Kiedy jak trad, jak czarna ospa
Pokryla Polske dzicz burszowska
Szturmowców, sturmerowskich "clerków";
Gdy generalskie Kaffeeepflanze
Zlapaly faszystowska france
I matkowaly bogom nowym:
Pierwszej Kohorcie czy Falandze
Ostatnich metów i szumowin;
Kiedy ministrom wystraszonym
Na murach pisal epitafium
Wódz, mlokos, gówniarz "przeswietlony"
Z mistyczna misja wprost z Monachium;
Gdy panowali na ulicy
Drobnomieszczanscy drobni dranie,
Juz znakomici "katolicy",
Tylko ze jeszcze nie chrzescijanie;
Gdy sie szczycili krzepa pusta,
A we lbie mieli groch z kapusta,
Gdy bili Zydów z tej tezyzny,
Tak bili, rozjuszeni chwaci,
Ze wiekszy wstyd byl za ojczyzne
Niz litosc dla mych bitych braci,
il
Julian Tuwim.
"Gdy zwiądł rozmaryn, kwiat prześliczny
polskiej paproci romantycznej
(Pamiętasz? “O, mój rozmarynie…“
I pierwsza łza gorąca spłynie,
że zakwitł… jest… więc ty do kwiecia:
“Rozwijaj się!” – i druga, trzecia,
a ty przynaglasz, szerzej, głośniej,
i płynie: “O, mój rozmarynie,
rozwijaj się!…” I tak miłośnie,
tak rzewnie kwiat na oczach rośnie,
i coraz więcej łez i wiosny
na rozmarynie, na miłosnym,
i ciągniesz: “Pójdę do dziewczyny” -
i śpiewasz: “Pójdę do jedynej,
zapytam się…”) -"
“A sio!” – jak mówią. “A ze szkody!”
…bo ja pamiętam Grzmot Majowy
i ogień wiary mojej młodej,
że się w tej Polsce ucieleśni
sen z czarodziejskiej opowieści,
jeśli się ziścił sen wiekowy…
Ale się prześnił… prędko prześnił.
“A sio!” powtarzam. “A ze szkody!”
Nie ma “aliansu”… “NIE MA ZGODY,
MOPANKU”.
Taki koniec pieśni.
Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę – bić się trzeba;
– O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony
Króle z panami brzuchatemi.
Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy „do ludności”, „do żołnierzy”
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić.
Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (…)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
„Bujać – to my, panowie szlachta!”
Oczywiście zdajesz sobie sprawę kim był Tuwim? Skąd mogły się wziąć jego poglądy, które wyraża w niektórych wierszach? Czym one były uwarunkowane? Ponadto generalnie piękna poezja Tuwima nie zawsze jest taka jednoznaczna :)
O wielki Boże et cetera,
Cóż to się ze mną stało nagle,
Że "duch" "sam siebie" już nie"zbiera",
Że opuściłem nagle żagle.
Tak mi coś...psiakrew, braknie słowa,
Tak mi się "poziom" duszy zsunął...
Że gdybym wiedział, gdzie się chowa,
Tobym jej w pysk z przekleństwem plunął...
Julian Tuwim
Powyżej przykładowo dostrzec można jakiś dylemat? ludzki dylemat, kiedy nie odczuwał w sobie pewności swoich racji :)
To nie liście i nie listki,
Nie listeczki jeszcze nawet -
To obłoczek przezroczysty,
Pozłociście zielonawy.
Jeśli jest gdzieś leśne niebo,
On z leśnego nieba spłynął,
Śród ogrodu zdziwionego
Tuż nad ziemią się zatrzymał.
Ale żeby mógł zzielenieć,
Z brzozą się prawdziwą zmierzyć,
Ściemnieć, smugę traw ocienić -
- Nie, nie mogę w to uwierzyć
Dopisane 14.11.2013r. o godz. 14:06:
I teraz pytanie! Czy jakikolwiek wiersz Tuwima można uznać za przystający do zdarzeń z Dnia Niepodległości? Może tylko drobne fragmenty. Przypomnę też, że Tuwim kulturalnie i mentalnie bardziej czuł się Polakiem, niż żydem :) Poezję pisał piękną...
Na Twoje pytania ...? stwierdzenia...? odpowiadam TAK ! Wiem kim był Tuwim,uważam ,że można odnosić się do Jego wierszy "pokazując " terażniejszość...:) Miło było znowu z Tobą wymienić się poglądami ale muszę się zbierac . Miłego popołudnia życzę.
#Pannazdzieckiem nieaktywny 14 listopada 2013r. o 15:12
Toście pojechali Panowie :) Nie znam się na poezji , ale to mi się podoba , oddaje rzeczywistość :
"Do prostego człowieka
(„Robotnik”, 7 października 1929)
Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę – bić się trzeba;
– O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony
Króle z panami brzuchatemi.
Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy „o ludności”, „o żołnierzy”
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić.
Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (…;)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
„Bujać – to my, panowie szlachta!”
Wpadaj częściej Kolego 217 :)
Ludzie w zasadzie myślą logicznie. Problem polega na tym , że operują na nie pełnych , bądź fałszywych informacjach. I dlatego taką logikę trzeba w du... ży kapelusz włożyć . Krzysztof Karoń.
Ciekawa analiza polskiej rusofobii w kontekście Marszu Niepodległości na podstawie artykułu pisarza rosyjskiego:
( ... ) Zdaniem Sadułajewa, Polacy nic się od tamtego czasu nie nauczyli i znów powtarzają ten sam negatywny scenariusz swoich dziejów: kraju słabego, niezdolnego być podmiotem własnej historii. Kraju, który wszyscy mogą podeptać, a on tylko piszczy. Dla Sadułajewa Polska jest negatywnym zwierciadłem, w którym powinna przejrzeć się Rosja, by wiedzieć, jakich błędów nigdy nie popełniać. Analizując zarówno dzieje Rzeczpospolitej, jak i patrząc na obecne środowiska rządzące w Warszawie, pisarz apeluje do rosyjskich elit:
Nie wolno wyrzekać się misji. Inaczej wpadniecie w nicość, tak jak Polska ( … ) półzdechły pies, którego depczą przechodnie, gospodynie oblewają wrzątkiem, a dzieci dla zabawy obrzucają kamieniami.
Linka do artykułu: http://wpolityce.pl/artykuly/67045-rosyjski-pisarz-polska-nie-dorosla-do-powaznych-wyzwan-wyrzekla-sie-swej-misji-i-dlatego-wpadla-w-nicosc
Pozdrawiam, miłego :)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
