Kto tak Cię rozkołysał muzycznie? :D


Dopisane 21.11.2015r. o godz. 20:23:

ps wklej jakiś wiersz specjalie dla mnie :D


Dopisane 21.11.2015r. o godz. 20:25:

I jeszcze jedno cos ty zrobila masiemu ze gadal przez sen o tobie? :D


Dopisane 21.11.2015r. o godz. 20:34:

znowu gada...i znowu o tobie

:) na wiersz trzeba sobie zasłużyć :) nie znam was falco :) trudno śnić o kimś kogo się nie zna... prawda ?

poezja śpiewana specjalnie dla ciebie :)



;)

nie zasluzylem?....a jak mogę zasłużyć?
wkleje zdjęcie tego który śni o tobie ...pasuje?

swojego nie wkleje bomialabys koszmary senne...

:) nie śnie ... czasami marzę i tyle :) kawę na ławę proszę jeśli coś cię boli :)

snisz jak każdy
marzysz?...rób to dalej bo marzenia lubią się spelniac :)
kawa na ławę?...nic nie wiem o kawie i nic mnie nie boli,

luzik ! tylko zartowalem ale jak widze ty lubisz powaznie

:) jednych żarty rozśmieszają a innych ...



:) miłego wieczoru tobie falco :)

:)witam.... piękny aczkolwiek chłodny dzień

Błękit? nie błękit, a chrzest
Bronisława Ostrowska

Błękit? nie błękit, a chrzest;
Obłoki? Nie! — modlitwy złote.
O, Ty jeden coś jest, który jest,
Racz przemienić moją tęsknotę.

Racz przemienić moją wielką tęsknotę
Jak błękit w kąpiący chrzest,
Jak obłoki w modlitwy złote —
O, Ty jeden coś jest, który jest!



Błękit i kamień

Cóż się dziwić błękitowi, cóż się dziwić kamieniowi,
Myśmy wszyscy sobie bliscy, myśmy wszyscy jednakowi.

Nasze oczy wypłakane nie zagoją się miłością,
Kamień leży na nizinach, błękit szumi wysokościom,

Wzrok ku górze błękitnieje, kamień w dole kamienieje -
Oto ciemne nasze pieśni, oto wierne nasze dzieje.

Ciepłą dłonią wyrzucony kamień stygnie na błękicie,
Oczy ścielą się po ziemi, rosą ścielą się o świcie,

A ja chodzę pode drzwiami, pode drzwiami zamkniętemi,
I dobijam się do nieba, i dobijam się do ziemi,

I oddaję, wykrzykując ciemnie pieśni bezimienne,
Błękitowi, co błękitne, kamieniowi, co kamienne

Jan Brzechwa

:) wybieliło się nam dzisiaj ;)



Na śniegu

Bielą się pola, oj bielą,
Zasnęły krzewy i zioła
Pod miękką śniegu pościelą...
Biała pustynia dokoła. -

Gdzie była łączka zielona,
Gdzie gaj rozkoszny brzozowy,
Drzew obnażone ramiona
Sterczą spod zaspy śniegowej.

Opadła weselna szata,
Zniknęły wiosenne czary,
Wiatr gałązkami pomiata,
Zgrzytają suche konary.

Tylko świerk zawsze ponury,
W tym samym żałobnym stroju,
Wśród obumarłej natury
Modli się pełen spokoju.

Więc drzewa obdarte z liści
Na jego ciemną koron
Patrzą się okiem zawiści,
Głowami trzęsą zdziwione...

Próżno głowami nie trzęście,
Wy nagie, bezlistne gaje!
Przemija rozkosz i szczęście,
Boleść niezmienną zostaje.

Adaś na początek śnieżnej pory :)