Nie rozumiem zgoła tego,
co mówią o przemijaniu wdzięków i powabów.
Nie więdną one nigdy, zwiędnąć nie mogą.
To, co mnie z taką siłą ku tobie pociąga,
co zbudziło we mnie wieczne pożądanie,
to nie jest podległe czasowi.

Novalis

:)

:)





Julian Tuwim

Życie?
Rozprężę szeroko ramiona,
Nabiorę w płuca porannego wiewu,
W ziemię się skłonię błękitnemu niebu
I krzyknę, radośnie krzyknę:
- Jakie to szczęście, że krew jest czerwona!



;)



:) miłego dnia

aa potrafisz być wierna ;) miłego :)

:) cokolwiek dla ciebie to znaczy niech ci będzie ;)

Na dzisiaj nostalgiczna poezja Patrycji Brodowskiej

Portret

W mleczną drogę życia wspomnienia wplecione
Smaku dzieł miłości serca gorzkie dźwięki
W słodkich marzeń treściach żale zabliźnione
Pod wonnym jaśminem palców dotyk miękki

W milczącej tęsknocie skrzypce połamane
Nostalgia jak uśmiech w kałuży zmarszczony
Ciepłych słów porywy niewypowiedziane
W lustra szkła odłamku portret znaleziony



Sonata o smutku

Deszczowa tęsknota warkoczem spleciona,
na szybie odcisk zziębniętego nosa.
Wyjmę żal z kieszeni, wtulę go w ramiona
Sonatę o smutku grać będą niebiosa.

Zapomnę rozkoszy dotknięcia pieszczące,
wszak bycie poetą daje przywileje.
Na sznurach powieszę złudzenia stygnące.
Szczęśliwy, kto pierwszy - nie ostatni się śmieje.




Kawałek nieba

Tęsknoty mieszkają pod srebrnym błękitem,
uchyl rąbek nieba w miodowym marzeniu.
Zamykam się w tobie nieśmiałym dotykiem
sennym pocałunkiem zamykasz się we mnie.

Pachnie jaśminowo, łagodnie choć drżąco,
kroplą deszczu spłynę po twoim policzku.
Wtulisz rozkosz w moją, niecierpliwie, mdląco
utopię się w Tobie, perłowo, i zniknę

:)miłego dnia

:) taka mała a taka wielka :) oby jak najwięcej i u nas takich talentów :)







:) miłego dnia

Stephen King wzorem Rafała Wojaczka :)

"Umieranie jest częścią życia. Człowiek musi ciągle się na to nastawiać, jeśli chce osiągnąć pełnię osobowości. A choćby nawet trudno było zrozumieć fakt własnej śmierci, przynajmniej można się było z nim pogodzić."



Spokojnego

:) nie lubię wierszy ..czy cytatów o umieraniu :) co nie znaczy, że są złe ;)



Jan Andrzej Morsztyn
Pot krwawy

Poci się Jezus zemdlały:
Niebieski kowal, rzemieślnik jedyny,
Który przy kuźni, co go węglem piecze,
Pilnej swej prace żywym potem ciecze;
Poci się Jezus zbolały:
Pospieszny kursor z dalekiej krainy,
Który zbiegając na noc ku gospodzie,
Już się zmordował, już ustaje w chodzie.

Poci się Pan, modląc Ojcu:
Waleczny żołnierz, który harce zwodząc
Z podbitym piekłem w wszystkich swoich siłach,
Zbytnie się we krwi rozpalił i żyłach;
Poci się Jezus w Ogrójcu:
Nowotny Adam, co pod cudze wchodząc
Ciężary, cudzym przywaleń kłopotem,
Cudzą, niewinny, płaci winę potem.

Poci się krwią mój Bóg prawy:
Niebo zgniewane, które na złe plemię
Ludzkie, i co się na grzech tylko rodzi,
Potopy krwawe wzrusza i powodzi;
Pot się z Pana leje krwawy:
Łaskawa chmura, która zeschłą ziemię
Serc naszych wdzięcznie żyzną rosą kropi
I do żyzności przywodzi, nie topi.

Poci się krwią mój Stworzyciel:
Rzeka miłości, ściśniona brzegami,
Rwie tamę, która wstrzymać jej nie może,
I nad swe dawne rozlewa się łoże;
Poci się krwią mój Zbawiciel:
Morze boleści, wzburzone watami
Z słusznego żalu tak, że wściekłych biegów
Granica dawnych nie wstrzymuje brzegów.

Poci się krwią (o widoku!):
Słoń w bitwę wprawny, w którym zajuszona
Chęć do potkania, kiedy więc krew widzi,
Naciera naraz, śmiele z śmierci szydzi;
Pot krwawy bieży jak z stoku:
Ofiara wolna i nieprzymuszona,
Która, niż padnie przed ołtarzem cicha,
Pierwej przebita miłością wydycha.

Potem się Pan krwawym poci:
Malarz w nauce swojej doświadczony,
Co krwawym pędzlem pisze i cynobrem,
Jak ciężko cierpi, jako nam jest dobrem;
Poci się krwią (o dobroci!):
Król, który własnej dochodząc korony,
W szkarłatnej rosie na ubiór bogaty
Namacza swoje purpurowe szaty.

Poci się krwią i już mdleje:
Najwyższa litość, co na cudze winy
Płacząc, że na to nie dosyć dwie oczy,
Z całego te łzy krwawe ciała toczy;
Poci się krwią i truchleje:
Wstyd święty, który czując bez przyczyny
Zelżywość swoje, tak się w sercu burzy,
Że się przez skórę i ze krwią wynurzy.

Poci się krwią zmordowany:
Alembik, w którym ogniowa robota
Płomienia, zbytniej, i wagi a, miłości
Wódki przepuszcza drogie i wonności;
Poci się krwią sfarbowany:
Wór, który pełen rubinów i złota,
Wprzód, niż go gwoździe i żelazo podrze,
Zapłatę grzechów ludzkich sypie szczodrze.

Poci się krwią niosąc brzemię:
Grono dojrzałe, co bez depcącego
Winiarza nogi i tłocznych kamieni
Samo się przez się w słodkie wino mieni;
Potem krwawym broczy ziemię:
Balsam rozrzutnej wonności, z którego,
Chociaż żelazem jeszcze nie nacięty,
Perfumy cieką i olejek święty.

Poć-że się krwią, o mój Panie:
Zdroju łaskawy, u którego na dnie,
Pierwej, niż rydel pootwierał źródła,
Miłość krynicę żywota wywiodła;
Poć-że się krwią, me kochanie:
Gruncie tak bujny, że na tobie snadnie
Bez żadnej pługów i radeł pomocy
Wzeszła obfitość zbawiennych owocy.

O Miłości ukrwawiona:
Więźniu niewolny, przykuty za nogę,
Który, zrzucając ten ciężar niemiły
Nie chcąc się w sercu zmieścić, rwiesz i żyły;
O Krwi, Krwi nieprzepłacona:
Kosztowny pocie, czemuż ja nie mogę
Tych świętych kropel z krwawymi zmazami
Osuszyć, omyć wzdychaniem i łzami!



:) miłego dnia

Podobnie jak kobieciszcze ;)



Spokojnego