~aa napisał(a): ...
Śpiewałabym Ci piosenkę, piosenkę błękitną,
O tym, jak szczęścia kwiaty gdzieś na łące kwitną.
...

Dobrymi intencjami piekło jest wybrukowane :D
Przejdź do czynów. Zawsze można mi wysłać na piva numer telefonu :)

Dobrej nocy , całując Twoją dłoń , ma dame :)

:)witam





Śmieje się do mnie

Śmieje się do mnie ziemia cała,
Okryta miękkim śniegu szalem;
Hen, w dal odeszły łzy wraz z żalem,
A pozostała radość biała.
Śmieją się do mnie sople lodu
I brylanciki – iskry śniegu,
A nawet krzew trącony w biegu
Chichocze patrząc w głąb ogrodu.
Śmieje się do mnie błękit nieba,
Dach domu śniegiem przyprószony,
A nawet czarne, stare wrony
Dziobiące z ziemi resztki chleba.
Śmieje się do mnie słup przy płocie
I stary drut trącony nogą
I ławka zgięta ponad drogą,
I staw zamarzły, grożąc – Trzpiocie! –
Śmieją się do mnie nawet ludzie,
Którzy mijają mnie po drodze;
Choć ich nieznana, nie obchodzę
Każdy jest bliski w białym cudzie.
Śmieje się do mnie, hej! świat cały,
W śnieżnych iskrzący się kobiercach
I radość dziwna płonie w sercach,
Już dziś niepomnych, że płakały …

* * * (Idźmy do śmiechu i radości)

Idźmy do śmiechu i radości
Do blasku słońca i wesela
Tam, gdzie jutrzenka się rozściela
Na nieba ciemnej wysokości;
Gdzie wiatr – zalotnik chmury goni,
Obłoki złote i różowe,
Gdzie mgły i dżdże szarawopłowe
Rzadko na nieba płaczą toni.
Tam – będziem chodzić pośród pola
Z czołem na letni wiatr odkrytym,
Tam – w słońcu tonąc złotolitym
Odejdą troski i niedola.
Będziemy w duszach śpiewać pieśni
O chwale, sławie i miłości,
A w sercach naszych się rozgości
Sen, który nigdy się nie prześni.
Idźmy w dobroci zorzę jasną,
A będziem w duszach szczęścia pełni;
Cud się w nas dziwnie wielki spełni
Przy którym wszystkie inne gasną …

Aleś się czepił masiego, kulturalny chazarze.
Każdy z nas jest NAZNACZONY pierwiastkiem kobiecym :)
Nie tylko "AA" ;)

"Wiele lat temu miałem przyjaciela
Pewnej tragicznej nocy umarł
Najsmutniejszy czas w moim życiu
Tygodniami płakałem
Przez złość i przez łzy
Czułem jego duszę przez te lata
Mógłbym przysiąc, że obserwuje mnie
Prowadząc mnie w ciężkich chwilach

Znowu to czuję
To mnie przytłacza
Jego dusza niczym wiatr
Jak anioł broni mnie
Och, wiem, och, wiem
On czuwa nade mną
Och, wiem, och, wiem
On czuwa nade mną

Dzieliliśmy się marzeniami jak wszyscy najlepsi przyjaciele
Bracia krwi w wieku dziesięciu lat
Żyliśmy nierozważnie, on zapłacił cenę
Ale dlaczego? Dlaczego musiał umrzeć?
Boli mnie to do dziś
Czy jestem samolubny, czując się w ten sposób?
Wiem, że on jest teraz aniołem
I pewnego dnia będziemy razem

Znowu to czuję
To mnie przytłacza
Jego dusza niczym wiatr
Jak anioł broni mnie
Och, wiem, och, wiem
On czuwa nade mną
Och, wiem, och, wiem
On czuwa nade mną"

kajtek68 napisał(a): Aleś się czepił masiego, kulturalny chazarze.
Każdy z nas jest NAZNACZONY pierwiastkiem kobiecym :)
Nie tylko "AA" ;)
...

Święte słowa Hegemonie , zastanawiam się , czy Kobiety naznaczone są pierwiastkiem męskiej świadomości , czy tylko kwiatki , motylki i święty mikołaj ? :| Nie mówiąc o głupiej poezji.
Rozumiem Alterowicza , dziewuchę chciał znaleźć , wiele tematów założył i wszędzie stchórzył ( nawiasem ... Alterowicz , gdybyś piwo chciał wypić, pograć w szachy , o geopolityce pogadać , do dyspozycji jestem , pomimo , że ... " chamstwo pannyzdzieckiem odosobniło Casablankę , od poezji " :D

Oj tam się od razu czepiam, Hegemonie :) Widzę , że w Tobie wciąż ta sama struchlałość kajtek , mów mi Kokosz :) Doceniam inteligencję w manewrowaniu kapralem. Wyobraź sobie Hegemonie , że młodemu też kazałem czytać " Twoje potyczki ze Słowianami :) No i teraz , mówi mi tak , Tato , kocham cię :)

Panowie , na drodze w poszukiwaniu tej Jedynej Samicy , zwanej przeze mnie Promieniem ... do Stwórcy , nie należy niszczyć Tych Samic , które zgubiły drogę do promienia dążącego do Stwórcy.

Myślę , że nawet Orygenes nie powstydzi się powyższych słów . :)

Miłego wieczoru :)

kajtek68 napisał(a): Aleś się czepił masiego...

