Poezja w tańcu? :)




Dopisane 21.11.2014r. o godz. 10:03:

&index=3&list=PLA23B4332750E570E


Dopisane 22.11.2014r. o godz. 22:44:

Jan Twardowski - Kołysanka

Dobranoc wujku
dziki króliku
biedronko
komunizm uciekł jak zając
nie będziemy stać w ogonku
dobranoc wnuczku
widzisz byłeś uparty
a tylko jeden Darwin
pochodził od babci małpy



Dopisane 23.11.2014r. o godz. 00:00:

Nowa płyta! Mela Koteluk - Migracje (2014)!

Mela - :):)



:)

dobranoc :)


Dopisane 23.11.2014r. o godz. 10:35:

wywiad z Melą Koteluk.

http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,140251,17005484,Mela_Koteluk__Irytuje_mnie__gdy_ktos_widzi_we_mnie.html#TRwknd



Dopisane 23.11.2014r. o godz. 10:37:




Dopisane 23.11.2014r. o godz. 13:09:

Jak widać na załączonym obrazku Mela to klimatyczna, bardzo sympatyczna i atrakcyjna osóbka :)




Dopisane 23.11.2014r. o godz. 13:10:

To jeszcze jeden z Mozilem! Pieśń o szczęściu :)




Dopisane 24.11.2014r. o godz. 15:34:

Dwa teatry :) Są tam też kolejne części.

"Ludzie głupi! ludzie ślepi!"

Heinrich Heine


Ludzie głupi! ludzie ślepi!

Świat złożony z gadzin, z lisów!

Śmią zarzucać, żeś fałszywa,

Pełna gniewu i kaprysów.



Głupi ludzie, ślepi ludzie —

Zziębłym sercem, duszą chorą

Nie pojmują, jakim ogniem

Pocałunki z ust twych gorą.

Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz

***
"W pozgonne niebo nie wierzę"

Heinrich Heine


W pozgonne niebo nie wierzę,

Choć klecha o nim wciąż prawi,

Lecz oczom twym ufam szczerze,

Ich tylko światłość mnie zbawi.



Nie wierzę w Pana nad Pany,

Choć klecha głowę mi suszy.

Jam tobie tylko oddany,

Tyś Bogiem jest mojej duszy.



Nie wierzę w gusła prorocze,

W piekło i klątwy pogańskie,

Tylko w twe oczy urocze,

W twe serce wierzę szatańskie!

Przełożył
Aleksander Kraushar

Dopisane 24.11.2014r. o godz. 19:48:




Dopisane 25.11.2014r. o godz. 16:28:



miłego wieczorka :)

"Piosenka o Wiedniu"
Rudolf Sieczyński


Powraca jak sen, wspomnienie sprzed lat,
O Wiedniu Praterze dziś śnię.
Choć mija nam czas, i ludzie, i świat,
Do Wiednia myślami znów mknę.

Kto w Wiedniu raz był i wino w nim pił,
Kto walcem upoić się dał,
w Dunaju błękicie rozmarzył się skrycie,
raz jeszcze przeżyć by chciał.

Piosenki wiedeńskiej snuje się czar,
I widzę, i wciąż słyszę miejski gwar.

Wiedniu, mój cudny śnie,
Dziecięce, słodkie wspomnienie me.
Tę znaną piosnką z dawnych lat,
Dajesz mi spojrzeć swobodnie w świat.

Wiedniu, choć mija czas,
Wciąż przyjaźń serdeczna łączy nas.
Chwile radości, uśmiechów i łez,
O Wiedniu mój – to Ty!

(P.A. Wiedeń , cudowne miasto o każdej porze roku:))

fajny klimacik :)




Dopisane 27.11.2014r. o godz. 17:18:

... a to ciekawostka Fisz Emade :)

&list=RDteJtMRjR_tY#t=9


Dopisane 27.11.2014r. o godz. 17:22:

... i na miły wieczór :)

miłego




Dopisane 30.11.2014r. o godz. 09:29:

&list=RDGBRX6f-o7rU

:)


Dopisane 30.11.2014r. o godz. 20:18:

KLASYK - Leopold Staff

Walka o duszę i gardło
Wśród gniewu, smutku i śmiechu,
O myśl, o jadło, o tarło,
O śpiew, o wolność oddechu.

Złoto i błoto, porywy,
Upadki, wino i lura,
Ból, radość, mozół cierpliwy,
Chaos i bigos... Mikstura!

Aż gdy ostatnim udarem
Zastuka w trumny gwóźdź młotek,
Co było warem i żarem,
Wędruje w kurze bibliotek.

Giną doczesne naloty
Sympatii oraz niechęci,
Nikną przywary i cnoty,
Blednie się z wolna w pamięci.

Mat wszelki na dnie osiada,
Moszcz przeistacza się w massyk,
Z prawdy powstaje ballada,
Z człowieka robi się klasyk.

Co było siewne i żniwne,
Wzloty aniele, ariele,
W tomy zamienia się sztywne,
Oprawne w świnię lub cielę.

Na grzbiecie imię, nazwisko:
Litery grubo złocone...
A wewnątrz czcionek mrowisko,
Czarne, ruchliwe, szalone!

Rogate potworki biesie,
Wściekłe ciasnoty katuszą,
Zamknięte w kart marginesie,
Roją się, tłoczą i duszą!

Dłoń z nich nie zdejmie niczyja
Zapiętej klamry, co gniecie!
Nikt nie chce wetknąć w nie kija,
By je rozpędzić po świecie!

Gdy tam walk wiry i burze,
Zgiełk, życie, pęd i wichura,
Tu w drogiej swej kompaturze
Dostojna śpi kompatura.



Dopisane 01.12.2014r. o godz. 12:08:

Wisława Szymborska, Portret kobiecy

Musi być do wyboru,
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
Czarne, wesołe, bez powodu pełne łez
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.


Dopisane 01.12.2014r. o godz. 12:11:

Wiem, to już było ale dawno, i nabrałem ochotę na piękną Poświatowską :)




Dopisane 01.12.2014r. o godz. 12:19:

W materiale świetne fotografie poetki :)



sentymentalnie... :")

klimatyczna Lora Szafran...



miłego :)

"Choćbyś chciał"


Choćbyś chciał dojść tam
Gdzie prowadzi cię wzrok

Nie dojdziesz
Przed tobą zawsze nowa dal
Nigdy nie spojrzysz
Prowadzi cię twej gwiazdy szlak
Po niebie stąpasz z nią
Zapomnij
Bo kiedy spada jesteś sam
Wśród własnych wspomnień

Przed tobą ciągle nowy świat
To za nim tęsknisz w każdym śnie
Lecz kiedy w słońcu budzisz się
Ogarnia cię nieludzki stres
Chcesz się dogadać z takim dniem
I w świat iść z nim pod rękę
A czujesz tylko wielki żal
I dręczą cię rozterki

Zachodzisz w głowę skąd ten lęk
Skąd w tobie tyle złości
Nie można więcej dręczyć się
Poszukaj swej miłości

Naprawdę wielkie szanse masz
By los wziąć w swe ręce
Musisz po prostu sobą być
Bo życie nie chce więcej

/ K.Furman/