również systematycznie rosła wielkość utrzymywanej przez SB sieci tajnej agentury. W 1975 roku tajnych współpracowników było niespełna 20 tysięcy, w roku 1981 już co najmniej 35 265, a w końcu 1984 – prawie 70 tysięcy.
***
- Rozbierali nas do naga i ustawiali twarzami do ściany z rękami podniesionymi do góry, i bili nas wszystkich gumami. Kto upadł, polewali wodą i znowu bili – opowiadał jeden z uczestników robotniczego protestu w Radomiu w 1976 roku.
Prawdziwa liczba ofiar aparatu przemocy PRL w latach 70. i 80. trudna jest do ustalenia. Działacze opozycyjni, ludzie niepokorni, w latach 80. członkowie Solidarności, byli zastraszani, bici, zwalniani z pracy i uczelni, zmuszani do emigracji i mordowani, a cały aparat państwa robił wszystko, by chronić sprawców. Tak jak to było choćby z Grzegorzem Przemykiem, warszawskim maturzystą, pobitym na śmierć na posterunku MO w 1983 roku, czy krakowskim studentem Stanisławem Pyjasem, pobitym na śmierć przez „nieznanych sprawców”. Rzeczywistych sprawców tych oraz wielu innych przestępstw i zbrodni do dziś nie udało się wskazać i osądzić."
"Represje karne wobec osób duchownych i konsekrowanych w PRL w latach 1945-1989" - to temat konferencji, jaka odbywa się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Skala represji wobec duchownych była rozległa, z zabójstwami włącznie - przypomniał historyk dr Jan Żaryn."
alter napisał(a): "Losy żołnierzy batalionu „Zośka” nie różnią się od dziejów całego pokolenia. W czasie wojny poległa większość, ocaleli nieliczni. Ci zaś, którzy przeżyli stali się po wojnie „zaplutymi karłami reakcji” posądzanymi o szpiegostwo, kolaborację z Niemcami, skazywanymi za „przynależność do nielegalnej organizacji dążącej do obalenia siłą ustroju Polski Ludowej”. W ten sposób byli „Zośkowcy”, którzy przecież wskutek odniesionych w powstaniu ran byli inwalidami, zapełniali komunistyczne więzienia, w których tracili zdrowie fizyczne, psychiczne, czasem też i życie. "
masz niezle mozg przeprany, na temat powstania warszawskiego byly w szkolach lektury obowiazkowe. batalion zoska czy parasol byl wszystkim znany z tego co wiem.
wkleje tobie tutaj pierwszy lepszy link bo uwazam, ze lepszy tobie ktos znajdzie
http://www.newsweek.pl/historia/powstanie-warszawskie-w-prl-u,107058,1,1.html
rownie dobrze moglbyc rozwinac klamstwa, ze partyjni nie chodzili do kosciola.
o latach 80-tych nie pisz bo to lata demontazu prl za pieniadze usa, niemieckie i vatykanu
80% spoleczenstwa jest tak przeprana, ze prawdy nie wchlania
zostaje nadzieja w tych, ktorz to przezyli
sypanie linkami nic nie daje bo wszystkie linki naleza do tych, ktorym wyprano mozgi
dobra zmiana nas pozabija Qrwa mać[]http://wolna-polska.pl/wiadomosci/kontrowersyjna-szczepionka-oskarzana-o-spowodowanie-zgonow-2000-dzieci-usa-bedzie-obowiazkowa-polsce-2016-11
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