To tylko czysta sympatia... :)
Nie wiem czy skłamałem czy nie, ale nadzieja umiera ostatnia :)

:) panowie zero szacunku do poezji :) szkoda
przeczytajcie chociaż biografię Tereski :)

Noc idzie

Już słońce za ciemny schowało się bór
I niebo w zachodu purpurze,
Już ptaków po gniazdach wieczorny zmilkł chór,
W ogrodzie posnęły już róże …
Noc idzie i ciszę rozsiewa wśród pól
I gwiazdy zapala na niebie …
Noc idzie i może ukoi łzy, ból
I ześle sny jasne dla ciebie …


Łzy


Czasem się w oczach zbierają łzy smutne,
Których powstrzymać nic chyba nie zdoła
I żalem dziwnym serce wtedy woła,
I muszą płynąć i płyną łzy smutne …
Wtedy są usta tak boleśnie drżące.
Krew szumi w skroniach … rwą się myśli roje …
Z oczu przymkniętych łzy płyną, łzy moje,
A tak przedziwnie gorzkie i palące …
Wstyd mi jest wtedy, wstyd tych łez ogromnie,
A jednak płaczę – sama nie wiem czemu …
I choć się dziwię smutkowi wielkiemu,
Który łzy ciężkie przywołuje do mnie,
To jednak płyną spod przymkniętych powiek
Łzy takie smutne, jak smutny jest człowiek …




:) dobranoc

Teresa Bogusławska

Szczęśliwi

Ci są szczęśliwi, którzy wśród zawiei
Umieją widzieć jutrzenkę nadziei,
Którzy wśród grzmotów, błyskawic i gromów
Płakać nie będą na gruzach swych domów,
A będą śpiewać słońca hymn radosny,
Ciesząc się przyjściem spodziewanej wiosny.
Ci są szczęśliwi i naprawdę młodzi,
Którym nadzieja smutek każdy słodzi,
I dla tych żyje pełne zawsze słońca
I jasne będzie do samego końca ,
Bo w nich nie szukać miejsca na tęsknotę,
Chyba że za czymś, co lotne a złote...
Ci są szczęśliwi...

1943

Wędrowiec

Kocham dzień letni w złocistej spiekocie,
Ziejącej słońca przepotężnym żarem
I nad półsennym pól wielkim obszarem
Zastygłej w wielkim i rażącym złocie.

Kocham powietrze przesycone ciszą,
Senność leniwą płynącą z przestrzeni
I szafir nieba przeróżnych odcieni,
W którym skowronki nieruchomo wiszą.

Kocham dzień letni w spiekocie słonecznej,
Chociaż iść ciężko w rozżarzonym pyle...
... I upływają długie jasne mile
Wędrówki mojej nużącej a wiecznej.

1942

PS. Rzeczywiście piękna i dojrzała poezja, a życiorys poetki imponujący.

:)

~Iza napisał(a):
PS. Rzeczywiście piękna i dojrzała poezja, a życiorys poetki imponujący.

:)

:) Właśnie dlatego chciałabym aby jej wszystkie 66 wierszy tu się pojawiło :)

Smuci mnie jesień

I

Smuci mnie to, że liście spadły z drew
I wiatr jesienny nimi targa;
W duszy mej brzmi wciąż jego śpiew
I drzew bezsilnych skarga.
Smuci mnie to, że lata minął czas,
Że liść już opadł i błotem się zszargał
Że iść nie mogę w wonny wielki las
I że na świecie tylko ból i skarga.
Smuci mnie to, że lato już odeszło
I jesień jest wokoło, jesień w każdym z nas…
Dlaczego nie zostało, dlaczego szybko przeszło?
I tak przecież kochał każdy radosny, ciepły czas.
Dlaczego my tęsknimy tak bardzo, gdy odeszło,
Gdy nie możemy znowu wędrować w wonny las?

II

Wciąż jeszcze słyszę boru szum i śpiew
I jeszcze pole w oczach mi się mieni, -
A przecież liście opadły już z drzew
I wszystko wokół mówi o jesieni;
Więc gajów młodych znów wspominam czar
I znowu zda się słyszę szum strumieni,
I przypominam ptasich głosów gwar,
Aby nie myśleć o szarej jesieni.
Nie mogę myśleć, bo mam jeszcze lata
W pamięci ciepły i radosny czas,
Bo myśl ma lotna, tęsknotą skrzydlata
Obraz dni tamtych wznawia raz po raz …
I wciąż na powrót przeżywam dni lata
I wciąż wspominam tamten cudny czas …

III

Smutno jest wkoło i ja smucę się,
Dziwnie męczące są te dni jesieni ...
Czy serca ludzkie już nie zmienią się?
I czy wokoło nic się już nie zmieni?
Dlaczego minął lata wonny czas,
Czemu nie słońca świat pełny, a cieni
I czemu więcej smutku jest wśród nas,
I czemu dusze pełne są jesieni?
Jak ludzki los, tak zmienna dola ziemi,
Jak ludzki los, w blaskach, to w cieniach świat
Jak ludzki los, łka łzami gorącymi,
Jak ludzki los, w słońcu się śmieje rad …
Minęła radość lata i jesień jest na ziemi
I zmienił się, posmutniał cały świat.




:) Debiutancki album Korteza "Bumerang" jest świetny :) polecam.



:) miłych i ciepłych snów